گهوارک

طبقه بندی موضوعی
بایگانی

۱۲ مطلب با موضوع «پزشک» ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

 علت کم پشت بودن موی کودکان چیست ؟

 

کم پشت و کرکی بودن موی کودکان بسیاری از والدین را نگران کرده و پیشنهادهای مختلفی از جمله تراشیدن مو و یا استفاده از تقویت کننده ها را از دیگران دریافت می کنند.با رعایت برخی از اصول می توان از موهای کودکان بیشتر مراقبت کرده و آنها را تقویت نمود.

نوزادان اغلب در شش ماهه اول زندگی دچار ریزش مو می شوند ؛ موها می ریزد و حتی ممکن است رنگ یا بافت متفاوتی داشته باشند، این کاملاً طبیعی است و بسیاری از والدین جدید می دانند که باید انتظار این را داشته باشند ؛ اما چه اتفاقی می افتد اگر کودک نوپای شما موهایش را از دست بدهد؟

 

آیا برای یک کودک دو ساله معمولی و یا طبیعی است که تکه های طاسی روی سرش داشته باشد؟

ریزش موی کودک نوپا به اندازه ریزش موی نوزاد تازه متولد شده نیست و اغلب چیزی نیست که والدین نگران آن باشند. دلایل زیادی برای ریزش موی کودک نوپا وجود دارد. زمان زیادی لازم نیست و مو به خودی خود رشد خواهد کرد.

 نگاهی به وضعیت خواب فرزندتان بیندازید، اگر او شما همیشه به سمت راست می خوابد یا سرش را روی تشکش می مالد, ممکن است که موهای آن طرف سرش طاس یا نازک تر شوند.این رفتار تکه های کچلی روی سر کودک را ایجاد می کند و زمانی که کودک بزرگ تر می شود و در موقعیت های مختلف به خواب می رود, پیدا خواهد بود. 

 

آسیب فیزیکی نیز ممکن است باعث ریزش مو شود

اگر موهای یک کودک خیلی سفت یا دم اسبی بسته شود و یا اگر موهای ژولیده با خشونت کشیده شوند, ممکن است باعث ریزش موی سر او شود.

 

 برس زدن نیز می تواند باعث این اتفاق شود:

از یک برس موی طبیعی و نرم استفاده کنید و دقت کنید که موها راحت باشند و کشیده نشوند. مو دوباره رشد می کند و نگران کننده نیست ، زمانی که کودک به صورت ناخودآگاه موهای خود را می کشد، معمولاً به دلیل برخی عوامل استرس زا در زندگی او, مانند یک نوزاد جدید یا از دست دادن یک فرد محبوب است و باعث ایجاد تکه های نامنظم ریزش مو می شود.

 

کم پشتی موی کودک و عوامل موثر در آن

 

چرا موی کودکم کم پشت است؟

بهترین راه برای درمان این مو, کشف علت اصلی استرس یا اضطراب و درمان آن است. سرزنش کردن کودک برای کشیدن موهای او اغلب کمکی نمی کند. اگر موهای کودک شما به اندازه کافی بلند است, می توانید آن را شل کنید تا از کشیدن خودداری کند. 

همه موهای یک دوره استراحت و یک دوره رشد دارد. دوره رشد معمولاً حدود سه سال و فاز استراحت سه ماه طول می کشد. معمولاً تا پنج درصد از موهای شما در یک زمان در فاز استراحت است. استرس, تب یا تغییر در سطوح هورمونی می تواند باعث ایجاد مقادیر زیادی مو برای ورود به فاز استراحت شود.

این بدان معنی است که سه ماه بعد, زمانی که تمام این موها با هم وارد دوره رشد می شوند, موهای در حال رشد موهای خود را از کیسه های ترشحی بیرون می آورد و به مقدار زیادی ریزش می کند. وقتی موهای جدید شروع به رشد می کند, باعث ریزش مو می شود. 

یک بیماری که باعث ریزش مو می شود, آلوپسی آرئاتا می باشد ؛ آلوپسی آرئاتا در اطراف خال های قهوه ای صاف و صاف قرار دارد و می تواند هر قسمتی از بدن شما را تحت تاثیر قرار دهد. با آلوپسی آرئاتا سیستم ایمنی شما به کیسه های ترشحی مو حمله می کند که سپس رشد مو را آهسته می کند.

مبتلایان ممکن است به چادرهای کوچک در ناخن هایش توجه کنند.این وضعیت توسط یک دکتر یا متخصص پوست تشخیص داده می شود. هیچ درمانی برای آلوپاسی آرتا وجود ندارد، اما اغلب با کمک کرم های ضد آفتاب موضعی به تنهایی از آن جدا می شود. تاثیری بر سلامت کلی فرد ندارد. 

 

علل کم پشتی موی کودک

عوامل دیگری که کم تر شایع هستند، عبارتند از:

کمبود مواد مغذی، کم کاری تیروئید، و کم کاری غده هیپوفیز. این شرایط را می توان از طریق آزمایش ها خونی تشخیص داد و توسط پزشک درمان کرد. به خاطر داشته باشید که کاهش مو در کودکان نوپا در حالی که معمول نیست، می تواند کاملاً عادی باشد و معمولاً برای سلامت کلی فرد مضر نیست.

اگر نگران از دست دادن موهای کودک هستید، با پزشک خود صحبت کنید و مطمئن شوید که مشکل را در طول زمان حل خواهد کرد. 

برخی از کودکان با سری کامل و موهای ضخیم به دنیا می آیند، اما برخی دیگر پوست سر طاس خود را در دوران کودکی خود نگاه می دارند. در بیشتر موارد، کودکانی با موهای کم و یا بدون مو، کاملاً سالم هستند، اما طاسی مداوم ممکن است نشانه شرایط پزشکی اساسی باشد. 

 

ژنتیک:

برخی از کودکان نوپا از لحاظ ژنتیکی مستعد رشد مو هستند.برعکس، کودکان سفید پوست به طور خاص مستعد طاسی طولانی مدت هستند. بسیاری از نوزادان از نژاد اروپایی تا دو سال یا بعد کمی مو خواهند داشت. 

 

ریزش موی نوزاد:

اغلب کودکان در دوران کودکی دو مورا خواهند داشت. در برخی از کودکان، محصول دوم ممکن است تا اوایل نوپایی برسد. 

 

عفونت قارچی:

عفونت های قارچی ممکن است باعث ریزش مو در کودکان شوند.عفونت قارچی سر پهن، نوعی عفونت قارچی می تواند باعث شود که کودک نوپا مقدار زیادی از مو را در پشت سر خود از دست بدهد.موارد حاد چربی پوست، یا کلاه گهواره، می تواند به کاهش مو در کودکان نوپا کمک کند.

 

 آلوپاسی آرتا:

این اختلال ایمنی منجر به از دست دادن وصله های گرد مو بر روی پوست سر می شود؛ در نهایت منجر به طاسی کامل می شود.کودکان مبتلا به آلوپاسی آرتا ممکن است در دوران نوزادی و یا نوپاییعلائم بروز علائم را از خود نشان دهند.

آلوپاسی آرتا درمان نشدنی است، اما مو ممکن است در عرض یک سال رشد کند.کودکان مبتلا به این شرایط نادر، به طور کلی طاس می شوند. 

 

آلوپاسی کششی:

کشش یک علت بسیار رایج از دست دادن مو در کودکان نوپا، به ویژه دختران است.سبک مکرر می تواند باعث ریزش مو شود که منجر به طاسی و رشد موی ضعیف می شود.والدین باید از سبک کردن یا شانه زدن موی کودک نوپا اجتناب کنند.

 

 کمبود مواد مغذی:

کمبود شدید غذایی می تواند باعث طاسی یا رشد موی ضعیف در نوزادان و کودکان نوپا شود.کمبود شدید آهن، روی و پروتئین ممکن است مسئول طاسی در کودکان نوپا باشد، اما این مشکلات در دنیای توسعه یافته نادر هستند.

 

بررسی علل کم پشتی موی کودک 

چگونه می توان رشد مو در کودکان را افزایش دهیم؟

هر ماه یک تار مو در حدود یک چهارم سانت رشد خواهد کرد. مو به مدت دو یا شش سال قبل از ورود به فاز استراحت که حدود سه ماه طول می کشد، از کیسه های ترشحی بیرون خواهد رفت.

پس از مرحله بعدی، مو به تدریج افت خواهد کرد و 50 تا 100 رشته در روز میزان نرمال از دست دادن مو خواهد بود. کودکانی که کیسه های ترشحی دارند، موهای ضخیم دارند.کودکانی با کیسه های ترشحی مو، موهای خوب دارند.

بسیاری از عوامل می توانند بر رشد مو، از جمله تغذیه و شرایط سلامتی تاثیر بگذارند.اطمینان از اینکه کودک شما رژیم غذایی خوبی دارد و به هر مشکلی که بر بدن او فشار می آورد، به تحریک رشد مو کمک خواهد کرد. 

 

مرحله 1:

مو سلامت کلی را منعکس می کند. تغذیه ناسالم خود به جای رژیم غذایی سالم و انتخاب نوشیدنی های کربناته بر روی آب باعث خشک و ترد شدن موهایش خواهد شد.

تغذیه خوب، کلید رشد موی سالم است و آنطور که در گهوارک می خوانید بهترین راه این است که سبزیجات و میوه جات به او بدهید، از جمله سبزیجات نارنجی و زرد که برای ویتامین A برای ارتقای سلامتی غدد پوست سر مفید هستند.

از توت فرنگی، میوه های مرکبات، سبزیجات سبز تیره و گوجه فرنگی برای ویتامین C استفاده کنید، که از ریزش مو محافظت می کند. مطمئن شوید که ویتامین E خوبی دریافت می کند که کیفیت مو را بهبود می بخشد.

در سبزیجات پر شاخ و برگ سبز یافت می شود، همان طور که سیلیس استحکام مو را بهبود می بخشد. سیلیس در یونجه و چغندر وجود دارد. 

 

مرحله 2:

برای صبحانه به او تخم مرغ بدهید. تخم مرغ و دیگر پروتیین ها به اجتناب از قرار دادن موهایش در فاز استراحت کمک می کنند. تخم مرغ غنی از L سیستئین است، یک آمینو اسید است که برای سلامتی مو مهم است.

تخم مرغ همچنین مواد معدنی رشد مو مانند منگنز و ویتامین B را نیز تامین می کند. هر دو به جلوگیری از ریزش مو کمک می کنند. گوشت گوساله، مرغ و ماهی انتخاب های پروتیین خوبی هستند. 

 

مرحله 3:

از رنگ های سفید و تصفیه شده مثل نان سفید، کراکر و نودل های اسپاگتی درست به دانه های کامل استفاده کنید.اینها را با ویتامین های B از جمله بیوتین تامین می کنند.

بیوتین برای تولید کراتین حائز اهمیت است. کراتین پروتئینی است که موی شما از آن ساخته شده است.کل غلات نیز شامل اینوزیتول فسفات است که از کیسه های ترشحی مو محافظت می کند و ویتامین های B که با هورمون های مربوط به رشد مو ارتباط و تعامل دارند.

 

 مرحله 4:

به او خوراک ماهی چرب امگا 3 را بدهید و چربی های اشباع شده و ترانس را با اسیدهای چرب ضروری جایگزین کنید که برای سلامتی مو بسیار حیاتی هستند.اسیدهای چرب ضروری اغلب به محصولات مراقبت از مو اضافه می شوند.

اسیده ای چرب امگا 6 در گوشت ارگانیک یافت می شوند و اسیدهای چرب امگا 9 در روغن زیتون یافت می شوند.

 

مرحله 5:

مطمئن شوید که کودک به اندازه کافی روی و آهن دریافت می کند. کمبود آهن یا روی می تواند منجر به ریزش مو شود. شامل گوشت گاو، خوک و مرغ و یا اضافه کردن دانه های آفتابگردان، ملاس، سبوس، میکروب گندم و همه جو دو سر برای رژیم غذایی اش برای روی است. کدو حلوایی، ملاس، شیره قند، غلات، گوشت و سبزیجات پر شاخ و برگ غنی از آهن هستند. 

 

مرحله 6:

به کودک خود کمک کنید تا از تکنیک های مراقبت از مو استفاده کند که موهایش دچار آسیب نشوند.

نگذارید که با حوله به شدت موهایش را خشک کند. برای موهای کودک خود یک شانه برای استفاده بر روی موهای خیس بخرید. موها را کمتر بشورید و از نرم کننده به دفعات بیشتر استفاده کنید. کش مویی را انتخاب کنید که تکه هایی فلزی بر روی آن ها نباشد.

برای توزیع روغن های طبیعی بر روی مو کودک، برس نرم بکشید. موهایش را هر ماه یا بیشتر نرم کننده بزنید. 

 

مرحله 7:

در درمان اختلالات پوست سر کار کنید.

بیماری های شایع در میان کودکان شامل عفونت قارچی سر، یک نوع عفونت قارچی و آلوپسی، مناطق از دست دادن مو است که می تواند ناشی از عفونت قارچی و یا بافتن باشد که موهای خود را می کشد. چنانچه پیش از این هم در بخش سلامت نمناک بارها اشاره شده است عفونت قارچی یک عفونت مسری است. برای درمان به پزشک خود مراجعه کنید.

 

مراحل درمان کم پشتی موی کودک 

درمان های خانگی برای تقویت موهای کم پشت کودک خود: 

ماست برای کم پشتی موی کودک:

ماست یک محصول غلیظ طبیعی است. یک فنجان ماست خوب بزنید، آن را روی موهای کودک خود بمالید و بگذارید نیم ساعت بماند تا خشک شود. شما می توانید هر روز دیگری این کار را انجام دهید و نتایج شگفت انگیزی را ببینید. 

 

رفع کم پشتی موی کودک با زرده تخم مرغ:

تخم مرغ غنی از پروتیین است. متاسفانه بسیاری از کودکان از خوردن آن امتناع می کنند. شما می توانید یک تخم مرغ را بزنید و زرده تخم مرغ را به مدت یک ساعت روی پوست سر اعمال کنید و با شامپو کردن آن را با آب بشویید.

تخم مرغ نیز به ضخیم شدن و تغذیه مو کمک می کند.بوی تخم مرغ در مو می تواند کمی زننده باشد و کودک شما ممکن است موافق استفاده از آن نباشد. اما می توانید آن را با افزودن یک قاشق سوپ خوری هر روغن اسانس مثل روغن اسانس چوب صندل و یا روغن یاسمن از بین ببرید. 

 

درمان کم پشتی موی کودک با ژل آلوئه ورا:

آلوئه ورا به راحتی می تواند در خانه رشد کند. ژل را می توان از برگ های آن استخراج کرد و مستقیماً روی موها استفاده شود. نه تنها رشد مو را افزایش می دهد، بلکه آن را مرطوب و خنک نگه می دارد. علاوه بر این، این کار از شوره سر جلوگیری می کند و مانع از شکستن یا هر آسیب دیگری می شود. 

 

آب لیمو مناسب برای کم پشتی موی کودک:

با استفاده از اعمال آب لیمو به موهای کودک باعث می شود که آن براق، سالم و ضخیم شود. این یک جز ساده موجود است و اگر شما نمی توانید به چیز دیگری دست پیدا کنید، فقط عصاره لیمو را روی پوست سر بمالید تا از یکنواختی و خشکی پوست جلوگیری کنید. 

 

درمان کم پشتی موی کودک با شیر نارگیل:

شیر نارگیل به عنوان یک جز عالی برای تغذیه موی خشک و آسیب دیده عمل می کند. بهترین راه برای اعمال آن بعد از شستشوی مو است. آن را باید در پوست سر مرطوب برای بهترین نتیجه اعمال کرد. 

 

ترکیب روغن نارگیل و آب لیمو برای کم پشتی موی کودک:

ماساژ روغن نارگیل یک روش قدیمی است که برای حفظ مو، ضخیم شدن و درخشش به کار می رود. برای گرفتن بهترین نتیجه می توانید آن را هر روز یا حداقل چند روز در هفته، قبل از شستن موها وری پوست سر استفاده کنید.

شما می توانید یک قاشق سوپ خوری آب لیمو را به روغن اضافه کنید، آن را مخلوط کرده و روی موهای کودک خود بمالید. گذارید یک شب بماند و صبح روز بعد آن را با آب گرم بشویید. از نتایج آن شگفت زده خواهید شد.

 

 ترکیبات دیگری که به راحتی در آشپزخانه موجود هستند و روی موها نیز کار می کنند:

دانه های شنبلیله را در طول شب خیس کنید و آن را صبح روز بعد به یک ماسک نرم تبدیل کنید.

شنبلیله خاصیت ضد باکتری دارد - آن از شوره سر و عفونت پوست سر باز می دارد و موی شما را سالم و درخشان نگه می دارد. شما حتی می توانید آن را با ژل آلوئه ورا ترکیب کنید، تا رشد مو را ترویج کرده و رنگ طبیعی موهای کودک خود را حفظ کنید.

 

چگونه می توان کم پشتی موی کودک را برطرف کرد؟

درمان کم پشتی موی کودک با ماساژ روغن:

چه با روغن نارگیل و چه روغن زیتون ماساژ دهید، هر دو برای موهای کودک شما مفید است.شما می توانید یک روغن ویژه را با انتخاب مواد اولیه در خانه آماده کنید و آن ها را به موهای کودک خود بمالید و نتایج شگفت انگیزی را ببینید.

تمام چیزی که به آن نیاز دارید، یک فنجان روغن نارگیل خالص، 1 قاشق چای خوری هر یک از دانه های شنبلیله و دانه زیره سبز، 2 قاشق چای خوری روغن آملا، نصف فنجان گل بامیه برگ های معطر کاری است.

تمام مواد اولیه را مخلوط کرده و آن ها را روی شعله کم قرار دهید، تا به 1 / 3 کاهش پیدا کند. بگذارید خنک شود، آن را فشار دهید و روغن را در یک بطری تمیز نگه دارید. این روغن را سه بار در هفته روی موهای کودک خود ماساژ دهید. در عرض چند روز متوجه افزایش حجم آن خواهید شد. 

افسانه های زیادی پیرامون اصلاح سر یک کودک وجود دارد (که اغلب موهای کودک را کوتاه می کنند) و اغلب آن ها تحت تاثیر سنت قرار می گیرند. برخی از جوامع بر این باورند که موهای کودک باید توسط یک فرد مسن از همان جامعه تا زمانی که کودک به سن معینی برسد انجام شود، در حالی که برخی دیگر معتقدند که اصلاح موی نوزاد باعث می شود که رشد موها سریع تر و ضخیم تر شود.

با این حال افرادی هستند که به اصلاح سر فکر نمی کنند. بنابراین آیا شما باید موهای کودک خود را اصلاح کنید و یا آن را همانطور که هست رها کنید؟ ادامه این بخش از نمناک را بخوانید تا بدانید. 

 

آیا زدن موی کودک باعث رشد بیشتر مو می شود؟

کارشناسان می گویند:

سر یک نوزاد تاثیری بر روی ضخامت مو و نحوه رشد آن ندارد و دلیل این که مو از کیسه های ترشحی مو، رشد می کند که زیر سطح پوست سر هستند. هر کاری که برای مو در بیرون انجام می شود، بر مویی که در داخل کیسه های ترشحی قرار دارد، تاثیری ندارد. 

برای نوزادان غیر معمول نیست که بعضی از موهای خود را هنگام تولد از دست بدهند.

این کمبود مو به طور معمول زمانی رخ می دهد که کودک حدود 4 ماه دارد. مویی که پس از آن رشد می کند، ممکن است بلندتر به نظر برسد، و معمولاً مجعد یا ضخیم تر می شود و یا حتی ممکن است رنگ متفاوتی داشته باشد.

روی هم رفته، چه شما موهای او را اصلاح کنید و چه نکنید، باید بدانید که این کار بر رشد موی او تاثیر نخواهد گذاشت. همه به ژن ها وابسته است.

 

 

منبع

  • soudabe fatemi
  • ۰
  • ۰


علائم، درمان و روش پیشگیری از بیماری زرد زخم در کودکان

 

بیماری زرد زخم در کودکان

 بیماری زرد زخم که بیشتر کودکان مستعد این بیماری هستند. بیماری زرد زخم مسری و واگیردار بوده و احتمال انتقال آن از یک کودک به کودکان دیگر شایع است. اگر نگران هستید و میخواهید در مورد علائم و روش های پیشگیری و درمانی بیماری زرد زخم بیشتر بدانید با ما همراه شوید.

بیماری زرد زخم در کودکان چیست؟
زرد زخم نوعی عفونت پوستی باکتریایی است که بصورت آسیب و ضایعه های پوستی مانند نیش حشرات، بریدگی یا خراشیدگی پوست بروز می یابد. این بیماری گاهی نتیجه تحریک ناشی از آبریزش بینی است. زرد زخم عفونت پوستی بسیار شایعی در بین کودکان، به خصوص در سنین پیش دبستانی و دبستان است. این بیماری سبب تاول زدن یا زخم شدن صورت، گردن، دست و ناحیه پوشک می شود.

زردزخم به راحتی از طریق لمس گسترش می یابد و میتواند به قسمت های سالم بدن و هر چیزی که به وسیله شخص بیمار لمس شده، منتقل شود.

علایم زرد زخم در کودکان:
به طور معمول یک فرد مبتلا به زردزخم، شروع علایم را در عرض ۱ تا ۳ روز پس از وارد شدن عفونت به پوستش، تجربه می کند. نخستین علامت زردزخم، جوش های قرمز است که معمولاً بر روی صورت، بازوها و یا ساق پا واقع شده اند.

- زردزخم غیرتاولی معمولاً باعث ایجاد جوش و خارش در روی پوست می شود. در ابتدا این جوشها بسیار کوچک و قرمزرنگ هستند. عفونت به صورت تاول های کوچک پر از مایع یا ضایعاتی پر از چرک گسترش می یابد. بعد از گذشت چند روز، تاول ها و جوشها پاره و چرک و مایعات آنها خارج می شود. سپس یک پوسته زردرنگ تشکیل می شود.

- زردزخم تاولی، تاول ها و جوش های پر از مایع بزرگ تری دارد و مانند زردزخم غیرتاولی دارای پوسته زردرنگ است. این مدل زردزخم اغلب نواحی از بدن که با لباس پوشانده شده است را تحت تأثیر قرار می دهد.

- زردزخم اکتیما شدیدترین نوع زردزخم است و دارای زخم های عمیقی است که به لایه درم پوست گسترش یافته است. این نوع زردزخم هم مثل انواع دیگر دارای پوسته زردرنگ است.

  
تشخیص بیماری زخم زرد در کودکان چگونه است؟
تشخیص زخم زرد معمولاً از طریق معاینه زخم های بیمار صورت میگیرد و در این مرحله نیازی به انجام ازمایش های خاص نیست. درصورتی که استفاده آنتی بیوتیک ها منجر به بهبود بیمار نشد، پزشک باید مایع درون زخم ها را نمونه برداری کند و پس از بررسی در آزمایشگاه، مصرف آنتی بیوتیک مناسب آن را تجویز کند. برخی از انواع میکروب زرد زخم نسبت به آنتی بیوتیک ها مقاومت می کنند.

عوارض زرد زخم کودکان:
در موارد نادری که باکتری استرپتوکوک از گروه A عامل مولد بیماری زرد زخم است، حداقل تا دو ماه بعد از ابتلا به عفونت کودک باید تحت نظر پزشک باشد. برای این که امکان ناراحتی کلیه وجود دارد که عوارض آن عبارت است از:
- وجود خون در ادرار
- تورم نسوج به ویژه اطراف صورت
- کاهش مقدار ادرار

در صورتی که علایم فوق در کودک مبتلا به زرد زخم دیده شود، بسیار خطرناک است و باید به سرعت تحت درمان قرار گیرد. مجدداً تاًکید می کنیم که این حالت بسیار نادر است.

برای این که این روزها بیماری زرد زخم که عامل به وجود آورنده ی آن باکتری استرپتوکوک است، به ندرت دیده می شود. زرد زخم کودکان امکان دارد عوارض بیماری اگزما را که قبلاً در فرد وجود داشته تشدید کند.

شیوه های ابتلا کودک به بیماری زرد زخم:
زرد زخم بسیار مسری است. کودک شما امکان دارد به وسیله لمس کردن یک کودک آلوده یا بعضی اشیائی که کودک آنرا لمس کرده مانند اسباب بازی یا حوله، این باکتری را دریافت کرده باشد. یا امکان دارد باکتری قبلاً روی سطح پوست کودک وجود داشته و سپس پوست خراش پیدا کرده باشد ، از این جهت باکتری مجوز ورود به ایجاد عفونت را خواهد داشت.

علاوه بر بریدگی ها و خراش ها، باکتری می تواند پوست را از طریق تبخال ها، اگزما یا نیش حشرات یا دیگر نواحی که در آن پوست کودک دچار تخریب گردیده یا حساس است، مورد حمله قرار دهد. این عفونت میتواند درست زیر بینی کودک قرار گیرد اگر کودک نسبت به پاک کردن مخاط حساسیت داشته باشد. زرد زخم در طی هوای گرم و مرطوب شیوع بیشتری دارد.

  
درمان بیماری زخم زرد در کودکان:
دارو:
اگر عفونت بسیار کم باشد، متخصص اطفال سفارش می کند که صرفاً زخم را تمیز نگه دارید و منتظر بمانید تا بیماری رفع شود. ولی احتمال اینکه کودک برای مقابله با عفونت به آنتی بیوتیک نیاز داشته باشد، بیشتر است. دوره درمان دارو باید کامل شود تا عفونت عود نکند.

بیماری درصورتی که سریع تشخیص داده و درمان شود، بیمار سریع بهبود می یابد و جای ضایعات باقی نمی ماند، ولی تأخیر در درمان امکان دارد سبب عفونت های عمقی تر در پوست شود.

درمان زخم زرد با روش طبیعی:
زخم ها و ضایعه ها را هر 8 تا 12 ساعت با استفاده از صابون آنتی باکتریال بشویید.

• بعد از هر دفعه شست و شو زخم را خشک کنید. هر دفعه از حوله ی تمیز استفاده کنید.

• از پانسمان ضد آب بدون سوراخ استفاده کنید و کاملا روی منطقه را بپوشانید تا از گسترش عفونت جلوگیری شود. از یک باند کرپ برای نگه داشتن پانسمان در محل و یا جلوگیری از خاراندن زخم توسط کودکان خردسال استفاده کنید.

• منطقه ی عفونی را بصورت آزاد بپوشانید. زخم ها برای التیام به جریان هوا نیاز دارند. پوشاندن زخم ها به جلوگیری از انتشار عفونت به سایرین و یا به مناطق دیگر بدن کودک کمک می کند. در صورت تشدید عوارض و یا انتشار آن با وجود درمان و یا در صورت بد شدن حال کودک به علت تب به پزشک مراجعه کنید.

• در زمان وجود عفونت، حوله، ملحفه، لباس خواب و ... کودک را بطور روزانه تعویض کنید.

 

داروهای گیاهی برای درمان زرد زخم:

سرکه سفید:
برای درمان زخم های پوستی، باید با استفاده از آب یا شوینده آنتی بیوتیک، ناحیه آسیب دیده را تمیز نگه داریم.

آلوئه ورا:
این گیاه برای تسکین خارش مؤثر است. چندبار در روز ژل آلوئه ورا را روی زخم بمالید و بعد از نیم ساعت بشویید.

سیر:
از آنجایی که سیر خواص ضد عفونی کنندگی دارد هم میتوانید آنرا بخورید و هم این که به روی زخم بمالید. مقداری روغن کنجد و مقداری سیر سرخ شده را با هم مخلوط کنید و روی زخم بمالید.

عصاره هسته انگور:
عصاره هسته انگور برای درمان زرد زخم مؤثر است. این عصاره خواص آنتی اکسیدانی و ضد باکتری دارد و مثل یک ماده ضد عفونی کننده غیر سمی عمل می کند. چند قطره عصاره هسته انگور را با ۲ قاشق غذاخوری آب ترکیب کنید. آنرا با استفاده از یک توپ پنبه ای، ۲ تا ۳ دفعه در روز بر ناحیه اسیب دیده بگذارید. این کار ممکن است در ابتدا سبب خارش شود ولی میتواند بزودی عفونت را درمان کند.

  
برای جلوگیری از بروز دوباره زخم ها:
- مناطق ناقل پوست را درمان کنید: روی پره های بینی پماد آنتی بیوتیک بمالید

- هرروز پوست را با صابون آنتی باکتریال بشویید یا آنرا در ظرفی از مایع سفید کننده رقیق شده بخیسانید

- منبع عفونت مجدد( یعنی فرد ناقل یا آلوده به باکتری) را شناسایی و درمان کنید

جلوگیری از سرایت زرد زخم کودکان به دیگران:
- چهار تا ده روز قبل از پیدایش تاول ها بر روی پوست، کودک به باکتری آلوده شده است؛ بدین ترتیب جلوگیری از سرایت آن به سایرین کاری دشوار و در عمل نانشدنی است.

- نکته اصلی این است که موقع تشخیص زرد زخم و پیدایش تاول ها بر روی پوست کودک، او را از سایر نوزادان و بچه ها دور نگه دارید و به مهدکودک نفرستید تا در خانه استراحت کند. این کار را تا زمانیکه تمام تاول های زرد زخم از بین رفته و بهبود یابند یا تا دو روز بعد از شروع درمان با آنتی بیوتیک ادامه دهید.

- همچنین رعایت موارد بهداشتی زیر از سرایت زرد زخم به دیگر اشخاص خانواده پیشگیری می کند.

- صابون، لباس خواب، حوله، ملافه، برس مو و لباس کودک را از دیگر اعضای خانواده جدا کنید.

- پس از استفاده کودک، حوله ها، ملحفه ها و لباس‌های کودک را با دمای بالا بشویید. همچنین اسباب بازی های پولیشی و نرم را در ماشین لباسشویی بشویید.

- اسباب بازی های پلاستیکی یا چوبی را با مواد شوینده و آب گرم و دستمال بشویید.

- اطمینان حاصل کنید که اعضای خانواده بطور مرتب دستان خود را با صابون و آب شست و شو می دهند.

- هر گونه برش یا خراشیدگی روی پوست کودک را با گاز پوشش دهید. بیماری اگزما و التهابات پوستی کودک را قبل از بروز آسیب دیدگی درمان کنید.

  
پیشگیری از بیماری زرد زخم:
رعایت بهداشت پوست کودکان بهترین نحوه پیشگیری می باشد. درمان بریدگیها، خراش ها و گزش حشرات جهت پیشگیری از عفونت ضروری می باشد. در صورت ابتلای فردی از اعضای خانواده، اقدامات لازم را برای پیشگیری از انتشار عفونت عبارتند از:
- به آرامی ناحیه درگیر را با آب و صابون آرام شست و شو دهید و با گاز استریل بپوشانید.

- شستشوی روزانه لباس، پوشاک و حوله کودک مبتلا به بیماری

- پوشیدن دستکش به دنبال استفاده آنتی بیوتیک های موضعی و شستشوی دست ها

- کوتاه کردن ناخن کودکان مبتلا به بیماری

- تشویق کودکان به شستشوی مکرر دست

 

منبع

  • soudabe fatemi
  • ۰
  • ۰

 

چگونه کودکان را قانع کنیم، عینک بزنند؟

 

کودکی پنج ساله دارم که اخیرا بنابر تجویز چشم پزشک او باید حتما از عینک استفاده کند، اما متاسفانه او از انجام این کار امتناع می کند، چگونه می توانم کودکم را قانع به انجام این کار کنم؟

هیچگاه راجع به عینک فرزندتان از خود ناشکیبایی نشان ندهید. اگر کودکتان به اندازه کافی بزرگ است که بتواند خودش عینکش را بردارد و بگذارد، اجازه دهید، خودش این کار را بکند.

زمانی که کودک تان عینک به چشم دارد، نسبت به عینک و ظاهر او عکس العمل خوب نشان دهید. توصیه های عینک ساز را نیز در مورد فریم (اندازه و راحتی) بپذیرید. معمولا در سنین کودکی این موضوع مهمتر از زیبایی ظاهری فریم است.

اگر کودک شما شیرخوار بوده و تازه راه افتاده است، پس از زدن عینکش او را از راه رفتن منصرف کنید. اگر کودک عینک را برمی دارد دوباره به چشمش بزنید. اگر دوباره برداشت لحظاتی آن را دور از دسترس بگذارید، سپس دوباره بزنید. با کودکان خیلی کوچک برای این موضوع وارد جنگ و جدل نشوید. اگر سوال دارید، یا عینک به چشم بچه راحت نیست، باز به عینک ساز خود مراجعه کنید.

اگر کودک هنوز هم آن را دائم بیرون می آورد، به چشم پزشک مراجه کنید و ببینید چه دستوری می دهد. چشم پزشک به شما تعیین می کند چه زمانی از روز را او باید عینک داشته باشد و چه اوقاتی می تواند عینکش را نزند. سعی کنید بفهمید که چرا کودکتان باید عینک بزند و اگر نزند چه نتایجی خواهد داد.

همچنین به کودک تان باید آموزش دهید که هنگام در آوردن عینکش از دو دست استفاده کند تا از فرسوده شدن دسته ها جلوگیری شود و باید به آنها گفت که عینک را حتما پس از در آوردن در کیسه مخصوص عینک قرار دهند. همچنین عینک را از طرف شیشه به روی زمین یا هیچ سطح دیگری نگذارند.

همچنین به آنها یاد دهید برای شستن عینک از آب یا صابون مایع استفاده و با پارچه نرمی آنرا تمیز کنند( نه با پارچه یا حوله کاغذی های خشن).

اگر عینک روی صورت کودک صاف نمی ایستد، یا روی صورتش راحت قرار نمی گیرد یا قسمتی از آن به روی صورتش فشار می آورد، باید به عینک ساز مراجعه کنید.

 

منبع

  • soudabe fatemi
  • ۰
  • ۰

رنگ موی کودک

 رنگ موی کودک

 

آیا تا به حال فکر کرده اید رنگ موی کودک من چه خواهد بود؟

انسانها ۴۶ کروموزوم دارند.در بحث رنگ موی کودک کارشناسان بر این باورند که در این ۴۶ کروموزوم، حدود ۶۰،۰۰۰ تا ۱۰۰،۰۰۰ ژن وجود دارد. همه نوزادان ۲۳ کروموزوم از مادرشان و ۲۳ تای دیگر از پدرشان دریافت می کنند. علم ژنتیک بسیار پیچیدست، اما راه های هدایتش وجود داره. موهای کودک به وضوح تحت تأثیر موهای والدین قرار خواهد گرفت.

 

آمار علمی رنگ مو 

۱.رنگ موی عمومی

رنگ مو دو می توان به کم رنگ و پر رنگ تقسیم کرد. در حالیکه دومی بیشتره. به همین دلیله که قهوه ای شایع ترین رنگ مو است و بلوند کمترینشه. این احتمالا یکی از دلایلیه که چرا بلوند یکی از رنگ های مطلوب بین مو هاست. بسیاری از مردم دوست دارند به طور طبیعی موی بلوند داشته باشند. موهای تیره توسط eumelanin رنگدانه ایجاد می شه. بیشتر این رنگدانه ها در مو یافت می شه، پررنگی موی کودک شما با این رنگدانه رابطه مستقیم داره. اگه زیاد باشه پررنگتر خواهد بود و بالعکس.

 

۲.توضیح علمی رنگ مو

کد ژنتیکی نوزاد طرح ریزی شده تا پروتئین در موی کودک منجر به تولید ملانین بشه. در حالی که صفات ژن ها می تونند به پیش بینی رنگ موی کودک کمک کنند. اونا توضیح نمی دن که چرا رنگ مو در سنین مختلف تغییر می کنه. Eumelanin و Pheomelanin دو نوع Melanin است که بر رنگ مو تاثیر می ذاره. Pheomelanin مو رنگ سایه های نارنجی و زرد رو ایجاد میکنه در حالی که eumelanin رنگ مو قهوه ای و سیاه و سفید رو ایجاد می کنه. ترکیبی از این دو نوع ملانین رنگ موی فرد رو تعیین می کنه. بنابراین، اگه یک کودک دارای غلظت کم اوملانین باشه، احتمالا رنگ موی شفاف ترداره و بالعکس. همچنین اعلام شده که ژن MC1R اونایین که نوع ملانین رو که بدن تولید می کنه تنظیم می کنه. جهش ژن فقط باعث تولید فمولانین می شه و موهای کودک قرمز می شن. افرادی که موهای بور و قرمز دارند سطوح “تروسیناز” بیشتری نسبت به موهای سیاه یا قهوه ای دارند.

 

رنگ موی کودک شما

۱.شرایط معمول

به طور کلی، موهای رنگ روشن بیش از موهای تیره غالب نیستند. اما همونطوری که در رنگ چشم دیدیم، یک موی کودک می تونه طیف وسیعی از سایه های بین موهای هر دو والد را به وجود بیاره. این بستگی به رنگ موی والدین و نحوه ترکیب اونا داره. والدین که رنگ موی مشابه دارند می تونند یک کودک داشته باشند که رنگ موش کمی متفاوته اما هنوز هم در اون محدوده رنگیه.

 

۲.شرایط غیر معمول

زمان هایی وجود داره که رنگ موهای شگفت انگیز از والدین که رنگ های مختلف مو دارند ظاهر می شه. این معمولا زمانی اتفاق می افته که یک ژن خفته در یکی از والدین وجود داشته باشه.
والدین با موهای سیاه که دارای ژنهای پنهان یا خفته هستند می تونند به طور بالقوه یک کودک با موهای بلوند داشته باشند. موهای شما ممکنه دارای رنگ قرمز باشه که با رنگدانه قوی سیاه یا قهوه ای پوشیده شده. به عنوان یک حقیقت، موهای نوزاد شما نشان نمی ده که چه رنگ مویی از شما کودک شما در نهایت خواهد داشت. نوزادان تازه به دنیا اومده با موی بلوند می تونند موهاشون رو داشته باشند در حالیکه نوزادان با موهای بلوند ممکنه موهای سبز داشته باشند. البته، نوزادانی هستند که بدون مو یا موی کم بدنیا میاند. در این مورد، نزدیک به غیر ممکنه که مشخص بشه که رنگ موهای او تا چه حد در آینده متغیره.

نگاهی به موهای قرمز، به عنوان مثال اینجا شرایطی وجود داره که ممکنه در یک کودک مو قرمز اتفاق بیفته:

۱. پدر و مادر حامل هستند:

همانطور که در زیر نشان داده شده است، پدر آبی است و مادر زرد است، آنها به دو آلل (rیا R) ممکن از انواع MC1Rبه نوزاد خود کمک می کنند. به این ترتیب ۲۵٪ احتمال وجود دارد که یکی از فرزندان آنها دو قطعه آلل را از هر یک از والدین به ارث برده و بناربراین موهای قرمز دارند.

R
r
R
RR
Rr
r
Rr
rr

 

۲. یکی از والدین حامل است

(به عنوان مثال پدر) و دیگری یک موقرمز (به عنوان مثال مادر): در چنین مواردی، همه فرزندانشون یک آلل رو از مادر به ارث می برند و بنابراین یک فرصت برابر برای گرفتن r یا آلل R از پدروجود داره. بنابراین، شانس ۵۰/۵۰ فرزندان برای موقرمز بودن وجود دارد.

R
r
r
Rr
rr
r
Rr
rr

 

۳.اگر هر دو پدر و مادر موقرمز باشند:

فرزندان آنهاقطعا دارای مو قرمز خواهد بود( rr ).

r
r
r
rr
rr
r
rr
rr

۴. اگر هیچ یک از والدین الل (مو قرمز) را حمل نکنند:

در چنین مواردی مهم نیست که ژنوتیپ پدر و مادر دیگر چیست ( rr ، Rr ، RR)، این احتمال وجود داره که اونا بچه های دارای موهای قرمز نخواهند داشت. با این حال، برخی از بچه ها، (R) آلل موی قرمز رو حمل کنند.

R
R
r
Rr
Rr
r
Rr
Rr

 

چیزهای سرگرم کننده در مورد رنگ مو:

رنگ قرمز نادر ترین رنگ در سراسر جهانه و رنگ مشکی شایع ترین رنگ مو به حساب میاد.

تحقیق درباره ارتباط بین شخصیت و رنگ مو نشون داد که مو بور ها به عنوان خنده دار و سرگرم کننده محسوب می شند. مردانی که دارای موهای قهوه ای هستند، جدی و هوشمند هستند و ریشه مو قوی دارند.

پس از شیمی درمانی، موهای شما می تونند رشد کنند.

هر رشته مو می تونه حدود ۱۴ عنصر مختلف، از جمله طلا داشته باشه.

به طور متوسط، افراد دارای موهای بلوند دارای بیشترین تعداد رشته های مو هستند.

به طور متوسط، مو قرمز دارای کمترین تعداد رشته های مو است (حدود ۸۶،۰۰۰).

مردم برای تعیین قومیت فرد می تونند از مقاطع مو استفاده کنند. موهای آسیایی ها round-shapedاست. موی آفریقایی شکل صاف و موی اروپایی بیضی شکله.

در یونان باستان اعتقاد بر این بود که کسانی که با موهای قرمز پس از مرگشون به خون آشام ها تبدیل شده.

در یونان باستان، موبلوندها رو بعنوان تن فروش ها میشناختند.

در دوران رنسانس ونوس، زنان با استفاده از ادرار اسب، موهاشون رو رنگ می کردند.

 

 

منبع

  • soudabe fatemi
  • ۰
  • ۰

 اثرات نامطلوب تنبیه کودکان و ۱۰ روش‌ جایگزین آن

تنبیه کودکان به شکلی که در برخورد با کار نادرست‌شان آنها را با پیامدهای دردناکی مواجه کنیم، شاید باعث شود کارشان را تکرار نکنند، اما اثرات جانبی نامطلوبی به دنبال دارد. کودکی که تنبیه شده ممکن است واکنش احساسی نشان بدهد، مقابله‌به‌مثل کند یا از فرد تنبیه‌کننده دوری کند. اگر می‌خواهید کودکی داشته باشید که مهربان و مؤدب است و دائما نیاز ندارد که او را به انجامِ کارِ درست وادار کنید، با این نوشته همراه شوید.

 

تناقضی در تنبیه کودکان وجود دارد؛ تنبیه عملِ خشونت‌آمیزِ یک بزرگسال است که کودک را هدف قرار می‌دهد، این در حالی است که خشونت همان واکنش ناخوشایندی است که نمی‌خواهیم در کودکان مشاهده کنیم. تنبیه کودکان احساس تنفر را در آنها شعله‌ور می‌کند و اغلب به دلیل اینکه رفتارهای نامطلوب آنها را افزایش می‌دهد منجر به ازدیاد خشونت و سوءاستفاده‌های جدیِ جسمی و روانی از کودکان می‌شود.

 

اگر نباید کودکان را تنبیه کرد آیا باید تربیت آنها را نیز فراموش کنیم؟ بیایید سؤال را به شیوه‌ی دیگری از خودمان بپرسیم: چطور می‌توانیم کارِ درست را به کودکان آموزش بدهیم تا کودکانی باملاحظه باشند و علاوه بر نیازهای خودشان نیازهای سایرین را نیز درک کنند؟

بهترین روشِ کاهشِ رفتارهای «نادرست» این است که برای رفتارهای «درست» تقویت مثبت فراوانی ایجاد کنید. تقویت مثبت شامل تمام پیامدهای خوشایندی است که در پی رفتار می‌آیند و تکرار آن رفتار را تقویت می‌کنند. به جای تنبیه رفتارهای نادرست کودک، سعی کنید مچ او را در زمان‌هایی که کارهای خوب می‌کند بگیرید.

از کارهای خوبش تقدیر کنید، این توجه مثبت را به دفعات و به صورت همیشگی انجام دهید. در عین حال مطمئن شوید که کودک در پی کار نادرستی که انجام می‌دهد پاداشی نمی‌گیرد؛ برای مثال از انجام تکالیف یا وظایفش در منزل معاف نمی‌شود یا از دیگران توجه دریافت نمی‌کند.

پدرومادرِ خوب از روش‌های غیرخشن و متناسب با سن کودک برای تربیت او استفاده می‌کنند. والدین علاوه بر اینکه باید الگوی مثبتی برای کودکان‌شان باشند باید در صورت مشاهده‌ی رفتار نادرست با ایجاد انگیزه برای انجامِ کارِ درست، بازداشتن کودک از کار نادرست و تعیین حد و مرزی محکم و منطقی به او پاسخ دهند.

 

آیا تربیت بدون تنبیه کودکان ممکن است

برای رفتار نامهربانانه‌ یا خرابکاری‌های کودک همیشه دلایل معصومانه‌ای وجود دارد. گاهی دلیل بازیگوشی و سرخوشی است، و گاهی بروز رفتار خشن یا عصبانی از سر ناراحتی یا سردرگمی است. هرچه رفتار کودک آزاردهنده‌تر باشد نشانه‌ی رنجِ بیشتر و نیاز شدیدتر او به عشق و درک شدن است. به عبارت دیگر چیزی به عنوان رفتار بد در کودکان وجود ندارد؛ در عوض مسئله کودکی است که بهترین کاری را که می‌توانسته انجام داده است و ما او را درک نمی‌کنیم.

پدر و مادر‌ها اغلب تعجب می‌کنند وقتی می‌فهمند به اکثر کارهایی که آنها به عنوان روش‌های تربیتی می‌شناسند مانند کتک‌ زدن، گوشه‌ نشانی و در نظر گرفتن پیامدهایی برای رفتار بد اعتقادی ندارم؛ زیرا این کارها مانع می‌شوند که کودکان به افرادی مسئولیت‌پذیر و خود اصلاح‌گر تبدیل شوند. والدین سؤال می‌کنند: «چگونه می‌توانیم به فرزندمان رفتار درست را بیاموزیم؟»

پاسخ این است که زندگی کودک به هر شکلی که باشد او همان را یاد می گیرد. مؤثرترین راه برای آموزش کودکان این است که رفتارتان با آنها همانی باشد که می‌خواهید کودکان در مقابل دیگران از خود نشان بدهند: رفتاری از سرِ رحم و درک. زمانی که کودکان را کتک می‌زنید یا بر سرشان فریاد می‌کشید آنها می‌آموزند که رفتاری همراه با خشونت داشته باشند.

حتی گوشه نشانی کودک به نوعی رهاسازیِ نمادین اوست. این کار، درست در زمانی که کودک بیش از همیشه به ما نیاز دارد تا فرصتی برای یادگیری نحوه‌ی مدیریت احساساتش در اختیارش بگذاریم به او این پیام را می‌دهد که با فوران احساسات ترسناکی که تجربه می‌کند تنها رها شده‌ است.

البته من طرفدار سرسخت کنار کشیدن کودک از موقعیت دردسرساز و شنیدن حرف‌ها و احساسات او هستم (نقطه‌ی مقابل گوشه‌نشانی) بعد از شنیدن حرف‌های کودک باید به او کمک کنید تا مرحله به مرحله‌‌ی احساساتی را که موجب انجام کار نادرست شده است پردازش کند.

این کار به معنیِ انکار مسئولیتی که برای هدایت کودکان به‌وسیله‌ی تعیین حدومرزها بر عهده داریم نیست. دویدن به خیابان، زدن بچه‌ها، ادرار روی فرش، کندن گل‌های باغچه‌ی همسایه، آسیب زدن به حیوانات همگی همچنان کارهای ممنوعه هستند؛ اما این‌ها همان حدومرزهای تربیتی هستند و نه تنبیه کودکان.

اگر دارید از خودتان می‌پرسید چطور کودکم می‌تواند بدون اینکه او را «تنبیه» کنم یاد بگیرد که دوباره کار اشتباه را تکرار نکند؟ پس فرض شما بر این است که برای «تربیت» کودک به تنبیه نیاز است. این فرض همان‌طور که گفتیم درست نیست و برای تربیت فرزندان روش‌های مفیدتری وجود دارد که به آنها اشاره خواهیم کرد.

  

اثرات تنبیه روی رفتار کودکان

همان‌طور که پیش‌تر اشاره کردیم تحقیقات نشان می‌دهند تنبیه کودکان به افزایش رفتارهای نادرست در آنها منجر می‌شود. تنبیه کودکان آنها را عصبانی می‌کند و در لاک دفاعی فرو می‌برد. تنبیه ترشح هورمون‌ آدرنالین و سایر هورمون‌های مرتبط با واکنش‌های جنگ، گریز یا فلج شدگی را در بدن کودکان آغاز می‌کند و انگیزه‌‌ی استدلال منطقی و همیاری را سرد می‌کند.

کودک در مواجهه با تنبیه به سرعت رفتارِ «بد» منجر به تنبیه را فراموش می‌کند، آنها حتی وقتی دارند احساسات تلخ پس از تنبیه را طی هفته‌های آینده پردازش می‌کنند چیزی از دلیل اصلی تنبیه‌شان به یاد نمی‌آورند. اگر قرارباشد کودکان از تنبیه درسی بیاموزند آن درس دروغ‌گویی و پرهیز از به دام افتادن دوباره خواهد بود.

با تنبیه کودکان بین خودتان و آنها فاصله می‌اندازید و از تأثیر و نفوذتان روی آنها می‌کاهید. تنبیه کودکان حتی ضریب هوشی (IQ) آنها را پایین می‌آورد، زیرا تا زمانی که به طور تمام و کمال احساس امنیت و مصون بودن از خطر نداشته باشند ذهن‌شان برای یادگیری آزاد نخواهد بود. به زبان ساده تنبیه هرگز روشی مؤثر برای بار آوردن انسانی مسئولیت‌پذیر، باملاحظه و شاد نیست. تنبیه کودکان به طور کلی درس‌های نادرستی به آنها یاد می‌دهد.

جایگزینی برای تنبیه کودکان

اگر به جای تنبیه کودکان بتوانیم در عین حفظ مهربانی و رابطه‌مان با آنها برایشان حدومرز تعیین کنیم، کودکان‌مان آنچه را انجام می‌دهند درونی می‌کنند و در مقابلِ راهنمایی‌های ما مقاومت نشان نمی‌دهند تا بتوانند رابطه‌ای را که با ما دارند حفظ کنند.

علاوه بر این کودکان تحت چنین تربیتی تأثیر رفتارشان را روی دیگران می‌بینند بنابراین به انسان‌هایی باملاحظه و مسئول تبدیل می‌شوند. به دلیل اینکه این کودکان پدرومادری داشته‌اند که قادر به اداره‌ و تنظیم احساسات خود (خودگردانی احساسات) بوده‌اند از آنها الگو می‌گیرند و می‌آموزند که چطور می‌توانند احساسات خودشان و به دنبال آن رفتارشان را مدیریت کنند. این کودکان چون مورد پذیرش تمام و کمال پدرومادر قرار دارند با احساسات قویِ درونی‌شان در ارتباط‌ هستند و برای کشف آنها باانگیزه‌اند.

  

۱. احساسات خودتان را تعدیل کنید

این روشی است که به کودکان می‌آموزد احساسات‌شان را تعدیل کنند. شما الگوی آنها هستید. وقتی ناراحتید دست به عمل نزنید. اگر در لحظاتی متوجه شدید نمی‌توانید به عشق درونی‌ای که به فرزندتان دارید متصل شوید، به این فکر کنید که در چنین موقعیتی پدرومادری خارق‌العاده چطور رفتار خواهند کرد؟ و همان کار را انجام بدهید. اگر نمی‌توانید، نفس عمیقی بکشید و تا زمانی که آرامش‌تان را بازبیابید صبر کنید؛ سپس به آنچه پیش آمده است رسیدگی کنید. در مقابل میل‌تان به تنبیه‌گری مقاومت کنید. تنبیه همیشه نتیجه‌ی معکوس می‌دهد.

 

۲. به احساسات کودک بها بدهید

وقتی کودک اسیر هورمون آدرنالین و دیگر هورمون‌های جنگ و گریز باشد، نمی‌تواند چیزی یاد بگیرد. به جای موعظه کردن برای کودک «زمانی برای در میان گذاشتن احساسات» در نظر بگیرید؛ با او بمانید و اجازه بدهید زیر سایه‌ی شما هیجانات احساسی‌ِ خود را بیان کند. هدف این است که «محیط انسجام‌بخش»ی برای ناراحتی کودک فراهم کنید. محیطی حمایتی که در آن کودک قادر باشد به انسجام احساسی دست پیدا کند. بیان احساسات به فرد بالغی که مراقب، پذیرا و امن است به کودک کمک می‌کند از میان عواطفی که تجربه می‌کند بگذرد و بیاموزد که چگونه خودش را دلداری بدهد تا سرانجام قادر باشد به صورت مستقل احساساتش را تعدیل کند.

وقتی کودک طوفان احساساتش را شرح می‌دهد سعی نکنید برایش دلیل بیاورید. بعد از این برون‌ریزیِ احساسی کودک حال بسیار بهتری پیدا می‌کند و به شما نزدیک‌تر می‌شود؛ در همین زمان ذهنش نسبت به راهنمایی‌های شما حالت پذیرنده پیدا می‌کند. حالا می‌توانید به او بگویید چرا ما از عبارت «خفه شو» استفاده نمی‌کنیم، چون رنجش به بار می‌آورد؛ یا چرا دروغ نمی‌گوییم، چون رشته‌ی نامرئی‌ای را که قلب‌هایمان را به هم وصل می‌کند قطع می‌کند.

 

۳. نحوه‌ی یادگیری کودکان را به خاطر داشته باشید

مثال مسواک زدن را در نظر بگیرید. برای اینکه کودک‌تان یاد بگیرد مسواک بزند و خودش آن را انجام بدهد چه می‌کنید؟ اوایل شما این کار را برایش انجام می‌دهید. خودتان با مسواک زدن مرتب الگویی برای او فراهم می‌کنید. مسواک زدن را به کاری مفرّح تبدیل می‌کنید. کم‌کم مسئولیت این کار را به خود او واگذار می‌کنید. سرانجام کودک شما خودانگیخته به سراغ مسواک زدن خواهد رفت.

همین قاعده‌ی کلی برای آموختن سپاسگزاری از دیگران، رعایت نوبت، جا نگذاشتن وسائل، آب دادن به گلدانش، انجام تکالیف مدرسه و اغلبِ مسائل دیگری که به ذهن‌تان می‌رسد کاربرد دارد. روال‌هایی که برای کودک به صورت عادت درمی‌آیند اهمیت فوق‌العاده دارند زیرا برای یادگیری مهارت‌های اولیه یک «داربست» فراهم می‌کنند درست به همان شکل که داربست یک ساختمان ساختاری را برای شکل‌گیری آن فراهم می‌کند. شاید از کوره در بروید که دوباره ژاکتش را جاگذاشته، اما فریاد کشیدن بر سر کودک به او کمک نمی‌کند این مسئله را به خاطر بسپارد؛ بلکه این «داربست»ها هستند که به کمک او می‌آیند.

 

۴. رابطه مقدم بر ضابطه

قبل از اینکه بتوانید عملکرد کودک را تصحیح کنید باید بتوانید با او رابطه برقرا کنید. حتی در هنگام ارائه‌ی راهنمایی لازم است رابطه‌ی خود را با کودک حفظ کنید زیرا ارتباط با پدرومادر به کودک انگیزه می‌دهد تا بهترینِ خودش باشد. فراموش نکنید کودکان وقتی بدرفتاری می‌کنند که درباره‌ی خودشان احساس بدی پیدا کرده‌اند و رابطه‌شان را با ما گسسته می‌بینند.

 

به پایین‌ خم شوید تا بتوانید به چشمان کودک نگاه کنید: «عصبانی شدی… بهم بگو چی می‌خوای… گاز گرفتن ممنوعه!»

از زمین بلندش کنید به چشم‌هایش نگاه کنید و بگویید: «دلت می‌خواد می‌تونستی بیشتر بازی کنی… الان وقت خوابه.»

تماس چشمی محبت‌آمیز با او برقرار کنید و بگویید: «الان خیلی ناراحتی.»

دست‌تان را روی شانه‌اش بگذارید و بگویید: «می‌ترسی درباره‌ی کلوچه باهام حرف بزنی.»

 

۵. حدومرز تعیین کنید؛ اما با ایجاد همدلی

البته که می‌خواهید روی برخی قواعد پافشاری داشته باشید. اما در عین حال می‌توانید چشم‌انداز کودک را تصدیق کنید. کودکان وقتی احساس می‌کنند که درک‌شان می‌کنید بهتر می‌توانند حدومرزهای ما را بپذیرند.

 

«گاز گرفتن ممنوعه! تو خیلی خیلی عصبانی هستی و اذیت شدی، اما باید این رو با حرف زدن به برادرت بگی.»

«الان وقت خوابه. می‌دونم دلت می‌خواست بیشتر بازی کنی.»

«تو نمی‌خوای مامان بهت نه بگه… شنیدم چی گفتی…و جوابم نهِ. ما به هم نمی‌گیم خفه شو، حتی وقتی از دست هم ناراحت و عصبانی هستیم.»

«مهم نیست چقدر ترسیدی، می‌خوام که حقیقت رو بهم بگی.»

 

۶. منشأ تمام بدرفتاری‌های کودک نیازهای به‌جای اوست

به یاد داشته باشید تمام «بدرفتاری»‌ها نمایشی از نیازهای برحق کودک است، حتی اگر روش ابراز آنها صحیح نباشد. کودکان برای رفتار نادرست خود دلیلی دارند حتی وقتی به نظر ما این دلیل موجه نیست. آیا کودک‌تان بسیار بد رفتار می‌کند؟ پس حتما در حال تجربه‌ی حالی بسیار بد است.

آیا به خواب بیشتر، گذراندن زمان بیشتر با شما یا استراحت بیشتر نیاز دارد؟ شاید هم به فرصتی بیشتر برای گریه کردن و آزاد کردن احساسات منفی که همه‌ی ما در خود انباشته می‌کنیم؟ اگر به نیازی که بدرفتاری از آن سرچشمه گرفته است رسیدگی کنید، آن رفتار حذف خواهد شد

۷. راهی برای گفتن کلمات تأییدی پیدا کنید

کودکان تقریبا به همه‌ی درخواست‌های ما جواب مثبت می‌دهند به این شرط که آن را‌ با زبان خوش بیان کنیم. به جای نه گفتن راهی برای گفتنِ بله پیدا کنید؛ حتی وقتی مشغول وضع حدومرزها برای کودک هستید. «اوهوم الان وقت جمع‌وجور کردنه، و آره من بهت کمک می‌کنم و آره که می‌تونیم قلعه‌ای که ساختی رو جمع نکنیم، باشه می‌تونی در این‌باره غرغر کنی، بله اگه عجله کنی می‌تونیم یه داستان دیگه هم بخونیم، و البته که می‌تونیم این کار رو مثل یه بازی انجام بدیم و آره که عاشقتم و بله که شانس آوردم که مامام تو شدم. بله!» وقتی با بله گفتن و تأیید کردن با کودک حرف بزنید او واکنشی مهربانانه و درخورِ رفتار خودتان بروز خواهد داد.

 

۸. زمان به‌خصوصی را به فرزندتان اختصاص بدهید

با در نظر گرفتن اوقاتی مخصوص به کودک رابطه‌ی خود را با او حفظ کنید. گوشی را خاموش کنید، لپ‌تاپ را ببندید و به فرزندتان بگویید: «خب، من تا ۲۰ دقیقه‌ی دیگه تماما در اختیار توام. می‌خواهی چه کار کنیم؟»

در این مدت از آنچه او می‌گوید تبعیت کنید. دنیا به‌خودی‌خود به طور مکرر به کودک احساس حقارت می‌دهد بنابراین در این ۲۰ دقیقه فردی ناشی و بی‌کفایت باشید و بگذارید او برنده باشد. هرهر خندیدن ترس‌ها و نگرانی‌های فروخورده را آزاد می‌کند، پس حتما با کودک بازی کنید، هرهر بخندید و دلقکش شوید. با بالش با هم بجنگید. کشتی بگیرید. او را در آغوش گرم و آرامش‌بخش خود بگیرید. بگذارید از آنچه در ذهن‌شان می‌گذرد با شما حرف بزند، بگذارید سرزنش کنند یا جیغ بکشند. فقط باید تمام این احساسات را بپذیرید و با تمام وجود در لحظه حضور داشته باشید. کودکان وقتی مطمئن می‌شوند که می‌توانند به صرفِ وقت اختصاصی روزانه‌‌ی والدین با آنها تکیه کنند شکوفا می‌شوند، زیرا به اندازه‌ی کافی اعتماد در آنها پدید می‌آید که بتوانند طیف احساساتی را که تجربه می‌کنند بازگو کنند؛ به علاوه این کودکان «مایل‌اند» که رفتاری درست داشته باشند.

 

۹. خودتان را ببخشید

اگر درباره‌ی خودتان احساس بدی دارید نمی‌توانید پدرومادر الهام‌بخشی باشید. درست به همان نحو که کودک شما اگر احساس بدی درباره‌ی خودش داشته باشد نمی‌تواند کار «درست» را انجام بدهد. همیشه می‌توانید رابطه‌تان را با کود‌تان بهبود بدهید. از همین امروز شروع کنید.

 

۱۰. اگر هیچ راهکاری مؤثر واقع نشد

وقتی همه‌ی راه‌ها به شکست منتهی شد خودتان را در آغوش بگیرید و بعد از آن کودک‌تان را. در مسیر پرورش کودک، پیوندِ با اوست که بر همه‌ی راهکارهای دیگر پیروز می‌شود.

 

منبع

  • soudabe fatemi
  • ۰
  • ۰

 

چرا کودک شما از عینک زدن خوشش نمیاید؟

 

یکی از مشکلات رایج بینایی در بین کودکان به ویژه در سنین مدرسه نزدیک بینی است. در واقع یکی از مشکلات رایج بینایی در بین کودکان به ویژه در سنین مدرسه نزدیک بینی است که با تشخیص پزشک قابل درمان است و معمولا این کودکان باید از عینک استفاده کنند اما آیا فرزندتان به همین آسانی از عینک استقبال می کند یا از آن دسته کودکانی است که نیاز به عینک دارد ولی به دلایل مختلفی از زدن عینک سرباز می زند؟

فرزند شما از اینکه مورد تمسخر قرار گیرد، می ترسد
در یک آزمایش اخیر چشم پزشکی متوجه می شوید که فرزند شما دچار نزدیک بینی است و تنها با استفاده از عینک طبی این مشکل برطرف می شود. اما فرزندتان از عینک زدن خود داری می کند. چرا؟ یکی از دلایل معمول آن مسخره شدن توسط گروه همسالان است. اما باید بدانید استفاده نکردن از عینک و ضعف در بینایی مسائل مهم تری در یادگیری او ایجاد خواهد کرد.

اعتماد به نفس او را افزایش دهید
به او بگویید با عینک بسیار زیباتر است. با اینکه ممکن است شانه بالا بیاندازد و بگوید تنها شما هستید که این حرف را می زنید اما او همچنان دوست دارد از زبان شما جملات مثبت بشنود.
می توانید برایش مثال هایی از بازیگران، آهنگسازان و افراد موفق و مشهوری که از عینک استفاده می کنند بزنید و همچنین به او بگویید او تنها کسی نیست که عینک خواهد داشت. همچنین به او بگویید که بقیه همکلاسی هایش ممکن است چنین مشکلی را به زودی بفهمند و آنها نیز از عینک استفاده کنند.

 

بر فواید عینک تاکید کنید
به او تاکید کنید که با استفاده از عینک کارایی او در مدرسه بالاتر می رود. برای او درباره نزدیک بینی توضیح دهید و اینکه عینک چطور می تواند به شفاف تر دیدن او در کلاس کمک کند. در این سن او به اندازه ای بزرگ است که بفهمد عینک برای او زندگی را آسان تر و بهتر می کند. به او نگهداری تمیز و مناسب از عینک را یاد دهید و برایش یک جا عینکی زیبا و جذاب بخرید.

معلم را در جریان بگذارید
اگر فرزندتان با وجود تمامی توضیحات، تشویق و حمایت شما همچنان بابت عینک زدن شکایت دارد با معلم او صحبت کنید. ممکن است او نسبت به مسخره کردن فرزند شما در کلاس بی خبر باشد. پس او را آگاه کنید. صحبت و تذکر معلم به برخی از بچه ها تاثیر مثبت و فوری داشته و به تمسخر فرزندتان پایان خواهد داد.

به او اجازه انتخاب دهید
خوشبختانه، صدها مدل فریم عینک مختلف برای بچه ها وجود دارد. همانطور که بودجه خود را در نظر می گیرید به او اجازه دهید تا عینکش را خودش انتخاب کند، مدلی که با آن راحت تر است و به او بیشتر می آید. هر چقدر فرزندتان در پروسه انتخاب عینک درگیرتر باشد علاقه او به استفاده از آن بیشتر می شود . سعی کنید تا از عینک به عنوان یک مد و زیبایی استفاده کند نه چیزی که زیبایی ظاهر او را کم می کند.
استفاده نکردن از عینک و ضعف در بینایی در یادگیری کودک مشکل ایجاد خواهد کرد. 

 

تنها زمانی که بزرگ می شود می تواند از لنز استفاده کند
 با گذر زمان فرزند شما هر روز از عینک استفاده خواهد کرد. نظرات منفی که از گروه همسالانش می گیرد به تدریج کمتر شده و او با آسودگی بیشتری از عینک استفاده می کند.
زمانی که فرزندتان کمی بزرگ تر و پخته تر شود، می توانید برایش لنز در نظر بگیرید. بعضی بچه ها ممکن است لنز را به عینک ترجیح دهند در نتیجه به مراقبت، توجه و دقت بیشتری نیاز دارند. بهتر است از یک متخصص چشم مشورت بگیرید تا میزان استفاده از لنز را کنترل کند. زیرا لنز با هر شیوه زندگی سازگاری ندارد و ممکن است برای بعضی افراد استفاده از عینک پیشنهاد بهتری باشد.

 

منبع

  • soudabe fatemi
  • ۰
  • ۰

التهاب ملتحمه (کنژکتیویت)

التهاب ملتحمه که با ترشحات چرکی از چشم مشخص می ‏شود، در روزهای اول زندگی باید مورد توجه خاص قرار گیرد. در کودکان بزرگتر و بالغین این حالت اغلب بعد از سرماخوردگی و عفونت ‏های ویروسی بروز می‏کند، نیاز به درمان خاصی ندارد و با شستشو برطرف می­شود. ولی در نوزادن خطرناک است و می‏تواند باعث کدری قرنیه و حتی کوری شود، بنابراین لازم است حتما درمان دارویی مناسب انجام شود.

  

  • توصیه‏ ها
  • ترشحات چرکی چشم را بیماری خطرناک تلقی کنید.
  • از مصرف خودسرانه دارو و یا پمادهای چشمی اجتناب کنید.
  • چشم را با آب جوشیده سرد شسشو دهید و با پارچه تمیز پاک کنید.
  • در اسرع وقت با پزشک مشورت کنید.

درمان التهاب ملتحمه در کودک

اگر نوزادتان التهاب ملتحمه دارد، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید. التهاب ملتحمه می‌تواند برای یک نوزاد عفونتی جدی باشد. پزشک چشم‌های کودک را معاینه خواهد کرد و در مورد علائمش سؤال می‌کند. هرچند درمان با نوع التهاب ارتباط دارد ولی بسیاری از پزشکان توصیه می‌کنند که برای کمک به پاک کردن هر نوع ترشحاتی در همهٔ انواع التهاب ملتحمه و درمان هر گونه عفونت اولیه یا حتی جلوگیری از عفونت، چند قطره از شیر دوشیده‌‌شدهٔ مادر را چندین بار در روز در چشم‌های آسیب‌دیده بریزید. درمان هر یک از انواع التهاب ملتحمه به شکل زیر است:

التهاب ملتحمهٔ ویروسی: التهاب ملتحمهٔ ویروسی توسط انواعی از ویروس‌ها ایجاد می‌شود. این نوع کنژنکتیویت معمولاً طی یک هفته یا همین حدود بهبود می‌یابد. برای درمان نیز پزشک به شما توصیه خواهد کرد که ناحیهٔ درگیر را با شستن چشم‌های کودک با آب گرم و پاک کردن ترشحات خشک‌شده تمیز کنید و لازم است این کار را با ملایمت انجام دهید. اگر چشم‌های کودک پس از دو هفته بهبود نیافت، دوباره پزشک را در جریان بگذارید.

گذاشتن کمپرس گرم روی چشم هم ممکن است تسکین‌دهنده باشد. برای این کار کافی است یک پارچه‌ٔ تمیز را در آب گرم خیس کنید و آن را روی چشم‌های کودک خود قرار دهید، برای مثال وقتی در حال شیر خورن است.

التهاب ملتحمهٔ باکتریایی: اگر باکتری عامل بروز التهاب ملتحمه‌ باشد، پزشک پماد یا قطرهٔ آنتی‌بیوتیکی را تجویز می‌کند تا برای حدود هفت روز به چشم‌های کودکتان اعمال کنید. زدن پماد ممکن است برایتان راحت‌تر از قطره‌های چشمی باشد. برای زدن پماد ابتدا دست‌هایتان را بشویید و سپس به آرامی پلک پایین کودک را اندکی پایین بکشید و یک خط از پماد را در امتداد آن بمالید. وقتی تیوب را فشار می‌دهید و کودک چشم‌هایش را باز و بسته کند، پماد وارد چشم‌هایش می‌شود.

اگر هم از قطرهٔ آنتی‌بیوتیک استفاده می‌کنید، آن را در گوشهٔ چشم کودکتان بریزید. انجام این کار در زمانی که چشم او بسته است ساده‌تر خواهد بود. هنگامی که کودک چشمش را باز می‌کند، دارو وارد چشمش می‌شود. دست‌های خود را قبل و بعد از ریختن دارو در چشم‌های کودکتان بشویید. هرگز از داروهای او برای شخص دیگری استفاده نکنید و از قطره‌ها یا پمادهای قدیمی استفاده نکنید. داروهای قدیمی به احتمال زیاد استریل نیستند و می‌توانند عفونت را بدتر کنند.

اطمینان حاصل کنید که کودکتان دورهٔ کامل آنتی‌بیوتیک‌های تجویزشده را حتی بعد از اینکه علائمش از بین رفته‌اند، مصرف می‌کند. در غیر این صورت ممکن است عفونت برگردد. پزشک احتمالاً توصیه می‌کند چشم‌های کودک خود را با آب گرم شست‌وشو دهید و ترشحات خشک‌شده را با ملایمت بردارید، زیرا تجمع مایعات عفونی می‌تواند از اثرگذاری آنتی‌بیوتیک‌ها بکاهد. گذاشتن کمپرس گرم روی چشم ممکن است تسکین‌دهنده باشد. یک پارچهٔ تمیز را در آب گرم خیس کنید و آن را روی چشم‌های کودک خود قرار دهید، برای مثال در حینی که شیر می‌خورد.

التهاب ملتحمهٔ آلرژیک: راه‌‌حل مقابله با این نوع التهاب این است که مادهٔ آلرژی‌زا را شناسایی کنید و کودک خود را دور از آن نگه دارید. می‌توانید در مورد روش‌های مقابله با آلرژی کودک خود را بخوانید. اگر چشم‌های کودک او را اذیت می‌کند، یک کمپرس سرد ممکن است به تسکین التهاب ملتحمهٔ آلرژیک کمک کند.

التهاب ملتحمهٔ شیمیایی: این واکنش به قطره‌های چشمی نوزاد است که برای جلوگیری از عفونت به او داده می‌شود و احتمالاً در حدود ۲۴ تا ۳۶ ساعت طول می‌کشد.

همچنین به خاطر داشته باشید که التهاب ملتحمهٔ باکتریایی و ویروسی هر دو فوق‌العاده مسری هستند. بنابراین، برای جلوگیری از گسترش عفونت، هر بار که مراقبت‌های چشم کودک را انجام می‌دهید، دست‌های خود را بشویید. حوله‌ها، لباس‌ها و ملافه‌های کودک خود را از دیگران جدا کنید و آنها را مرتب بشویید.

منبع

  • soudabe fatemi
  • ۰
  • ۰

سکسکه

سکسکه smile

سکسکه عبارت است از صداهای ناگهانی و بدون اراده تنفسی که بدنبال انقباض عضله دیافراگم ایجاد می‏شود(عضله دیافراگم عضو جدا کننده قفسه سینه از فضای شکم بوده و مهمترین عضله تنفس در انسان است.)

سکسکه نوزادان معمولا بعد از غذا خوردن ایجاد می‏شود، و با بیماری‏ های خطرناک همراه نیست و گذرا و کوتاه مدت است. سکسکه‏ های طولانی می‏توانند بسیار ناراحت کننده باشند.

یکی از روش ‏های توصیه شده برای مهار سکسکه طولانی مکیدن پستان مادر است و به طور کلی والدین نباید از سکسکه‏ های نوزاد نگران باشند.

 

عوامل متعددی که باعث می شود نوزاد و کودکتان سکسکه کند

در حالی که سکسکه در اکثر اوقات سبب نگرانی نمی شود اما گاهی اوقات ممکن است به دلیل برخی شرایط ایجاد شود. سکسکه کردن چندین عامل محرک دارد که می توان آن را متوقف کرد. هنگامی که نوزاد در رحم مادر نیز است با بلعیدن بیش از حد مایع آمنیوتیک سکسکه می کند، اما سکسکه بعد از تولد، به احتمال زیاد توسط یکی از موارد زیر ایجاد می شود:

1- تغذیه بیش از حد و پرخوری از دلایل سکسکه نوزاد :

اگر نوزاد و کودک بیش از حد غذا، شیر مادر یا هر چیز دیگری را بخورد نفخ شکم را تجربه خواهد کرد. این تورم باعث می شود تا دیافراگم داخل حفره شکمی گسترش یافته و آن را مجبور به انقباضات ناگهانی کند. این انقباضات خود را به صورت سکسکه نشان می دهند.

2- بلع بیش از حد هوا به یکباره :

نوزادانی که از طریق شیشه شیر، شیر می نوشند به علت بلع هوای زیاد دچار سکسکه می شوند. هجوم هوای اضافی باعث نفخ شکم شده و دیافراگم را همانند پرخوری مجبور به اسپاسم می کند.

3- وجود عوامل تحریک کننده در محیط :

بدان دلیل که نوزادان دارای نای ظریفی هستند مواد شیمیایی موجود در هوا مانند گرد و غبار، آلاینده ها ، بوی غلیظ و اگزوز وسایل نقلیه می توانند سبب سرفه شوند. اگر سرفه بیش از حد طولانی شود فشار وارد شده به دیافراگم منجر به انقباضات و به تبع آن سکسکه خواهد شد.

4- آسم از دلایل ایجاد سکسکه در کودک:

عوارض آسم در نوزاد و کودک همچنین می تواند باعث سکسکه شود. این امر به این دلیل است که نایژه های موجود در ریه می توانند به دلیل التهاب متورم شده و جریان هوا را به ریه ها کاهش دهند. این امر منجر به خس خس، ایجاد اسپاسم دیافراگم و در نتیجه سکسکه می شود.

5- واکنش های آلرژیک از علت های سکسکه نوزاد :

واکنش آلرژیک می تواند باعث التهاب یا تورم نای شود. دیافراگم به این امر واکنش نشان داده اما به سرعت منقبض می شود و باعث سکسکه خواهد شد. ممکن است نوزاد به پروتئین های شیر حساسیت داشته باشد، زیرا اگر مادر رژیم خود را تغییر دهد ممکن است آلرژی ایجاد شده و تعادل شیمیایی شیر مادر را تغییر دهد.

6- تغییرات دما :

گاهی اوقات تغییر دما در ناحیه معده نوزاد و کودک می تواند باعث اسپاسم عضلات دیافراگمی شود. به عنوان مثال، تغذیه با شیر سرد و به دنبال آن خوردن غذای گرم باعث ایجاد سکسکه خواهد شد.

7- ریفلاکس معده از دلایل سکسکه کردن نوزاد :

گاهی اوقات در شرایطی محتوای معده به داخل لوله غذایی برمی گردد و به عنوان ریفلاکس معده شناخته می شود و معمولاً در نوزادانی که در جدا کردن عضله اسفنکتر معده از مری مشکل دارند مشاهده می شود. این جریان معکوس از مواد غذایی باعث تحریک انتهای عصب ازوفاژال و تحریک دیافراگم و انقباض آن درنتیجه باعث سکسکه خواهد شد. در حالی که سکسکه نشان دهنده ریفلاکس معده در دستگاه گوارش نیست، سکسکه مداوم به همراه علائم دیگری مانند گریه، لرز و تف کردن بیش از حد می تواند دلیلی برای مراجعه به پزشک باشد.

 

روش های پیشگیری از سکسکه نوزادان

از آن جایی که سکسکه کودک محرک های مختلفی دارد، اجتناب از آن ها بسیار مشکل است. با این حال، چند راهکار وجود دارد که می توانید انجام دهید تا احتمال سکسکه کردن را کاهش دهید :

1- کودک را در هنگام تغذیه به حالت صحیح قرار دهید :

همیشه کودک را در حالت ایستاده قرار دهید و اطمینان حاصل کنید که حداقل 20-30 دقیقه او را در یک وضعیت نگه دارید. این باعث می شود عضله دیافراگم در موقعیت طبیعی خود قرار گرفته و حساسیت به اسپاسم یا انقباضات کاهش یابد. به آرامی پشت کودک را ماساژ دهید تا باعث آروغ زدن شود زیرا این امر می تواند هوای بلعیده شده در طول تغذیه را کاهش دهد. این امر علاوه بر کمک به دیافراگم آن را به حالت آرامش قرار می دهد و در نتیجه از بروز سکسکه جلوگیری خواهد شد.

2- تغذیه با شیر مادر برای پیشگیری از سکسکه نوزاد :

ورود هوای اضافی به معده از طریق شیر مادر نسبت به تغذیه از طریق شیشه شیر کمتر است. با این حال، نوزادان شیرخوار باید بطور صحیح و ایمن نوک سینه را بمکند تا از ورود هوا جلوگیری شود که این کار و وظیفه بر عهده شما است.

3- ماساژ پشت برای پیشگیری از سکسکه کودک :

ماساژ دادن پشت کودک به طور مرتب در حالت ایستاده باعث می شود تنش روی عضلات دیافراگم کاهش یابد و آرام شود. پشت کودک را با حرکت دایره ای به آرامی ماساژ دهید تا به گردن آن ها برسید.

4- آروغ کودک را بگیرید :

این یکی از بهترین روش های جلوگیری از سکسکه نوزاد است. در بین تغذیه، حتما آروغ او را بگیرید تا از هوای جمع شده در شکم خلاص شود. توصیه می شود بعد از شیردهی، کودک را در حالت عمودی قرار داده و فقط پشت او را مالش دهید.

5- تغذیه کودک هنگامی که آرام است :

کودک را هنگامی که شروع به گریه کردن کرده است تغذیه نکنید، زیرا این امر می تواند منجر به بلع بیش از حد هوا در هنگام گریه شود.

6- فعالیت های سرگرم کننده انجام دهید :

به فعالیت هایی که نیاز به تحرک جسمی با کودک دارد بپردازید.

7- سعی کنید به یکباره کودک خود را زیاد تغذیه دهی نکنید :

در صورت لزوم، وعده های غذایی کوچکتر را در فواصل زمانی مکرر به کودک خود بدهید. حداقل در طول هر وعده غذایی 2-3 ساعت فاصله دهید و آروغ کودک را بگیرید تا از تجمع هوا در شکم آنها جلوگیری کنید.

منبع

  • soudabe fatemi
  • ۰
  • ۰

مراقبت از نوزاد در بیمارستان

  

لحظه تولد

تماس پوست با پوست در اتاق زایمان

آغاز برقراری پیوند عاطفی مادر و نوزاد در لحظه اول، بلافاصله پس از زایمان زمانی صورت می‌گیرد که تماس پوست با پوست بین مادر و نوزاد ایجاد گردد. در زایمان­های طبیعی بلافاصله بعد از خروج نوزاد، نوزاد را به صورت دمر روی شکم مادر قرار می­دهند تا به صورت غریزی سینه‌ های مادر را پیدا کند. در مادرانی هم که سزارین شده ­اند می­توان نوزاد را از کنار بدن مادر به مادر چسبانده و به سمت سینه­ های مادر هدایت کرد. اولین تماس پوست با پوست بین مادر و نوزاد سبب ایجاد آرامش برای مادر و کودک شده و سبب ایجاد جریان شیر بهتر برای مادر، تسهیل در برقراری ارتباط مادر و نوزاد، کاهش خستگی و دردهای ناشی از زایمان و اطمینان خاطر مادر از سلامت نوزاد خود می‌گردد. از طرفی سبب گرم نگه داشتن بدن نوزاد، تثبیت ضربان قلب، بهبود اکسیژن رسانی به مغز و کاهش بی تابی و گریه نوزاد و برخورداری نوزاد از آغوش می­گردد.

اهمیت و مزایای تماس پوست با پوست برای نوزاد

وقتی مادری نوزادش را بغل می‌کند و چند دقیقه‌ای او را برهنه در آغوش خود می‌گیرد یا در بغلش می‌خواباند، بدون اینکه بداند در حال تربیت کودکش است. تماس پوست به پوست مادر و نوزاد، مزایایی برای هر دو نفر شما دارد. برخی از این مزایا برای نوزاد شامل موارد زیر است:

  • تثبیت ضربان قلب
  • تنفس راحت
  • بهبود سطح اکسیژن‌رسانی در بدن
  • داشتن خواب راحت
  • وزن‌گیری بهتر
  • کاهش گریه
  • تغذیۀ بهتر
  • بهبود رشد مغز

همچنین مطالعات و تحقیقات نشان داده است که تماس پوست با پوست باعث بهبود خلق‌وخو، رشد رفتاری سالم نوزاد و تنظیم دمای مناسب بدن او خواهد شد.

مزایای تماس پوست با پوست برای مادر

غیر از مزایایی که این تماس مستقیم برای نوزادتان دارد، دیگر مزایای تماس پوست با پوست مادر و نوزاد برای مادران شامل موارد زیر است:

  • شیردهی راحت‌ و آسوده‌تر
  • برقراری سریع پیوند عاطفی با نوزاد
  • احساس صمیمیت با نوزاد
  • جریان شیر بهتر
  • کاهش استرس و نگرانی
  • افزایش اعتماد به نفس در توانایی مراقبت از نوزاد
  • اطمینان بیشتر شما از سلامت بودن نوزاد
  • افزایش حس کنترل و مدیریت شرایط

به مرور تماس پوست به پوست با نوزاد برای شما عادی‌تر خواهد شد و این در آینده برای او و شما اثرهای بسیار مفیدی خواهد داشت. این لحظه‌های کوتاه که از اولین دقایق تولد نوزاد شروع می‌شود، نگاه کردن به چشم‌های نوزاد و برقراری پیوند عاطفی و اعتمادش به شما، شروع رشد احساس و هوش او در تمام روابط اجتماعی و احساسی در سال‌های بعد خواهد بود.

 

تماس پوست با پوست با نوزاد زودرس

نوزادانی که قبل از هفتۀ ۳۷ بارداری متولد می‌شوند، نیاز به قرار گرفتن در محیطی گرم و راحت، شبیه رحم مادر برای محفاظت و رشد دارند. گرم نگهداشتن نوزاد و حفظ درجه حرارت بدن، از مهم‌ترین اقداماتی است که از مرگ و ناتوانی این نوزادان به شدت می‌کاهد. بنابراین نوزادان زودرس پس از تولد درون یک محفظه‌ای شیشه‌ای به نام انکوباتور قرار داده می‌شوند تا رشدشان کامل شود و شما می‌توانید هنگامی که نوزادتان در بیمارستان است، شاهد مراحل رشد هر روز او باشید.

در آغوش گرفتن و تماس پوست با پوست مادر و نوزاد زودرس با روشی که مراقبت کانگورویی نام دارد، فرصتی برای ایجاد صمیمیت و احساس آمادگی برای نگهداری و مراقبت از کودک ایجاد خواهد کرد. روش کانگورویی یک روش مراقبتی برای نوزادان زودرس است‌ که در آن بین نوزاد و مادر هر روز تا جای ممکن تماس پوست با پوست برقرار می‌شود. مراقبت به روش کانگورویی برای مادر و نوزادش تسکین‌دهنده و آرامش‌بخش است و این تماس می‌تواند او را تحریک به مکیدن و حتی جاری کردن بهتر شیر سینه‌ها کند.

منبع

  • soudabe fatemi
  • ۰
  • ۰

نخستین معاینه نوزاد و کنترل علائم حیاتی

نخستین معاینه بلافاصله پس از زایمان و ترجیحاً در اتاق زایمان صورت می‌گیرد. این معاینه عبارتست از:

  • حصول اطمینان از این‌که کودک در فرآیند تولد دچار آسیب نشده است
  • جدا سازی کودکان با ناهنجاری، بخصوص آنهایی که به درمان سریع نیازمندند
     

 

یک فوق تخصص نوزادان گفت: معاینه نوزاد پس از تولد برای مشخص شدن ناهنجاری‌های احتمالی ضروری و ارزیابی علائم حیاتی نخستین قسمت معاینه فیزیکی است و در نوزادان بیمار و نارس اندازه‌گیری این علائم باید مکررا در موقعیت‌های مختلف ثبت شوند.
دکتر محمد کلانی با بیان این مطلب و با اشاره به اینکه دمای بدن، نبض، تنفس، رنگ، قوام عضلانی، فعالیت و سطح هوشیاری نوزاد باید هر ۳۰ دقیقه به مدت دو ساعت یا تا زمان برقراری ثبات کنترل شوند، اضافه کرد: معاینه نوزاد شامل معاینه سریع و اولیه در اتاق زایمان، معاینه جزء به جزء در ۲۴ ساعت اول زندگی و در صورتی که بیش از ۴۸ ساعت در بیمارستان بماند معاینه کامل قبل از ترخیص است.
وی ادامه داد: قبل از انجام معاینه فیزیکی مرور سریع شرح حال مادر و نوزاد و بررسی تاریخچه زایمان‌های قبلی ضروری است. دانستن سن، شغل و وضعیت اقتصادی و اجتماعی مادر، سابقه فامیلی بیماری‌ها، سوءمصرف دارو یا الکل در مادر، تاریخچه حاملگی‌های قبلی و عوارض و مشکلات احتمالی، سابقه بیماری‌های مادر و داروهایی که طی بارداری مصرف کرده است، اهمیت زیادی دارند.
کلانی تصریح کرد: بررسی تست‌های اسکرینینگ برای تشخیص عفونت‌ها، بیماری‌های متابولیک و ژنتیک، سونوگرافی و غیره با نتایج اقدامات تشخیصی و نیز اطلاع از مشکلات حین زایمان، نیاز به احیای پس از تولد، وزن تولد، سن حاملگی نوزاد و جنس نوزاد آمادگی ذهنی مناسبی قبل از معاینه به ما خواهد داد.
این فوق تخصص نوزادان اظهار کرد: از زمان تولد جنسیت نوزاد باید به والدین اطلاع داده شود و در صورت ابهام تناسلی پزشکی حق ندارد حدس خود را به والدین بگوید بلکه باید ارزیابی‌های بیشتری در این مورد لازم صورت بگیرد.
وی گفت: نوزادان خیلی نارس و کم وزن، بدحال و دارای ناهنجاری‌های شدید مادرزادی نیاز به بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه دارند. نوزاد سالم طی ساعت‌های اولیه پس از تولد معمولا هشیار بوده و قادر به مکیدن سینه مادر است. در معاینه معمولی و جزء به جزء نوزاد تمام قسمت‌ها باید با دقت معاینه شود و اندازه‌های آناتومیک طبیعی‌ مورد ارزیابی قرار گیرد.

منبع

  • soudabe fatemi