رنگ پوست کودک

Caption

 

 رنگ پوست کودک

 

  رنگ پوست کودک شما هر چقدر تیره و یا روشن باشد، این رنگ با توجه به ژن مشخص می شود. هر کاری که در دوران بارداری یا در زمان حال انجام دهید ممکن است رنگ پوست کودک شما را غیرطبیعی کند.ژنتیک مقدار ملانین موجود در پوست بدنتان را مشخص می کند. ملانین رنگ دانه ای است که به پوست کودک شما رنگ می دهد. که در صورت وجود ملانین بیشتر رنگ پوست شما تیره تر خواهد شد. ملانین پوست کودک شما را در مقابل اشعه های خطرناک خورشید که موجب آفتاب سوختگی و سرطان پوستی می شوند، محافظت می کند.پوست می تواند بصورت خودکار با توجه به مقدار زمانی که در برابر خورشید قرار می گیرد، تولید ملانین را تنظیم کند. بنابراین اگر کودک شما بطور مرتب در برابر خورشید قرار می گیرد، پوست وی تیره تر شده و اگر کودک به ندرت در برابر تابش خورشید قرار بگیرد، این امر منجر به درخشان تر شدن پوست کودک شما خواهد شد.اما به این نکته توجه کنید که کودک شما از رنگ پوست طبیعی ای که چند ماه پس از تولدش مشخص می شود، روشن تر نخواهد شد.

  چگونه پوست سیاه را سفید کنیم ؟

  نوزادان اغلب هنگام تولد روشن تر بنظر می رسند و گاهی تن صورتی رنگی دارند. این رنگ صورتی بر اثر رگ های خونی است که بر روی پوست لطیف نوزاد مشخص است.اکثر والدین تصور می کنند که این رنگ پوست حقیقی کودکشان است. اما پوست نوزاد تیره می شود چون بیشتر رنگدانه های طبیعی، رنگ داده و تولید ملانین می کند. پس طبیعتا چهره ی کودک شما پس از مدتی از تولد بصورت خودکار تغییر رنگ می دهد.جنس پوست نوزاد با توجه به طول مدت بارداری متغیر است. نوزادانی که زودرس هستند، پوستی نازک و شفاف داشته و ممکن است حالتی کرکی داشته باشد. همچنین گاهی این نوزادان با ورنیکس (Vernix) -نوعی ماده ای چرب و سفید است که از پوست در برابر مایع آمنیوتیک محافظت می کند-پوشش داده می شوند.

  عکس پوست دست نوزاد

   نوزادانی که طول مدت بارداری را کاملا سپری کرده اند و حتی زمان بیشتری را در دوران جنینی سپری کرده اند، اثر کمتری از ورنیکس در بند های پوستشان دیده می شود. نوزادانی که زمان بیشتری را قبل از بدنیا آمدن گذراندند ممکن است کمی پوستشان چروک باشد و خیلی کم، کرکی باشد.نگهداشتن کودکتان دور از آفتاب، تا چهره ای روشن تری داشته باشد درست نخواهد بود و به همان شکل بیش از حد در تابش خورشید قرار گرفتن هم خطرناک خواهد بود.اگر کودک شما با زردی پوست مواجه است، ممکن است پزشک از شما بخواهد تا به هنگام صبح به مدت ۱۰ الی ۱۵ دقیقه کودک خود را در برابر تابش خورشید قرار دهید.این کار بخش مهمی از درمان کودک شما محسوب می شود و نباید بخاطر رنگ پوست کودک از آن صرف نظر کنید. هر تغییری در رنگ پوست کودک شما که بخاطر تابش خورشید باشد، مطمئن باشید موقتی خواهد بود.

 

Caption

 

  سفید شدن پوست صورت سبزه

  همانطور که کودک شما در خارج از خانه مشغول بازی کردن است، نور خورشید را جذب می کند که برای تقویت بینایی کودک و رشد فیزیکی و سلامتی کل بدن کودک امری بسیار مهم است. فرزند شما نیاز به بازی کردن زیر تابش خورشید دارد تا ویتامین D جذب کند، این ویتامین نقش بسزایی در سلامتی استخوان های کودک خواهد داشت.رنگ پوست کودک شما در طی زمان رشدش تغییر می کند. در زمان هایی که کودک شما زمان بیشتری را صرف بازی کردن تحت تابش خورشید می کند، پوستش کمی تیره تر می شود. در ماه هایی که بازی کردن خارج از خانه ممکن نخواهد بود، فرزندتان روشن تر بنظر می رسد.اما نگران نباشید، رنگ پوست کودک شما همچنان برای کسانی که دوستش دارند جذابیت خود را خواهد داشت و رنگ درخشان به معنی پوست زیباتر نخواهد بود.خیلی از مادران سعی می کنند تا رنگ پوست فرزندشان را با استفاده از ماسک ها، اوبتان (ubtan) و یا کرم ها تغییر بدهند. اما استفاده از این نوع مواد نه تنها رنگ پوست کودکتان را تغییر نمی دهد بلکه ممکن است برای کودکتان ضرر داشته باشد.

Caption

 

  ماسک صورت برای شفاف شدن پوست نوزاد

  اغلب ترکیبی از شیر خام، خامه تازه، آرد نخودچی (besan) و زردچوبه (haldi) ساخته می شود و نوزاد را ماساژ می دهند. شیر خام ممکن است باکتری هایی را به همراه داشته باشد که موجب اسهال و یا عفونت های نظیر سل، می شوند.خامه ی تازه پوست را چرب می کند و ممکن است در گرمای تابستان موجب خارش و التهابات پوستی شود و یا حتی در زمستان درصورت عدم شست و شویی کافی موجب خارش و جوش شود. همچنین طبیعت آرد نخودچی و زردچوبه ممکن است ایجاد خارش و التهابات پوستی بر روی پوست های حساس کند.

 

  پودر تالک

  بعضی از مادران با استفاده از مقدار زیادی پودر تالک بر روی کودکان قصد دارند تا پوست کودکشان را درخشان تر کنند. نه تنها این پودر باعث سفیدی و روشنتر شدن نمی شود بلکه استفاده از این پودر بر روی پوست اصلا توصیه نمی شود بدین علت که ممکن است با نفس کشیدن بخشی از این پودر به درون ریه برود.در کل استفاده کردن از هر نوع ماسکی بر روی پوست کودک که به هدف تغییر رنگ باشد، صحیح نیست و نه تنها تغییری در رنگ ایجاد نمی کند بلکه منجربه آسیب زدن به پوست لطیف کودک خواهد شد.برای اعتماد به نفس کودک شما مهم است که همان گونه که شما ظاهر فرزندتان را می پسندید و دوست دارید خود کودک هم به ظاهر خود ببالد. زمانی که شما به این باور رسیدید که فرزندتان چقدر زیباست، رنگ پوستش برایتان مشکلی نخواهد داشت. هر نوع پوستی رنگ و زیبایی خاص خودش را دارد.

 

Caption

 

  پوست کودک شما ممکن است در زمانی که دمای بدنش بالاست قرمز و برافروخته به نظر برسد و یا ممکن است به علت سرما بر روی دست ها و پاهایش لکه های آبی رنگی داشته باشد.

  بعضی از کودکان وقتی که بیش از حد گریه می کنند حتی قرمز و بنفش می شوند. توجه داشته باشید که تمامی این تغییر رنگ ها عادی و موقتی است.

  از جهتی هم می توان گفت که بعضی از تغییرات رنگ پوست کودک ، ممکن است نشانگر مسئله ای در سلامتی او باشد که می بایستی به پزشک مراجعه نمود.

  اگر لکه های آبی رنگ زمانی که گریه کودک متوقف شده از بین نرفته و یا اگر رنگ پوست لب ها و ناخن های انگشتان کودکتان متمایل به آبی است، ممکن است نشانه ای از مشکلات تنفسی و یا سیستم گردش خونی که کاملا رشد نکرده، باشد.

  در بعضی از کودکان نقص در عملکرد قلب ممکن است منجربه تغییر رنگ پوست بشود (به این بیماری یرقان گفته می شود) چون سطح اکسیژن خون پایین تر از حد استاندارد قرار می گیرد. اگر شما هر نوع لکه ای بر روی پوست کودک خود دیدید که غیر عادی بنظر می رسد می بایستی سریعا به پزشک مراجعه کنید.

 

منبع

سکسکه

سکسکه 

سکسکه عبارت است از صداهای ناگهانی و بدون اراده تنفسی که بدنبال انقباض عضله دیافراگم ایجاد می‏شود(عضله دیافراگم عضو جدا کننده قفسه سینه از فضای شکم بوده و مهمترین عضله تنفس در انسان است.)

سکسکه نوزادان معمولا بعد از غذا خوردن ایجاد می‏شود، و با بیماری‏ های خطرناک همراه نیست و گذرا و کوتاه مدت است. سکسکه‏ های طولانی می‏توانند بسیار ناراحت کننده باشند.

یکی از روش ‏های توصیه شده برای مهار سکسکه طولانی مکیدن پستان مادر است و به طور کلی والدین نباید از سکسکه‏ های نوزاد نگران باشند.

 

عوامل متعددی که باعث می شود نوزاد و کودکتان سکسکه کند

در حالی که سکسکه در اکثر اوقات سبب نگرانی نمی شود اما گاهی اوقات ممکن است به دلیل برخی شرایط ایجاد شود. سکسکه کردن چندین عامل محرک دارد که می توان آن را متوقف کرد. هنگامی که نوزاد در رحم مادر نیز است با بلعیدن بیش از حد مایع آمنیوتیک سکسکه می کند، اما سکسکه بعد از تولد، به احتمال زیاد توسط یکی از موارد زیر ایجاد می شود:

1- تغذیه بیش از حد و پرخوری از دلایل سکسکه نوزاد :

اگر نوزاد و کودک بیش از حد غذا، شیر مادر یا هر چیز دیگری را بخورد نفخ شکم را تجربه خواهد کرد. این تورم باعث می شود تا دیافراگم داخل حفره شکمی گسترش یافته و آن را مجبور به انقباضات ناگهانی کند. این انقباضات خود را به صورت سکسکه نشان می دهند.

2- بلع بیش از حد هوا به یکباره :

نوزادانی که از طریق شیشه شیر، شیر می نوشند به علت بلع هوای زیاد دچار سکسکه می شوند. هجوم هوای اضافی باعث نفخ شکم شده و دیافراگم را همانند پرخوری مجبور به اسپاسم می کند.

3- وجود عوامل تحریک کننده در محیط :

بدان دلیل که نوزادان دارای نای ظریفی هستند مواد شیمیایی موجود در هوا مانند گرد و غبار، آلاینده ها ، بوی غلیظ و اگزوز وسایل نقلیه می توانند سبب سرفه شوند. اگر سرفه بیش از حد طولانی شود فشار وارد شده به دیافراگم منجر به انقباضات و به تبع آن سکسکه خواهد شد.

4- آسم از دلایل ایجاد سکسکه در کودک:

عوارض آسم در نوزاد و کودک همچنین می تواند باعث سکسکه شود. این امر به این دلیل است که نایژه های موجود در ریه می توانند به دلیل التهاب متورم شده و جریان هوا را به ریه ها کاهش دهند. این امر منجر به خس خس، ایجاد اسپاسم دیافراگم و در نتیجه سکسکه می شود.

5- واکنش های آلرژیک از علت های سکسکه نوزاد :

واکنش آلرژیک می تواند باعث التهاب یا تورم نای شود. دیافراگم به این امر واکنش نشان داده اما به سرعت منقبض می شود و باعث سکسکه خواهد شد. ممکن است نوزاد به پروتئین های شیر حساسیت داشته باشد، زیرا اگر مادر رژیم خود را تغییر دهد ممکن است آلرژی ایجاد شده و تعادل شیمیایی شیر مادر را تغییر دهد.

6- تغییرات دما :

گاهی اوقات تغییر دما در ناحیه معده نوزاد و کودک می تواند باعث اسپاسم عضلات دیافراگمی شود. به عنوان مثال، تغذیه با شیر سرد و به دنبال آن خوردن غذای گرم باعث ایجاد سکسکه خواهد شد.

7- ریفلاکس معده از دلایل سکسکه کردن نوزاد :

گاهی اوقات در شرایطی محتوای معده به داخل لوله غذایی برمی گردد و به عنوان ریفلاکس معده شناخته می شود و معمولاً در نوزادانی که در جدا کردن عضله اسفنکتر معده از مری مشکل دارند مشاهده می شود. این جریان معکوس از مواد غذایی باعث تحریک انتهای عصب ازوفاژال و تحریک دیافراگم و انقباض آن درنتیجه باعث سکسکه خواهد شد. در حالی که سکسکه نشان دهنده ریفلاکس معده در دستگاه گوارش نیست، سکسکه مداوم به همراه علائم دیگری مانند گریه، لرز و تف کردن بیش از حد می تواند دلیلی برای مراجعه به پزشک باشد.

 

روش های پیشگیری از سکسکه نوزادان

از آن جایی که سکسکه کودک محرک های مختلفی دارد، اجتناب از آن ها بسیار مشکل است. با این حال، چند راهکار وجود دارد که می توانید انجام دهید تا احتمال سکسکه کردن را کاهش دهید :

1- کودک را در هنگام تغذیه به حالت صحیح قرار دهید :

همیشه کودک را در حالت ایستاده قرار دهید و اطمینان حاصل کنید که حداقل 20-30 دقیقه او را در یک وضعیت نگه دارید. این باعث می شود عضله دیافراگم در موقعیت طبیعی خود قرار گرفته و حساسیت به اسپاسم یا انقباضات کاهش یابد. به آرامی پشت کودک را ماساژ دهید تا باعث آروغ زدن شود زیرا این امر می تواند هوای بلعیده شده در طول تغذیه را کاهش دهد. این امر علاوه بر کمک به دیافراگم آن را به حالت آرامش قرار می دهد و در نتیجه از بروز سکسکه جلوگیری خواهد شد.

2- تغذیه با شیر مادر برای پیشگیری از سکسکه نوزاد :

ورود هوای اضافی به معده از طریق شیر مادر نسبت به تغذیه از طریق شیشه شیر کمتر است. با این حال، نوزادان شیرخوار باید بطور صحیح و ایمن نوک سینه را بمکند تا از ورود هوا جلوگیری شود که این کار و وظیفه بر عهده شما است.

3- ماساژ پشت برای پیشگیری از سکسکه کودک :

ماساژ دادن پشت کودک به طور مرتب در حالت ایستاده باعث می شود تنش روی عضلات دیافراگم کاهش یابد و آرام شود. پشت کودک را با حرکت دایره ای به آرامی ماساژ دهید تا به گردن آن ها برسید.

4- آروغ کودک را بگیرید :

این یکی از بهترین روش های جلوگیری از سکسکه نوزاد است. در بین تغذیه، حتما آروغ او را بگیرید تا از هوای جمع شده در شکم خلاص شود. توصیه می شود بعد از شیردهی، کودک را در حالت عمودی قرار داده و فقط پشت او را مالش دهید.

5- تغذیه کودک هنگامی که آرام است :

کودک را هنگامی که شروع به گریه کردن کرده است تغذیه نکنید، زیرا این امر می تواند منجر به بلع بیش از حد هوا در هنگام گریه شود.

6- فعالیت های سرگرم کننده انجام دهید :

به فعالیت هایی که نیاز به تحرک جسمی با کودک دارد بپردازید.

7- سعی کنید به یکباره کودک خود را زیاد تغذیه دهی نکنید :

در صورت لزوم، وعده های غذایی کوچکتر را در فواصل زمانی مکرر به کودک خود بدهید. حداقل در طول هر وعده غذایی 2-3 ساعت فاصله دهید و آروغ کودک را بگیرید تا از تجمع هوا در شکم آنها جلوگیری کنید.

منبع

اولین تغذیه نوزاد با شیر مادر

  اولین تغذیه نوزاد با شیر مادر

بهتر است اولین تغذیه نوزاد در اتاق زایمان انجام شود و در مادرانی که تحت عمل سزارین قرار می‌گیرند شیردهی باید به محض به هوش آمدن مادر انجام شود. شیردهی باید در عرض 1 ساعت پس از تولد آغاز شود، زیرا علیرغم آنکه در آن زمان شیر کمی وجود دارد ولی این کار کمک می­کند تا تغذیه و ارتباط نزدیک مادر و کودک پایه­ ریزی شود. بهتر است نوزاد در بدو تولد روی شکم مادر گذاشته شود تا ارتباط پوست با پوست در همان دقایق اولیه تولد ایجاد شود. این کار موجب تحریک ترشح هورمون اکسی­توسین در مادر و ترشح شیر از سینه مادر می‌شود، به علاوه در کنترل دمای بدن نوزاد کمک می­کند.

 

تغذیه کودک با شیر مادر

ترک سینه
ترک خوردگی نوک پستان هنگام شروع دوران شیردهی شایع است. معمولا ترک نوک پستان بعد از زایمان، در هفته اول یا دوم شیردهی به وجود می آید. اگر مادری با این مشکل مواجه شد  نحوه شیردهی او غلط است. مادر می تواند هر بار با چربی شیر دور سینه را آغشته کند. این بهترین محلول و چربی است که می توان برای چرب کردن پوست سینه استفاده کرد. نحوه شیردهی مادر باید اصلاح شود تا شقاق سینه به وجود نیاید. بعضی از مادران نوک سینه شان به سمت داخل است. به این مادران توصیه می شود از سرشیشه استفاده کنند. آن ها می توانند قبل از مکیدن و خوردن شیر نوزاد نوک سینه خود را به سمت بیرون فشار دهند یا حتی با ماساژ سینه نوک را پیدا کنند. سر شیشه برای سینه هایی که سرشان به سمت داخل است و سینه هایی که شقاق دارند، مناسب است.

سایز سینه و تاثیر آن در شیردهی به نوزاد
از نظر آناتومیک در هر سینه 15 تا 20 لوب(غدد شیردهی) وجود دارد که باعث می شود سایز سینه ها با هم متفاوت باشند. کوچک و بزرگ بودن سینه مادر در میزان شیر او تاثیری ندارد. ممکن است مادری  سایز سینه اش کوچک باشد ولی نوزادش به خوبی وزن گیری کند و شیر بخورد. در طول دوران شیردهی ممکن است یک سینه ترشح داشته باشد یا مادر شاغل باشد و در خانه نباشد در این صورت می تواند شیر خود را بدوشد و بعدا با قاشق به نوزاد بدهد. شیر مادر را تا 6 ساعت می توان در دمای اتاق نگهداری کرد. همچنین شیر را در یخچال تا 2 روز و در جایخی تا 3 هفته و در فریزر تا 3 ماه می توان نگه داشت. برای مادرانی که شاغل هستند این روش بسیار مناسب است. مادران شاغل می توانند خودشان شیرشان را بدوشند یا این که با استفاده از دستگاه شیر را بدوشند.

دلایل احتمالی عدم تمایل چند روزه کودک به خوردن شیر مادر
1 - غذاهای جدید یا سایر تغییرات در رژیم غذایی مادر که ممکن است باعث تغییر طعم شیر مادر شود.
2-  دندان درآوردن کودک و حساس شدن لثه های او که باعث می شود مکیدن شیر مادر برایش دردناک شود.
3 -   ممکن است شما دچار استرس باشید و نوزاد متوجه این حالت روانی شما شود . 
4 -   شیوه شیردادن تان را تغییر داده اید. 
5 -  ورزش منظم و در حد متعادل مانعی برای شیردهی مادر محسوب نمی شود، اما گاهی دیده می شود که پس از فعالیت بدنی شدید و ورزش مادر شیرده، به علت ورود اسید لاکتیک به شیر، طعم تلخ در شیر ایجاد می شود.
6-  به گاز گرفتن اتفاقی نوزاد با صدای بلند واکنش نشان داده اید و او را ترسانده اید.   
7 -  عطر یا دئودورانت تان را تغییر داده اید و نوزاد متوجه تغییر بوی شما شده است. 
8 -  ممکن است نوزاد شما دچار عفونت گوش شده باشد، آبریزش بینی و سایر عارضه ها در نوزاد که شیرخوردن از پستان را برای کودک دردناک یا ناراحت کننده می کند .
9- فعالیت بدنی شدید مادر شیرده به علت ورود اسید لاکتیک به شیر، موجب تلخ شدن شیر مادر می شود و به همین علت شیرخوار از خوردن شیر امتناع می کند.

موانع شیر را برطرف کنید!

دکتر اکبر کوشانفر متخصص کودکان و استاد دانشگاه شهید بهشتی در مورد مشکلات شیر دادن و روش های برطرف کردن این مشکلات می گوید:
شیر مادر برای تغذیه شیرخواران از بدو تولد تا 6 ماهگی کاملا کافی و سالم است. شیر مادر برای رشد و نمو جسمی و روحی شیرخوار و حرکت شیرخوار بسیار مفید است. مادری که قصد شیر دادن به نوزاد را دارد باید کاملا به روش شیردهی آگاه باشد. زمانی به نوزاد شیر بدهد که وقت خواب نوزاد نباشد، نوزاد گرسنه باشد و درد شکم نداشته باشد. گاهی اوقات که نوزاد از خوردن شیر امتناع می کند دلایلی دارد. ممکن است نوک سینه مادر برجسته نباشد و شیرخوار به سختی شیر بخورد. با توجه به این مشکل مادر باید از قبل این آمادگی را برای حل مشکل داشته باشد تا نوزادش با مشکل شیرخوردن روبه رو نشود.گاهی اوقات هم سینه مادران بزرگ است و جلوی تنفس نوزاد را می گیرد که مادر باید طوری به نوزاد شیر دهد که  مانع تنفس نوزاد نشود. بعضی مواقع نوک سینه مادر در اثر مکیدن شیر زخم می شود، در این صورت مادر باید از پمادهای مخصوصی استفاده کند تا بتواند به نوزاد شیر دهد. اگر مادر تمام این موارد را رعایت کند و با مهربانی به نوزاد خود شیر دهد هیچ مشکلی در شیر دادن به نوزاد خود نخواهد داشت و بعد از 6 ماهگی نوزاد مادر می تواند شروع به دادن غذای تکمیلی به نوزاد کند.

 

شیردادن به نوزاد طبق برنامه
شیرمادر هضم آسانی دارد و زمان و برنامه مشخصی برای تغذیه شیرخوار نمی توان ارائه کرد. این واقعیت طبیعی است که وقتی شکم شیرخوار به طور مرتب پر باشد و پستان ها پی درپی تخلیه شوند از بسیاری مشکلات شیردهی پیشگیری می شود هیچ جدول زمانی نمی تواند مشخص کننده زمان شیردهی باشد. برخی کودکان زودتر از 2 ساعت یکبار و برخی دیگر فواصل زمانی طولانی تر نیاز به تغذیه دارند. آنچه مسلم است اگر کودک از نظر افزایش وزن مشکلی نداشته باشد می توانید بعد از حدود 20 دقیقه عمل شیردادن را قطع کنید و مطمئن باشید که کودک گرسنه نخواهد ماند. در مورد کودکانی که بعد از خوردن چند دقیقه شیر تمایل به خوابیدن پیدا می کنند و مادر مطمئن است که هنوز کودک سیر نشده است توصیه می شود با عوض کردن سینه یا گرفتن آروغ و نیز تعویض پوشک کودک را بیدار نگه دارید تا به شیرخوردن ادامه دهد . البته میزان خیس و کثیف شدن پوشک کودک معیار خوبی برای میزان سیرشدن کودک خواهد بود. در مورد بچه ای که فقط مدت کوتاهی شیر می خورد بهتر است سعی کنید در فواصل زمانی کوتاهتر یا به طور مکرر و پی درپی به او شیر بدهید.
یکی از معیارهای مهم در میزان کافی بودن شیرمادر جدول رشد کودک است. هر کودک شیرخوار ماهانه بین 500 تا 600 گرم وزن اضافه می کند که نشان دهنده سلامت کودک و کافی بودن شیر مادر است. البته کودک در 2 هفته اول تولد وزن کم می کند. معیار دیگر در کافی بودن شیرمادر تعداد پوشک خیلی خیس کودک در شبانه روز است که بین 6 تا 8 عدد مناسب است . کودک برای 6 هفته اول معمولا 2 تا 5 بار مدفوع در طول روز خواهد داشت. مادر باید تغذیه خوبی داشته باشد. ویتامین های لازم، آهن و کلسیم مصرف کند تا شیری که به نوزاد می دهد برای او کافی باشد و نوزاد رشد طبیعی داشته باشد. مادر هر 5/1 تا 2 ساعت می تواند به نوزاد شیر دهد که نوزاد در این فواصل استراحت کافی داشته باشد و هر وقت گرسنه اش شد بیدار شود. در 2 ماهه اول که رشد نوزاد سریع است شیرخوار حتی شب هم درخواست شیر می کند. مادر در این صورت باید با نوزاد همراهی کند و شب ها به نوزاد شیر دهد. دراین مورد اگر نوزاد وزنش طبیعی باشد مادر می تواند شب ها به نوزاد شیر ندهد.

عفونت هایی که از شیر مادر به نوزاد منتقل می شوند
معمولا هیچ مانعی برای تجویز شیر مادر وجود ندارد، جز در موارد خاصی که  مادر به بیماری مبتلا باشد که برای نوزاد خطرناک است و شیر مادر نوزاد را آلوده می کند. از جمله این بیماری ها سل باز ریوی است. در این بیماری چون مادر آلودگی دارد نمی تواند به نوزاد شیر بدهد. همچنین مادرانی که آبسه های شدید پستان دارند نباید به نوزاد شیر دهند. برخی مواقع مادر ممکن است از نظر روحی شرایط مناسبی نداشته باشد که در این موارد بهتر است به نوزاد شیر ندهد.در مواردی مانند سرماخوردگی و آنژین چون با دارو درمان می شود و نگرانی وجود ندارد مادر می تواند به نوزاد شیر دهد.

منبع

اهمیت حمام کردن نوزاد و مراحل مهم آن

 اولین استحمام نوزاد

  هیچ نیازی نیست که بلافاصله بعد از زایمان نوزاد را حمام کرد، زیرا ورنیکس (ماده خمیری شکل و کرم رنگی که پوست بدن نوزاد را در هنگام تولد پوشانده است) جنینی نباید از بدن نوزاد پاک شود. ورنیکس برای نوزاد خطری ندارد و بعد از چند روز به طور خود به خود از بین خواهد رفت. ورنیکس باکتری ­ها را از بین می‌برد و پوست نوزاد را در برابر باکتری­ ها محافظت می­کند. نوزاد معمولاً در زمان ترخیص شستشو داده می‌شوند.تنها دلیل این‌که بعد از زایمان، نوزاد باید حمام شود، این است که خون و مدفوع بدن نوزاد پاک شود. استحمام می­تواند بوسیله پنبه تمیز و آب گرم صورت گیرد، می‌توان نوزاد را با یک صابون یا شامپوی مخصوص بچه شستشو کرد، ولی بعد از استحمام باید بدن نوزاد (بخصوص سر نوزاد) خشک شود و حوله خیس کنار گذاشته شود.

 

  مرحله اول حمام کردن نوزاد

  زمان حمام کردن اهمیت دارد. نوزاد شما نیازی به حمام کردن روزانه و حتی هفتگی ندارد.نوزادان معمولا پوست خشکی دارند و اصلا عرق نمی کنند. به همین دلیل هم اگر شما به صورت روزانه لباس های او را عوض کنید و دست و صورت نوزاد را با دستمالی مرطوب، نرم و نخی پاکیزه نگه دارید، به طور حتم نیاز به حمام کردن را در او به تعویق خواهید انداخت.
نکته دیگر اینجاست که زمان گرسنگی و خستگی اصلا زمان مناسبی برای حمام کردن نوزاد نیست، یعنی نوزاد شما باید قبل از استحمام، هم سیر باشد و هم خواب خوبی کرده باشد تا در طول حمام کردن مدام گریه نکند و استرس بیش از حد به شما ندهد.بهترین زمان برای حمام کردن نوزادان، حدود ۱ تا ۲ ساعت قبل از خواب شبانه یا عصر گاهی آنهاست تا نوزاد بتواند علاوه بر لذت بردن از حمام، خواب آرام و خوبی را هم تجربه کند.

  مرحله دوم حمام کردن نوزاد

  محل حمام کردن مهم است. نوزادان معمولا تا ۳-۲ ماه ابتدایی پس از تولد، پوست نرم و نازکی دارند و با خیس شدن پوستشان به سادگی حالت لغزندگی از دست پیدا می کنند.به همین دلیل است که برخی مادران جوان فکر می کنند امکان لیز خوردن نوزاد در طول استحمام و آسیب دیدگی او وجود دارد.
برای از بین بردن این آسیب احتمالی، شما باید محل مناسبی برای حمام کردن نوزاد خودتان در نظر بگیرید. این محل می تواند یک وان کوچک مخصوص کودک باشد که کاملا روی سطح صاف زمین قرار گرفته و اصلا امکان لیز خوردن یا لغزیدن وان وجود ندارد.اگر شما در طول استحمام نوزاد روی صندلی پایه دار کوچکی بنشینید تا تسلط کافی به نوزاد درون وان داشته باشید، به طور حتم احتمال لیز خوردن شیر خوار خودتان را به صفر خواهید رساند.

  مرحله سوم حمام کردن نوزاد

  آماده سازی وسایل است. نوزاد شما در طول استحمام به تمرکز و توجه تان نیاز دارد.از این رو، برای اینکه بتوانید تمرکز خود را روی استحمام نوزاد قرار دهید و فکرتان مشغول کارهای دیگر نشود، باید پیش از شروع استحمام تمامی وسایل مورد نیاز را آماده کنید.به عبارت ساده تر، شما باید لیف، شامپوی سر و شامپوی بدن را دور وان نوزاد بچینید، حوله او را در نزدیک ترین حالت نسبت به خودتان روی یک صندلی و داخل حمام قرار دهید، دمای اتاق را روی حدود ۲۴ درجه سانتی گراد تنظیم کنید، داخل اتاق یک عدد پارچه نخی و نرم روی تخت نوزاد بگذارید، لباس های تمیز او را آماده کنید، یک پوشک کنار لباس ها قرار دهید و حتما پارچه نخی و تمیزی را هم داخل وان کودک بیندازید.پوشاندن کف و دیواره های وان حمام نوزاد، از لیز خوردن او داخل وان پیشگیری می کند.به خاطر داشته باشید باید تمام وسایل مراقبت از پوست مانند انواع لوسیون ها و مرطوب کننده ها را هم برای پیشگیری از ابتلا به خشکی پوست و اگزما کنار تخت نوزادتان پیش از استحمام.

  مرحله چهارم حمام کردن نوزاد

  آماده سازی محیط حمام مهم است. دمای ایده آل حمام برای استحمام نوزاد، باید دمایی نزدیک به دمای بدن او باشد.از این رو، بهترین زمان برای حمام کردن نوزادان، حدود ۱ تا ۲ ساعت قبل از خواب شبانه یا عصرگاهی آنهاست تا نوزاد بتواند علاوه بر لذت بردن از حمام، خواب آرام و خوبی را هم تجربه کند.باید پیش از ورود نوزاد به حمام، دمای محیط آنجا را به حدود ۳۷ تا ۳۸ درجه سانتی گراد برسانید. قبل از قرار دادن نوزاد داخل وان آب، دست خود را داخل آب کنید تا مطمئن شوید که آب وان بیش از اندازه گرم یا سرد نیست.شما برای استحمام نوزادتان به آب زیادی نیاز ندارید و اگر وان او دارای حدود ۵ سانتی متر آب ولرم هم باشد، می توان نوزاد را استحمام کرد.

  مرحله پنجم حمام کردن نوزاد

  شستن صورت نوزاد اولویت دارد. قبل از قرار دادن نوزاد داخل وان، ابتدا او را روی زانوهای خود بخوابانید و با یک لیف نخی و بسیار نرم که با آب ولرم مرطوب شده، صورت، دور چشم ها، دور گوش ها، دور دهان، زیر چانه و پشت گوش های او را پاک کنید.از فرو بردن دستمال در گوش، چشم یا بینی نوزاد خودداری کنید.

  مرحله ششم حمام کردن نوزاد

  در شستن سر نوزاد دقت کنید. پس از اتمام استحمام نوزاد، او را در حوله ای نرم و نخی بپیچید و مجددا روی زانوی خود بخوابانید. زیر گردن نوزاد را با دست چپ بگیرید و سر او را کمی از زانوها فاصله بدهید.حالا مخلوطی از آب و شامپوی مخصوص کودکان که از قبل آماده کرده اید را به آرامی با کف دست خودتان روی موهای نوزاد ماساژ بدهید. سپس دستتان را در آب تمیز فرو کنید و به آرامی روی موهای نوزاد، از پیشانی به سمت عقب، آب بریزید تا شامپو از سرش پاک شود.نیاز به استفاده از کف فراوان برای شستن موهای نوزادان وجود ندارد. حواستان باشد در طول آب کشی سر نوزاد، آب درون گوشهای او وارد نشود.

  مرحله هفتم حمام کردن نوزاد

  شستن بدن نوزاد نیازمند کمی صبر و حوصله می باشد. سعی کنید نوزاد را در حالتی داخل آب وان قرار دهید که سر او کاملا بیرون از آب بماند. با کمک لیفی نرم و نخی، تن و بدن نوزاد را به آرامی ماساژ دهید.لیف باید آغشته به آب ولرم و مقدار بسیار کمی شامپو بدن مخصوص نوزادان باشد. از ساییدن پوست نوزادان خودداری و حرکات دست را به مالش سطحی پوست نوزاد محدود کنید.در طول شستن پوست نوزادان، هیچ قسمتی از بدنشان را فشار ندهید.

 

  مرحله هشتم حمام کردن نوزاد
  در شستن ناحیه تناسلی نوزاد دقت کنید. برای شستن دستگاه تناسلی نوزاد، از لیف نرم و نخی جداگانه ای استفاده کنید.هنگام شستشوی این قسمت، از شامپو بدن کمک نگیرید و تنها به استفاده از آب ولرم اکتفا کنید. در غیر این صورت، امکان خشک شدن و پوسته ریزی قسمت های تناسلی پوست نوزاد وجود خواهد داشت.

  مرحله نهم حمام کردن نوزاد
  خشک کردن نوزاد، آخرین مرحله است. پس از پایان استحمام، حوله گرمی که از ابتدای حمام کردن داخل محیط گرم حمام وجود داشته را دور نوزاد بپیچید. کلاه حوله نوزاد را روی سر او بگذارید و نوزاد را با همان حوله روی تختش قرار دهید.حالا با گذاشتن و برداشتن حوله روی پوست نوزاد سعی کنید او را خشک کنید. از ساییدن حوله به پوست کودک خود بپرهیزید تا پوست او خشک و زخمی نشود. بعد از خشک شدن پوست نوزاد، ابتدا او را با کمک لوسیون های مرطوب کننده کمی ماساژ بدهید و در نهایت پوشک و لباس هایش را بپوشانید.

منبع

تست غربالگری شنوایی‌ سنجی

تست غربالگری شنوایی‌سنجی

 

 در تمامی بیمارستان هایی که بخش زایمان دارند، توصیه می شود برنامه غربالگری شنوایی داشته باشند. سؤال کنجکاوانه والدین طریقه انجام غربالگری شنوایی نوزادان می باشد، چرا که نمی دانند چگونه ما می خواهیم بدون بررسی واکنش مستقیم نوزاد از سلامت سیستم شنوایی وی مطلع شویم.

غربالگری شنوایی معمولاً با انجام آزمون OAE (Oto Acoustic Emission) انجام می­شود. این غربالگری آزمون ساده­ای است که پیش از مرخص شدن نوزاد از بیمارستان و یا ‏زایشگاه، توسط متخصصین شنوایی‌سنج (ادیولوژیست) انجام می­گیرد و ‏هدف از انجام این تست، شناسایی نوزادانی است که شنوایی آنها نیاز به ‏ارزیابی بیشتری دارد‎.‎ اصولاً این تست باید روی تمام نوزادان پیش از ترخیص انجام ‌شود و در صورت عدم امکان به والدین توصیه می­شود که در اولین فرصت غربالگری نوزادشان را انجام دهند.

انواع آزمون های مورد استفاده در غربالگری

ارزیابی های غربالگری شنوایی غیر تهاجمی هستند و به راحتی در نوزادان انجام می شوند. دو نوع ارزیابی شنوایی برای غربالگری وجود دارد :
1- OAE یا گسیل های خود به خودی گوش: مرحله اول غربالگری شنوایی بدو تولد می باشد. با ارائه صدا نه تنها صدا به تحریک الکتریکی تبدیل شده وبه سمت درون سمت مغز ارسال می شود بلکه سلولهای مویی درون حلزون در پاسخ به صدای ارائه شده موجی را به سمت محیط بیرون ارسال می کنند که در صورت قرار دادن میکروفون با حساسیت بالا در کانال گوش خارجی می توان آن موج را ثبت نمود. به این موج  OAE یا گسیل های خود به خودی گوش می گویند. از این امواج در آزمونی به همین نام (تست OAE) برای تشخیص بعضی مشکلات شنیداری استفاده می شود. این تست امواج صوتی که در گوش داخلی تولید می شود و به کانال گوش خارجی پس فرستاده می شود را اندازه گیری می کند. حساسیت این تست به وجود مشکل شنوایی در گوش خارجی، میانی و حلزون گوش داخلی است و به مشکلات شنیداری در مسیر های بالاتر یعنی عصب و مسیر های مرکزی حساسیتی ندارد. برای قبولی در این آزمون باید سلول های مویی حلزون سالم باشند. در صورت وجود افت شنوایی تاثیر گذار بر سلولهای مویی حلزونی، هیچ پژواکی تولید نمی شود و یا پژواک ها بسیار ضعیف خواهند بود. علاوه بر  این، وجود هر نوع مشکلی که در روند انتقال صدا باز گوش خارجی به حلزون و از حلزون به گوش خارجی اختلال ایجاد کند منجر به رد شدن در تست OAE  می شود.تصویر زیر یک کودک در حال تست شدن با آزمون OAE را نشان می دهد.بنابراین، قبولی در تست OAE نشان دهنده عملکرد طبیعی سیستم حلزونی و گوش میانی است. در صورتی که رد شدن در این ارزیابی نشان دهنده اختلالاتی مانند عملکرد غیر طبیعی حلزون ، اختلال گوش میانی (ترشح یا اوتیت گوش میانی)، مسدود شدن کانال گوش ( سرومن ) و .... می باشد.
                              
2-نسخه غربالگری تست ABR یا پاسخ های ساقه مغز شنیداری: در صورتی که کودکی در  OAEرد شود تست بعدی ABR غربالگری خواهد بود. این تست نحوه پاسخ عصب به صدا را بررسی می کند. محرک صوتی از طریق هدفون به گوش نوزاد ارائه می شود. سه الکترود روی سر نوزاد گذاشته می شود که پاسخ عصب را ثبت و اندازه گیری می کنند. این آزمون سلامت کل مسیر شنوایی، شامل مسیر های بالاتر از حلزون تا مغز را بررسی می کند. این تست در تشحیص نوزادان کم شنوا از نوزادان هنجار بسیار سودمند است. در صورتی که کودک در این آزمون هم رد شود وارد مرحله تشخیصی شده و ABR تشخیصی برای وی انجام خواهد شد(4). نتیجه قبول در این آزمون به معنی عملکرد حلزونی و عصبی هنجار سیستم شنوایی می باشد در صورتی که نتیجه رد به معنی پاتولوژی و آسیب حلزون و عصب، مانند نوروپاتی شنوایی می باشد. تصویر زیر یک کودک در حال تست شدن با آزمون ABR را نشان می دهد.در واقع غربالگری شنوایی نوزادان یک برنامه دو مرحله ای است. اولین مرحله آن در اولین روزهای تولد و قبل از ترخیص از بیمارستان انجام شده و شامل تست OAE است. در کودکانی که در بخش مراقبت های ویژه هستند علاوه بر OAE،  ABR نیز باید انجام شود. مرحله دوم زمانی صورت می گیرد که کودک در مرحله اول رد می شود. زمان آن بین 2 تا 8 هفته پس از مرحله اول است و شامل ارزیابی مجدد OAE است.  در صورتی که نوزاد در OAE مجدد نیز رد شود  ABR غربالگری برای وی انجام می شود. در صورت رد در مرحله دوم غربالگری ، قبل از رسیدن به 3 ماهگی مشاوره شنوایی شناسی، پزشکی و ارزیابی های تشخیصی دیگر برای کودک انجام می شود. در نهایت قبل از سن 6 ماهگی مداخلات درمانی و توان بخشی برای کودک شروع می شود.
روش انجام این دو آزمون در جدول زیر آمده است.
 

OAE	ABR غربالگری
1- قرار دادن یک پروب در کانال گوش و ارائه صوت از طریق پروب.	1- چسباندن الکترود های سطحی به سر نوزاد
2- انتقال صدا به سلول های مویی گوش داخلی از طریق گوش خارجی و میانی	2- ارائه محرک از طریق هدفون های روی گوش نوزاد
3- تولید پژواک توسط سلول های مویی خارجی	3- ثبت پاسخ حلزون، عصب و ساقه مغز توسط الکترود ها.
4- برگشت پژواک از گوش داخلی به کانال گوش خارجی و جمع آوری صدا توسط میکروفون کوچکی در پروب.	4- ثبت نتیجه رد یا قبولی
5- ثبت نتیجه رد یا قبول

 

 در صورت رد شدن در غربالگری، باید پیگیری های تشخیصی بعدی توسط ادیولوژیست انجام شود زیرا داشتن حتی کم شنوایی ملایم نیز می تواند تاثیر قابل توجهی در تکامل زبانی و گفتاری کودک داشته باشد.
قبولی در آزمون های غربالگری،  لزوماَ به معنی شنوایی کاملاَ هنجار نوزاد نیست. برخی از کم شنوایی های ملایم در ارزیابی های غربالگری قابل کشف نیستند. هم چنین کودک در برخی مواقع دارای مشکل ارثی و پیشرونده ای  است که پس از دوره نوزادی بروز می نماید. در مقابل، رد شدن نوزاد در غربالگری نیز لزوماَ به معنی داشتن مشکل شنوایی نیست. در واقع اکثر کودکانی که در این ارزیابی رد می شوند دارای شنوایی طبیعی هستند و علت رد شدن آن ها می تواند وجود مایع دوران جنینی درون گوش و یا گریه و بی قراری به هنگام ارزیابی باشد. در هر صورت برای اطمینان، بسیار مهم است که ارزیابی های بعدی نیز انجام شود که شامل ارزیابی های جامع تر و مداخله پزشکی است. این ارزیابی مجدد باید قبل از 3 ماهگی انجام شود. ارزیابی های مجدد، تعیین کننده وجود یا عدم وجود کم شنوایی نوزاد هستند. علاوه بر این آزمونها، آگاهی از روند رشد طبیعی مهارت های شنیداری و گفتاری به خانواده در تشخیص وجود یا عدم وجود مشکل کمک می کند که در مطلب مجزایی به آن پرداخته می شود.

منبعhttps://gahvarak.com/blog/374-tst-ghrbalgry-shnvayysnjy.html

فواید شیردهی برای مادر نوزاد

 فواید شیردهی برای مادر

Caption

   وزن مادر سریعتر به وزن قبل از بارداری برمی‌گردد.

  رحم جمع می­شود در نتیجه، خونریزی­های پس از زایمان سریعتر کاهش می­یابد و شروع دوباره پریودها دیرتر خواهد بود و حاملگی بعدی را هم به تعویق می­اندازد.

  ابتلا به سرطان پستان، تخمدان و دهانه رحم را کاهش می­دهد.

  ارتباط عاطفی محکم‌تری بین مادر و شیرخوار برقرار می­کند.

  شیر مادر همیشه و همه جا تازه و در دسترس می‌باشد.

  به اقتصاد خانواده نیز کمک می‌کند.

  پوکی استخوان و شکستگی استخوان در دوران کهنسالی را کاهش می‌دهد.

  از اضافه وزن پیشگیری می‌کند.

  خشونت و رفتار‌های پر خطر را کاهش می‌دهد.

  اجر معنوی بسیاری را برای مادر به ارمغان می‌آورد.

Caption

 

 مزایای مهم شیردهی برای مادر

  همۀ ما در مورد نکات سودمند شیر مادر برای نوزاد شنیده‌ایم، اما شیردهی مزایای شناخته‌شده و ناشناختۀ زیادی نیز برای مادران دارد. برخی از این مزایا که تاکنون مورد تحقیق قرار گرفته شامل موارد زیر است :

Caption

 

   کاهش سطح استرس مادر : بسیاری از مادارن می‌گویند هنگام شیردهی احساس آرامش می‌کنند. دلیلش این است که شیردهی باعث ترشح هورمون اکسی‌توسین می‌شود و مطالعات متعدد نشان داده است که اکسی‌توسین، احساس مادرانه و احساس آرامش را بیشتر می‌کند. برخی پژوهش‌ها نیز نشان داده است وقتی از زنانی که مقادیر بالایی اکسی‌توسین در بدن خود داشتند، خواسته شد که در مورد یک مشکل اضطراب‌آور شخصی صحبت کنند، فشار خون آنها نسبت به زنان غیرشیرده کمتر بود که این یکی دیگر از نشانه‌های کاهش استرس در مادران شیرده است.

Caption

 

   کاهش خونریزی : اکسی‌توسین منتشرشده در حین شیردهی کمک می‌کند که رحم مادران پس از زایمان منقبض شود. منقبض شدن رحم نیز باعث کاهش خونریزی پس از زایمان و برگشت سریع‌تر رحم به وضعیت پیش از بارداری خواهد شد.

   کاهش خطر ابتلا به افسردگی در مادر : بر اساس پژوهش‌های جدید و به‌روز دنیا، زنانی که شیر خودشان را به نوزاد نمی‌دهند یا شیردهی را زود متوقف کرده‌اند، ریسک و احتمال بالاتری برای ابتلا به افسردگی پس از زایمان دارند. همچنین اگر شما تحت درمان افسردگی پس از زایمان هستید، باز هم می‌توانید به کودک خود شیر بدهید. پزشکتان می‌تواند به شما کمک کند تا راه‌های بی‌خطری برای درمان افسردگی خود در حین شیردهی پیدا کنید.

Caption

 

   کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه و تخمدان : پژوهش‌های متعدد نشان داده است هرچه شیردهی بیشتر انجام شود، از زنان در برابر سرطان سینه و تخمدان بیشتر محافظت می‌شود. به نظر می‌رسد شیردهی به مدت حداقل یک سال بیشترین اثر محفاظتی را در پیشگیری از ابتلا به سرطان سینه داشته باشد. چگونگی تأثیرگذاری شیردهی کاملاً روشن نیست، اما ممکن است مربوط به تغییرات ساختاری در بافت سینه به علت شیردهی و این واقعیت باشد که شیردهی میزان استروژن تولیدشده در بدن شما را سرکوب می‌کند. پژوهشگران معتقدند که اثر شیردهی در سرطان تخمدان نیز ممکن است با سرکوب استروژن مرتبط باشد.

 تغذیه با شیر مادر یک کار غریزی و طبیعی است، اما این لزوماً به معنای آن نیست که کار آسانی خواهد بود. اگر در این مورد نیاز به کمک و پشتیبانی دارید، می‌توانید در مورد روش‌های شیردهی و اصول شیردهی به نوزاد مطالعه و تحقیق کنید و خیلی بهتر است اگر نظر پزشک خود را نیز در این زمینه‌ها جویا شوید.

منبع