سوختگی در محل کهنه نوزاد

سوختگی محل کهنه

 

امروزه خوشبختانه بیشتر نوزادان لاستیک می‏شوند، البته هنوز هم این تصور غلط که قنداق بهتر از لاستیک است در برخی خانواده ‏ها وجود دارد.

ناحیه تناسلی شیرخوار به دلیل تماس با ادرار و مدفوع، گرما و رطوبت موضعی و اصطکاک پوست با کهنه و لاستیک در معرض آسیب سوختگی است، که به دلیل همراه بودن با خارش و سوزش می تواند باعث بی‏قراری و ناراحتی کودک شود.

برای پیشگیری و کاهش شدت آسیب‏ های این نوع از سوختگی موارد زیر را در نظر داشته باشید:

• توصیه‏ ها
• کهنه بچه را با فواصل زمانی کم تعویض کنید.
• بعد از تعویض، کهنه را با آب ولرم بدون صابون یا با صابون ضعیف بچه بشویید و بعد حتما خشک کنید.
• از کهنه‏ های نخی که آب را جذب می‏کنند و ضخامت زیادی دارند استفاده کنید، از به کارگیری کهنه ‏های پلاستیکی که جاذب رطوبت نیستند بپرهیزید.
• روش شستن کهنه ‏ها:
• ابتدا کهنه ‏ها را با آب ساده بشویید تا مدفوع و ادرار تمیز شود.
• بعد با مواد پاک کننده ضعیف بشویید
• بعد سه مرتبه با آب ساده شستشو دهید
• بعد در هوای خشک و زیر نور آفتاب قرار دهید تا خشک شوند.
• استفاده از پماد ویتامین آ.د. یا پماد زینک اکساید (Zinc Oxide) در پیشگیری و درمان موثر است.
• در صورت بهبود نیافتن با پزشک مشورت کنید.

پوشک نوزاد را دیر عوض نکنید

باکتری موجود در مدفوع باعث شکستن اوره و در نتیجه موجب PH قلیایی و تحریک پوست می شود . برای آسیب ندیدن پوست کوک باید هنگامی که کودک مدفوع کرد، پوشک را فورا عوض کنیم تا پوست نوزاد همیشه خشک و تمیز بماند.علائمی سوختگی پوشک در نوزادان التهاب و قرمزی پوست و همچنین خشک یا مرطوب و جوش زدن پوست می باشد . در صورتی که سوختگی پای نوزاد درمان نشود می تواند به یک عفونت قارچ ی یا یک عفونت باکتریال تبدیل شود.

عفونتهای باکتریال معمولا موجب لکه های زرد رنگ نشت کننده یا لورکهای پر از چرک می گردد و عفونت های قارچی به صورت نقطه های قرمز رنگی آغاز می شوند که تکثیر شده به شکل یک لکه قرمز رنگ یک پارچه در می آیند .عفونت قارچی در کودکانی که آنتی بیوتیک مصرف میکنند شایعتر است .

اولین قدم برای درمان سوختگی پای نوزاد

مفید ترین و ساده ترین راه کنترل و درمان سوختگی پوشک نوزاد ، عوض کردن زود به زود پوشک نوزاد است ، اگر می خواهید نوزادتان دچار سوختگی ناشی از پوشک نشود ،به محض آن که کودک قضای حاجت کرد او را عوض کنید،بهتر است در هر بار عوض کردن نوزاد او را باز بگذارید تا از حساسیت ناحیه پوشک شده کم شود و کودک کمتر دچار سوختگی شود .

اهمیت درمان به موقع سوختگی پای نوزاد

والدین نباید سوختگی پای کودک را نادیده بگیرند زیرا عدم درمان به موقع این سوختگی ها عوارض جبران ناپذیری مانند احتمال ابتلا به عفونت های پوستی، ابتلا به قارچ و حساسیت های پیشرفته را به همراه دارد که در داز مدت می توانند تبدیل به زخم شوند. این عوارض با علائمی مانند التهاب، قرمزی، خارش ، بی تابی نوزاد ، درد و سوزش را به همراه دارد و معمولا درمان طولانی و طاقت فرسایی برای نوزاد و خانواده اش دارد.

منبع

پستانک (گول زنک)

پستانک (گول زنک)

 

مزایا پستانک در نوزادان :

• پستانک می تواند جان کودک شما را نجات دهد .

تحقیقات  نشان داده است که  استفاده از پستانک ها با کاهش خطر ابتلا به سندرم مرگ ناگهانی نوزادان (SIDS) مرتبط است. یک نظریه بیان می دارد  که مکیدن پستانک ممکن است به باز شدن منافذ ورود هوا در اطراف دهان و بینی کودک کمک کند ، که باعث می شود نوزاد اکسیژن کافی دریافت کند .

• پستانک در کنترل شماست .

اینکه والدین وسیله ای در اختیار داشته باشند که  می تواند بدون آسیب به نوزاد باعث آرامش شدن او شود یک گزینه بسیار خوب می باشد. بعلاوه ، بر خلاف مکیدن انگشت شست که در اختیار و انتخاب کودک شماست زمان آغاز و پایان مکیدن پستانک در اختیار والدین و پرستارکودک می باشد. همچنین ، تحقیقات نشان داده است که ترک نمودن  عادت مکیدن انگشت و علی الخصوص انگشت شست برای کودک بسیار مشکل می باشد.

• پستانک می تواند به عنوان یک حواس پرتی لازم در زمان لازم استفاده شوند .

اگر پزشک قصد دارد نوزاد را معاینه کند پستانک ها راهی راحت برای آرام کردن نوزاد و پرت نمودن حواس او است . بسیاری از مادران و پدران با استفاده از پستانک تبه سرعت گریه نوزادشان را آرام کنند .

• پستانک می تواند به نوزاد ها کمک کند تا به تنهایی بخوابند

وقتی که نوزاد استفاده از پستانک را یاد بگیرد میتواند به خصوص هنگام چرت زدن و یا زمان خواب

سریعتر بخوابد و یاد بگیرد که چگونه به تنهایی بخوابد .

معایب:

• کودکی که گریه می‏کند ممکن است مشکل داشته باشد و پستانک مشکل شیرخوار را حل نمی‏کند.
• پستانک هرگز جایگزین بغل کردن و نوازش کودک نمی‏شود و نمی‏تواند به او آرامش واقعی ببخشد.
• پستانک به دلیل تماس با لباس، زمین، دست و... زمینه زیادی برای آلوده شدن دارد و بدین ترتیب بهترین وسیله برای انتقال میکروب  ‏های محیط به نوزاد است.
• شیر خوارانی که بعد از پنج ماهگی از پستانک استفاده کنند به آن عادت می‏کنند و گرفتن شیرخوار از آن مشکل‏ تر خواهد شد.
• مکیدن پستانک نوعی صرف انرژی است، بدون آنکه ماده غذایی (کالری) دریافت شود، و سبب تاخیر رشد و حتی افت ضریب هوشی کودک می‏شود.
• توصیه ‏ها
• هرگز از پستانک استفاده نکنید، بهترین جایگزین پستانک برای نوزاد، مکیدن شست دست خودش است.
• به ویژه تاکید می‏شود هرگز بعد از پنج ماهگی از پستانک استفاده نشود.
• اگر کودک شما تا به حال از پستانک استفاده می‏کرده است، همین امروز به این مسأله خاتمه دهید.

منبع

التهاب ملتحمه (کنژکتیویت) 2

التهاب ملتحمه (کنژکتیویت)

التهاب ملتحمه که با ترشحات چرکی از چشم مشخص می ‏شود، در روزهای اول زندگی باید مورد توجه خاص قرار گیرد. در کودکان بزرگتر و بالغین این حالت اغلب بعد از سرماخوردگی و عفونت ‏های ویروسی بروز می‏کند، نیاز به درمان خاصی ندارد و با شستشو برطرف می­شود. ولی در نوزادن خطرناک است و می‏تواند باعث کدری قرنیه و حتی کوری شود، بنابراین لازم است حتما درمان دارویی مناسب انجام شود.

  

• توصیه‏ ها
• ترشحات چرکی چشم را بیماری خطرناک تلقی کنید.
• از مصرف خودسرانه دارو و یا پمادهای چشمی اجتناب کنید.
• چشم را با آب جوشیده سرد شسشو دهید و با پارچه تمیز پاک کنید.
• در اسرع وقت با پزشک مشورت کنید.

درمان التهاب ملتحمه در کودک

اگر نوزادتان التهاب ملتحمه دارد، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید. التهاب ملتحمه می‌تواند برای یک نوزاد عفونتی جدی باشد. پزشک چشم‌های کودک را معاینه خواهد کرد و در مورد علائمش سؤال می‌کند. هرچند درمان با نوع التهاب ارتباط دارد ولی بسیاری از پزشکان توصیه می‌کنند که برای کمک به پاک کردن هر نوع ترشحاتی در همهٔ انواع التهاب ملتحمه و درمان هر گونه عفونت اولیه یا حتی جلوگیری از عفونت، چند قطره از شیر دوشیده‌‌شدهٔ مادر را چندین بار در روز در چشم‌های آسیب‌دیده بریزید. درمان هر یک از انواع التهاب ملتحمه به شکل زیر است:

التهاب ملتحمهٔ ویروسی: التهاب ملتحمهٔ ویروسی توسط انواعی از ویروس‌ها ایجاد می‌شود. این نوع کنژنکتیویت معمولاً طی یک هفته یا همین حدود بهبود می‌یابد. برای درمان نیز پزشک به شما توصیه خواهد کرد که ناحیهٔ درگیر را با شستن چشم‌های کودک با آب گرم و پاک کردن ترشحات خشک‌شده تمیز کنید و لازم است این کار را با ملایمت انجام دهید. اگر چشم‌های کودک پس از دو هفته بهبود نیافت، دوباره پزشک را در جریان بگذارید.

گذاشتن کمپرس گرم روی چشم هم ممکن است تسکین‌دهنده باشد. برای این کار کافی است یک پارچه‌ٔ تمیز را در آب گرم خیس کنید و آن را روی چشم‌های کودک خود قرار دهید، برای مثال وقتی در حال شیر خورن است.

التهاب ملتحمهٔ باکتریایی: اگر باکتری عامل بروز التهاب ملتحمه‌ باشد، پزشک پماد یا قطرهٔ آنتی‌بیوتیکی را تجویز می‌کند تا برای حدود هفت روز به چشم‌های کودکتان اعمال کنید. زدن پماد ممکن است برایتان راحت‌تر از قطره‌های چشمی باشد. برای زدن پماد ابتدا دست‌هایتان را بشویید و سپس به آرامی پلک پایین کودک را اندکی پایین بکشید و یک خط از پماد را در امتداد آن بمالید. وقتی تیوب را فشار می‌دهید و کودک چشم‌هایش را باز و بسته کند، پماد وارد چشم‌هایش می‌شود.

اگر هم از قطرهٔ آنتی‌بیوتیک استفاده می‌کنید، آن را در گوشهٔ چشم کودکتان بریزید. انجام این کار در زمانی که چشم او بسته است ساده‌تر خواهد بود. هنگامی که کودک چشمش را باز می‌کند، دارو وارد چشمش می‌شود. دست‌های خود را قبل و بعد از ریختن دارو در چشم‌های کودکتان بشویید. هرگز از داروهای او برای شخص دیگری استفاده نکنید و از قطره‌ها یا پمادهای قدیمی استفاده نکنید. داروهای قدیمی به احتمال زیاد استریل نیستند و می‌توانند عفونت را بدتر کنند.

اطمینان حاصل کنید که کودکتان دورهٔ کامل آنتی‌بیوتیک‌های تجویزشده را حتی بعد از اینکه علائمش از بین رفته‌اند، مصرف می‌کند. در غیر این صورت ممکن است عفونت برگردد. پزشک احتمالاً توصیه می‌کند چشم‌های کودک خود را با آب گرم شست‌وشو دهید و ترشحات خشک‌شده را با ملایمت بردارید، زیرا تجمع مایعات عفونی می‌تواند از اثرگذاری آنتی‌بیوتیک‌ها بکاهد. گذاشتن کمپرس گرم روی چشم ممکن است تسکین‌دهنده باشد. یک پارچهٔ تمیز را در آب گرم خیس کنید و آن را روی چشم‌های کودک خود قرار دهید، برای مثال در حینی که شیر می‌خورد.

التهاب ملتحمهٔ آلرژیک: راه‌‌حل مقابله با این نوع التهاب این است که مادهٔ آلرژی‌زا را شناسایی کنید و کودک خود را دور از آن نگه دارید. می‌توانید در مورد روش‌های مقابله با آلرژی کودک خود را بخوانید. اگر چشم‌های کودک او را اذیت می‌کند، یک کمپرس سرد ممکن است به تسکین التهاب ملتحمهٔ آلرژیک کمک کند.

التهاب ملتحمهٔ شیمیایی: این واکنش به قطره‌های چشمی نوزاد است که برای جلوگیری از عفونت به او داده می‌شود و احتمالاً در حدود ۲۴ تا ۳۶ ساعت طول می‌کشد.

همچنین به خاطر داشته باشید که التهاب ملتحمهٔ باکتریایی و ویروسی هر دو فوق‌العاده مسری هستند. بنابراین، برای جلوگیری از گسترش عفونت، هر بار که مراقبت‌های چشم کودک را انجام می‌دهید، دست‌های خود را بشویید. حوله‌ها، لباس‌ها و ملافه‌های کودک خود را از دیگران جدا کنید و آنها را مرتب بشویید.

منبع

سکسکه

سکسکه 

سکسکه عبارت است از صداهای ناگهانی و بدون اراده تنفسی که بدنبال انقباض عضله دیافراگم ایجاد می‏شود(عضله دیافراگم عضو جدا کننده قفسه سینه از فضای شکم بوده و مهمترین عضله تنفس در انسان است.)

سکسکه نوزادان معمولا بعد از غذا خوردن ایجاد می‏شود، و با بیماری‏ های خطرناک همراه نیست و گذرا و کوتاه مدت است. سکسکه‏ های طولانی می‏توانند بسیار ناراحت کننده باشند.

یکی از روش ‏های توصیه شده برای مهار سکسکه طولانی مکیدن پستان مادر است و به طور کلی والدین نباید از سکسکه‏ های نوزاد نگران باشند.

 

عوامل متعددی که باعث می شود نوزاد و کودکتان سکسکه کند

در حالی که سکسکه در اکثر اوقات سبب نگرانی نمی شود اما گاهی اوقات ممکن است به دلیل برخی شرایط ایجاد شود. سکسکه کردن چندین عامل محرک دارد که می توان آن را متوقف کرد. هنگامی که نوزاد در رحم مادر نیز است با بلعیدن بیش از حد مایع آمنیوتیک سکسکه می کند، اما سکسکه بعد از تولد، به احتمال زیاد توسط یکی از موارد زیر ایجاد می شود:

1- تغذیه بیش از حد و پرخوری از دلایل سکسکه نوزاد :

اگر نوزاد و کودک بیش از حد غذا، شیر مادر یا هر چیز دیگری را بخورد نفخ شکم را تجربه خواهد کرد. این تورم باعث می شود تا دیافراگم داخل حفره شکمی گسترش یافته و آن را مجبور به انقباضات ناگهانی کند. این انقباضات خود را به صورت سکسکه نشان می دهند.

2- بلع بیش از حد هوا به یکباره :

نوزادانی که از طریق شیشه شیر، شیر می نوشند به علت بلع هوای زیاد دچار سکسکه می شوند. هجوم هوای اضافی باعث نفخ شکم شده و دیافراگم را همانند پرخوری مجبور به اسپاسم می کند.

3- وجود عوامل تحریک کننده در محیط :

بدان دلیل که نوزادان دارای نای ظریفی هستند مواد شیمیایی موجود در هوا مانند گرد و غبار، آلاینده ها ، بوی غلیظ و اگزوز وسایل نقلیه می توانند سبب سرفه شوند. اگر سرفه بیش از حد طولانی شود فشار وارد شده به دیافراگم منجر به انقباضات و به تبع آن سکسکه خواهد شد.

4- آسم از دلایل ایجاد سکسکه در کودک:

عوارض آسم در نوزاد و کودک همچنین می تواند باعث سکسکه شود. این امر به این دلیل است که نایژه های موجود در ریه می توانند به دلیل التهاب متورم شده و جریان هوا را به ریه ها کاهش دهند. این امر منجر به خس خس، ایجاد اسپاسم دیافراگم و در نتیجه سکسکه می شود.

5- واکنش های آلرژیک از علت های سکسکه نوزاد :

واکنش آلرژیک می تواند باعث التهاب یا تورم نای شود. دیافراگم به این امر واکنش نشان داده اما به سرعت منقبض می شود و باعث سکسکه خواهد شد. ممکن است نوزاد به پروتئین های شیر حساسیت داشته باشد، زیرا اگر مادر رژیم خود را تغییر دهد ممکن است آلرژی ایجاد شده و تعادل شیمیایی شیر مادر را تغییر دهد.

6- تغییرات دما :

گاهی اوقات تغییر دما در ناحیه معده نوزاد و کودک می تواند باعث اسپاسم عضلات دیافراگمی شود. به عنوان مثال، تغذیه با شیر سرد و به دنبال آن خوردن غذای گرم باعث ایجاد سکسکه خواهد شد.

7- ریفلاکس معده از دلایل سکسکه کردن نوزاد :

گاهی اوقات در شرایطی محتوای معده به داخل لوله غذایی برمی گردد و به عنوان ریفلاکس معده شناخته می شود و معمولاً در نوزادانی که در جدا کردن عضله اسفنکتر معده از مری مشکل دارند مشاهده می شود. این جریان معکوس از مواد غذایی باعث تحریک انتهای عصب ازوفاژال و تحریک دیافراگم و انقباض آن درنتیجه باعث سکسکه خواهد شد. در حالی که سکسکه نشان دهنده ریفلاکس معده در دستگاه گوارش نیست، سکسکه مداوم به همراه علائم دیگری مانند گریه، لرز و تف کردن بیش از حد می تواند دلیلی برای مراجعه به پزشک باشد.

 

روش های پیشگیری از سکسکه نوزادان

از آن جایی که سکسکه کودک محرک های مختلفی دارد، اجتناب از آن ها بسیار مشکل است. با این حال، چند راهکار وجود دارد که می توانید انجام دهید تا احتمال سکسکه کردن را کاهش دهید :

1- کودک را در هنگام تغذیه به حالت صحیح قرار دهید :

همیشه کودک را در حالت ایستاده قرار دهید و اطمینان حاصل کنید که حداقل 20-30 دقیقه او را در یک وضعیت نگه دارید. این باعث می شود عضله دیافراگم در موقعیت طبیعی خود قرار گرفته و حساسیت به اسپاسم یا انقباضات کاهش یابد. به آرامی پشت کودک را ماساژ دهید تا باعث آروغ زدن شود زیرا این امر می تواند هوای بلعیده شده در طول تغذیه را کاهش دهد. این امر علاوه بر کمک به دیافراگم آن را به حالت آرامش قرار می دهد و در نتیجه از بروز سکسکه جلوگیری خواهد شد.

2- تغذیه با شیر مادر برای پیشگیری از سکسکه نوزاد :

ورود هوای اضافی به معده از طریق شیر مادر نسبت به تغذیه از طریق شیشه شیر کمتر است. با این حال، نوزادان شیرخوار باید بطور صحیح و ایمن نوک سینه را بمکند تا از ورود هوا جلوگیری شود که این کار و وظیفه بر عهده شما است.

3- ماساژ پشت برای پیشگیری از سکسکه کودک :

ماساژ دادن پشت کودک به طور مرتب در حالت ایستاده باعث می شود تنش روی عضلات دیافراگم کاهش یابد و آرام شود. پشت کودک را با حرکت دایره ای به آرامی ماساژ دهید تا به گردن آن ها برسید.

4- آروغ کودک را بگیرید :

این یکی از بهترین روش های جلوگیری از سکسکه نوزاد است. در بین تغذیه، حتما آروغ او را بگیرید تا از هوای جمع شده در شکم خلاص شود. توصیه می شود بعد از شیردهی، کودک را در حالت عمودی قرار داده و فقط پشت او را مالش دهید.

5- تغذیه کودک هنگامی که آرام است :

کودک را هنگامی که شروع به گریه کردن کرده است تغذیه نکنید، زیرا این امر می تواند منجر به بلع بیش از حد هوا در هنگام گریه شود.

6- فعالیت های سرگرم کننده انجام دهید :

به فعالیت هایی که نیاز به تحرک جسمی با کودک دارد بپردازید.

7- سعی کنید به یکباره کودک خود را زیاد تغذیه دهی نکنید :

در صورت لزوم، وعده های غذایی کوچکتر را در فواصل زمانی مکرر به کودک خود بدهید. حداقل در طول هر وعده غذایی 2-3 ساعت فاصله دهید و آروغ کودک را بگیرید تا از تجمع هوا در شکم آنها جلوگیری کنید.

منبع

لحظه تولد ( تماس پوست با پوست در اتاق زایمان )

مراقبت از نوزاد در بیمارستان

  

لحظه تولد

تماس پوست با پوست در اتاق زایمان

آغاز برقراری پیوند عاطفی مادر و نوزاد در لحظه اول، بلافاصله پس از زایمان زمانی صورت می‌گیرد که تماس پوست با پوست بین مادر و نوزاد ایجاد گردد. در زایمان­های طبیعی بلافاصله بعد از خروج نوزاد، نوزاد را به صورت دمر روی شکم مادر قرار می­دهند تا به صورت غریزی سینه‌ های مادر را پیدا کند. در مادرانی هم که سزارین شده ­اند می­توان نوزاد را از کنار بدن مادر به مادر چسبانده و به سمت سینه­ های مادر هدایت کرد. اولین تماس پوست با پوست بین مادر و نوزاد سبب ایجاد آرامش برای مادر و کودک شده و سبب ایجاد جریان شیر بهتر برای مادر، تسهیل در برقراری ارتباط مادر و نوزاد، کاهش خستگی و دردهای ناشی از زایمان و اطمینان خاطر مادر از سلامت نوزاد خود می‌گردد. از طرفی سبب گرم نگه داشتن بدن نوزاد، تثبیت ضربان قلب، بهبود اکسیژن رسانی به مغز و کاهش بی تابی و گریه نوزاد و برخورداری نوزاد از آغوش می­گردد.

اهمیت و مزایای تماس پوست با پوست برای نوزاد

وقتی مادری نوزادش را بغل می‌کند و چند دقیقه‌ای او را برهنه در آغوش خود می‌گیرد یا در بغلش می‌خواباند، بدون اینکه بداند در حال تربیت کودکش است. تماس پوست به پوست مادر و نوزاد، مزایایی برای هر دو نفر شما دارد. برخی از این مزایا برای نوزاد شامل موارد زیر است:

• تثبیت ضربان قلب
• تنفس راحت
• بهبود سطح اکسیژن‌رسانی در بدن
• داشتن خواب راحت
• وزن‌گیری بهتر
• کاهش گریه
• تغذیۀ بهتر
• بهبود رشد مغز

همچنین مطالعات و تحقیقات نشان داده است که تماس پوست با پوست باعث بهبود خلق‌وخو، رشد رفتاری سالم نوزاد و تنظیم دمای مناسب بدن او خواهد شد.

مزایای تماس پوست با پوست برای مادر

غیر از مزایایی که این تماس مستقیم برای نوزادتان دارد، دیگر مزایای تماس پوست با پوست مادر و نوزاد برای مادران شامل موارد زیر است:

• شیردهی راحت‌ و آسوده‌تر
• برقراری سریع پیوند عاطفی با نوزاد
• احساس صمیمیت با نوزاد
• جریان شیر بهتر
• کاهش استرس و نگرانی
• افزایش اعتماد به نفس در توانایی مراقبت از نوزاد
• اطمینان بیشتر شما از سلامت بودن نوزاد
• افزایش حس کنترل و مدیریت شرایط

به مرور تماس پوست به پوست با نوزاد برای شما عادی‌تر خواهد شد و این در آینده برای او و شما اثرهای بسیار مفیدی خواهد داشت. این لحظه‌های کوتاه که از اولین دقایق تولد نوزاد شروع می‌شود، نگاه کردن به چشم‌های نوزاد و برقراری پیوند عاطفی و اعتمادش به شما، شروع رشد احساس و هوش او در تمام روابط اجتماعی و احساسی در سال‌های بعد خواهد بود.

 

تماس پوست با پوست با نوزاد زودرس

نوزادانی که قبل از هفتۀ ۳۷ بارداری متولد می‌شوند، نیاز به قرار گرفتن در محیطی گرم و راحت، شبیه رحم مادر برای محفاظت و رشد دارند. گرم نگهداشتن نوزاد و حفظ درجه حرارت بدن، از مهم‌ترین اقداماتی است که از مرگ و ناتوانی این نوزادان به شدت می‌کاهد. بنابراین نوزادان زودرس پس از تولد درون یک محفظه‌ای شیشه‌ای به نام انکوباتور قرار داده می‌شوند تا رشدشان کامل شود و شما می‌توانید هنگامی که نوزادتان در بیمارستان است، شاهد مراحل رشد هر روز او باشید.

در آغوش گرفتن و تماس پوست با پوست مادر و نوزاد زودرس با روشی که مراقبت کانگورویی نام دارد، فرصتی برای ایجاد صمیمیت و احساس آمادگی برای نگهداری و مراقبت از کودک ایجاد خواهد کرد. روش کانگورویی یک روش مراقبتی برای نوزادان زودرس است‌ که در آن بین نوزاد و مادر هر روز تا جای ممکن تماس پوست با پوست برقرار می‌شود. مراقبت به روش کانگورویی برای مادر و نوزادش تسکین‌دهنده و آرامش‌بخش است و این تماس می‌تواند او را تحریک به مکیدن و حتی جاری کردن بهتر شیر سینه‌ها کند.

منبع

اولین گریه نوزاد

 اولین گریه نوزاد

 

 اولین تنفس نوزاد به صورت گریه می‌باشد. گریه کردن نوزاد نشانۀ این است که مجاری تنفسی او سالم است و می‌تواند به راحتی نفس بکشد. بعضی از نوزادان کمی دیرتر شروع به نفس کشیدن می‌کنند. بلافاصله بعد از به دنیا آمدن نوزاد، پزشک، او را به آرامی روی شکم مادر گذاشته و نوزاد را بررسی و در صورت وجود مشکل، مجاری تنفسی او را تمیز می‌کند تا نوزاد، گریه کردن را شروع کند و ریه‌هایش برای اولین بار پر و خالی شود.

نوزادان ضعیف‌ترین سن دوران عمر خود را می‌گذرانند، یعنی زمانی که حتی قادر نیستند یک پشه را از خود برانند. در این زمان مادر و مراقبان دیگر بیشترین نقش را برعهده دارند و باید شش دانگ حواس‌شان به فرزندشان باشد.
نوزادان ضعیف‌ترین سن دوران عمر خود را می‌گذرانند، یعنی زمانی که حتی قادر نیستند یک پشه را از خود برانند. در این زمان مادر و مراقبان دیگر بیشترین نقش را برعهده دارند و باید شش دانگ حواس‌شان به فرزندشان باشد. در این میان گریه کردن هم اهمیت خاص خود را دارد. در حقیقت تا زمانی که نوزاد گریه نکند مادر می‌پندارد که همه چیز خوب است و نیازی برای نوزاد وجود ندارد، اما همین که نوزادتان گریه می‌کند متوجه می‌شوید که می‌خواهد شما را از یک ناراحتی و ناخوشی آگاه کند.
 
پس در حقیقت گریه کردن برای نوزادان وسیله‌ای برای بیان مسائل است. شاید در اکثر موارد علت گریه زیاد نوزادتان را ندانید، اما نکته مهم و مثبت درباره گریه کردن نوزاد این است که ابراز نیازهای او از این طریق و غرایز مادر رابطه مستقیمی با هم دارند. در‌واقع نوزاد از طریق گریه‌ کردن نیازهای خود را می‌گوید، در شرایطی که مادر هم به آن پاسخ می‌دهد، این مسئله باعث بیشتر شدن پیوند مادر و نوزاد خواهد شد. همه ما می‌دانیم نوزاد‌ی را که گریه می‌کند باید آرام کرد.
 
 
 اما زمانی که مدام به سر و صورت خود می‌زنید که نوزاد را چگونه آرام و ساکت کنید، باید بدانید که این گریه کردن در عین حال نوعی نشانه سلامت بوده و کودک از این طریق، تندرستی خود را هم ابراز می‌کند. در این مطلب راجع به گریه نوزادان مسائلی را روشن می‌کنیم که شاید وقت آن رسیده بیشتر راجع به آنها بدانید.
 
معنای اولین گریه نوزاد؟
بعد از زایمان صدای گریه نوزادتان را می‌شنوید؟ این صدایی‌ است که همواره منتظر شنیدنش بودید. این صدا نه تنها ورود و حضور نوزاد را به شما اعلام می‌کند بلکه به نوعی به شما می‌گوید که وارد مرحله تازه‌ای از زندگی شده‌اید. در‌واقع گریه کردن به نوزاد کمک می‌کند نفس بکشد و ریه‌هایش برای وارد کردن هوا به آن باز شود. با آنکه بسیاری از والدین بر این باورند که هر بار گریه کردن نوزاد به ریه‌ها کمک می‌کند تا قوی‌تر شوند، اما باید گفت که تنها نخستین گریه نوزاد این خاصیت را دارد.
 
 در سایر مواقع هنگام گریه نوزادتان باید به‌دنبال عواملی باشید که باعث آزار و درماندگی نوزاد می‌شود. وقتی نوزادتان برای بار اول گریه می‌کند نشان‌دهنده این است که مشکلی در داخل بدن او وجود ندارد و می‌توانید یک نفس راحت بکشید. این نخستین‌بار گریه به عقیده متخصصان برای نوزاد اهمیت ویژه‌ای دارد.
 
چرا باید زبانشان را بیاموزید؟
اگر نوزاد گریه نکند، هرگز متوجه نخواهید شد که چه چیزی می‌خواهد. گریه کردن می‌تواند دلایل و درجات مختلفی داشته باشد. هر سطح یا درجه از آن میزان آزردگی یا توجهی را نشان می‌دهد که نوزاد به آن نیازمند است. به مرور زمان، هر مادری یاد می‌گیرد که علامت هر گریه را بفهمد، بنابراین وقتی نوزاد گریه می‌کند به دنبال بارزترین نشانه‌ها باشید، مثلا اینکه آیا گرسنه است، پوشکش را خراب کرده، گرم یا سردش شده یا نیاز به توجه دارد.
 
 تنها گریه‌‌های نوزاد است که به شما خواهد گفت باید میزان سلامت و تندرستی او را چک کنید؛ چراکه او از این طریق با شما ارتباط برقرار می‌کند، درواقع این حرکت را باید زبان نوزاد تلقی کرد. تا زمانی که فرزندتان زبان باز کند باید با این زبان از نیازهای او باخبر شوید. پس سعی کنید زبان رسمی نوزادان را هرچه زودتر بیاموزید!
 
ارتباط گریه‌ها و سلامت روان نوزاد
وقتی از نوزادتان مراقبت و پرستاری می‌کنید یا او را نوازش می‌کنید این پیام را به او می‌دهید که تنها نیست. بسیاری از افراد بزرگسال معتقدند که نباید زیاد به گریه نوزاد توجه کرد تا با این کار ادب شود، لطفا این باور را همین الان دور بریزید. روانشناسان معتقدند نوزادانی که تازه به دنیا آمده‌اند در نخستین ماه‌های تولد، بیشتر به توجه نیاز دارند تا به ادب شدن یا گوشمالی.
 
این مسئله به نوزاد کمک می‌کند تا احساس امنیت و اطمینان‌خاطر داشته باشد؛ نوزادی که در این شرایط و تحت مراقبت و توجه بزرگ می‌شود نسبت به نوزاد‌انی که در این شرایط نیستند، در آینده فرد بهتری خواهند شد. نادیده گرفتن همیشگی نوزاد باعث می‌شود او به فردی ساکت تبدیل شود و این برای تندرستی روانشناختی نوزاد یک چالش محسوب خواهد شد.
 
در‌واقع، نوزادانی که به‌طور غیرعادی ساکت هستند به لحاظ روان‌شناختی در درون آشفته و مضطرب‌اند. در حقیقت توجه یا بی‌توجهی شما در همان ابتدای زندگی می‌تواند تاثیرات زیادی در زندگی آینده فرزندتان داشته باشد. پس لطفا با دقت بیشتری به گریه فرزندتان توجه داشته باشید و او را برای زندگی آینده آماده کنید.
 
چرا نباید به گریه‌ها بی‌تفاوت باشید؟
اگر به گریه نوزاد بیشتر دقت کنید، متوجه خواهید شد که وقتی گریه می‌کند بسیاری از عضلات او، دست و پا یا کل بدنش را می‌پیچاند و خم می‌کند. این کارها به خودی خود نوعی ورزش است. اما نباید هر کش و قوس دادنی را سرسری بگیرید. از این مسئله اطمینان پیدا کنید که گریه او به‌خاطر علائم پزشکی یا درد شکم نیست و نگذارید برای مدت طولانی گریه کند.
 
به احساساتش احترام بگذارید
 شاید چندان جای تعجب نباشد اگر بدانید که گریه کردن حتی برای نوزادان راهی برای ابراز احساسات و عواطف است. وقتی می‌دانید که چه زمانی غیظ و لج می‌کند و شما هم ترجیحا به حرفش گوش نمی‌دهید، بارزترین چیز برای او این خواهد بود که برای جلب توجه شما گریه کند. اما نگران نباشید، این نوع ابراز احساسات خوب است. وقتی نوزاد‌تان گریه می‌کند به او گوش دهید و خواسته‌ها و نیازهایش را بررسی کنید، حتی با او درباره‌ آن صحبت کرده و حواسش را پرت کنید. این مسئله باعث می‌شود بتوانید میزان غیظ و لجبازی‌اش را کمرنگ کنید.

  
نوزادتان به چه دلیل گریه می‌کند؟
 شاید برای‌تان جالب باشد بدانید چه عواملی مسبب گریه نوزاد خواهد بود. در اینجا به پاره‌ای از آنها اشاره می‌کنیم که جزء عمومی‌ترین دلایل گریه کردن در نوزادان هستند.
 
احساس ناراحتی دارد؟
اگر غذای نوزاد را داده‌اید و می‌بینید حالش خوب است اما به ناگهان گریه می‌کند، حتما پوشکش را چک کنید. نوزاد به هیچ وجه در پوشک مرطوب یا کثیف احساس راحتی نخواهد داشت. در این مواقع باید بلافاصله آن را تعویض کنید. خیسی و مرطوب بودن پوشک باعث آزار نوزاد شده و درنتیجه او وقت و بی‌وقت گریه خواهد کرد. از طرفی عدم تعویض پوشک به‌طور مرتب منجر به بثورات پوستی می‌شود و نوزاد تنها با گریه کردن نسبت به احساس نامطلوب و درد ناشی از آن واکنش نشان می‌دهد.
 
از کولیک رنج می‌برد؟
کولیک یا شکم‌درد نوعی بیماری است که طی آن، شکم درد می‌گیرد و این درد باعث می‌شود که نوزاد برای ساعت‌ها و بی‌وقفه گریه کند. این اتفاق اغلب در نخستین ماه تولد رخ می‌دهد و تا ماه چهارم و پنجم بعد از تولد به مرور از بین می‌رود. یکی از راه‌های پیشگیری از وقوع شکم‌درد این است که بعد از خوردن غذا به پشت نوزاد بزنید تا آروغ بزند.
 
احساس خفگی هم امکان دارد؟
بسیاری از مردم بر این باورند که قنداق کردن نوزاد و پوشاندن لباس کافی به او برای گرم نگه داشتنش و ایجاد فضایی مانند رحم برای او، روش خوبی است. اما باید گفت در چنین شرایطی نوزادان اغلب به چیزی خلاف این نیاز دارند. اگر همه‌چیز را امتحان کرده‌اید و می‌بینید هنوز نوزاد احساس نامساعد و نامطلوبی دارد، بهتر است او را قنداق نکنید و چند لایه از لباس‌هایی را که به او پوشانده‌اید کم کنید. این حرکت باعث آرامش بیشتر نوزاد شده و باعث می‌شود دیگر گریه و زاری نکند.
 
بینی‌اش گرفته است؟
آیا به‌خاطر دارید که وقتی سرما می‌خورید یا دچار آنفلوآنزا می‌شوید،‌ گرفتگی بینی چقدر اعصاب‌تان را به‌هم می‌ریزد؟ پس ببینید نوزادتان چقدر بابت این مسئله اذیت خواهد شد. اینکه نوزاد نتواند به‌راحتی از بینی نفس بکشد باعث می‌شود که فکر کند یک مشکل داخلی دارد و مکانیسم دفاعی او در این مواقع، گریه کردن است. در این شرایط بهتر است از قطره‌های بینی مخصوص اطفال برای باز کردن منافذ بینی او استفاده کنید.
 
خوابش می‌آید؟
بچه‌ها و نوزادان برای آنکه خودشان بخوابند دچار مشکلاتی هستند. اگر دیدید نوزاد هنگام گریه کردن احساس ناآرام و نامطلوبی دارد، برایش لالایی بخوانید تا خوابش ببرد.
 
نیاز به استراحت دارد؟
در برخی مواقع توجه بیش از اندازه باعث ایجاد استرس در نوزاد می‌شود. مکان‌های شلوغ، صداهای بلند و مسافرت زیاد هم می‌تواند در این زمینه مزید بر علت باشد. اگر دیدید هر یک از این عوامل در او استرس ایجاد کرده، سعی کنید در اتاق خودتان او را نوازش کنید یا آنجا را ترک کنید تا به او اطمینان دهید که همه چیز آرام است.
 
از تنها ماندن خسته شده است؟
هرچند توجه زیاد می‌تواند نوزاد را اذیت کند، اما همین توجه شماست که نوزاد از ته دل خواهان آن است. پس اگر فرزندتان برای مدت زیادی شما را نبیند، گریه خواهد کرد. به خاطر داشته باشید که هیچ چیز و هیچ‌کس جز شما قادر نخواهد بود او را آرام کند.
 
این نکات را آویزه گوش کنید
اگر نوزاد احساس خوبی داشته باشد، به‌راحتی و بدون دردسر مدفوع کند، در فواصل گریه‌ها حالش خوب باشد و حتی شیطنت کند، آنگاه باید ببینید سایر عواملی که باعث گریه می‌شود چه چیزهایی است. این احتمال‌ها را نیز بررسی کنید:
 
-تب شدید
 
-درد زیاد در برخی نقاط بدن (در برخی مواقع او به آن قسمت از بدن که درد دارد اشاره خواهد کرد)
 
-بثورات پوستی یا آلرژی
 
-حالت تهوع؛ البته این مسئله می‌تواند بیانگر مشکلی جدی‌تر باشد و بهتر است بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.
 
دارد دندان در می‌آورد؟
کابوس شبانه هر مادری، دندان در آوردن نوزاد است که برای او با درد همراه خواهد بود. اگر دیدید که اغلب مواقع شدیدا گریه می‌کند، حتما دهان و لثه‌اش را چک کنید. اگر دیدید که نوک تیز دندان‌ها در حال بیرون آمدن است، لثه‌اش را ماساژ دهید یا چیزی به او بدهید تا آن را گاز بگیرد
 
فرزندتان را در آغوش بگیرید
باید بدانید نوزادان علاوه بر نیازهای جسمی، نیازهای عاطفی هم دارند که معمولا   با  د ر آغوش گرفتن رابطه مستقیم دارد. در اکثر مواقع در آغوش گرفتن و توجه داشتن به نوزادان می‌تواند تا حد زیادی شما را مطمئن کند که توانسته‌اید به نیازهای عاطفی فرزندتان توجه کنید. وقتی بچه‌ها بزرگ‌تر می‌شوند از طریق نگاه کردن به شما یا شنیدن صدای شما این توجه را می‌گیرند ولی برای بچه‌های کوچک‌تر نیاز به تماس بدنی نزدیک‌تری وجود دارد تا به این احساس برسند. اگر شما کودک را شیر می‌دهید، سپس پوشکش را عوض می‌کنید، خیلی ساده است که بعدش او می‌خواهد که بغل گرفته شود.
 
 بعضی والدین نگران این هستند که کودک‌شان به بغل گرفتن عادت کند ولی به‌خصوص چند ماهه اول تولد شما نمی‌توانید این کار را انجام ندهید، او را بغل کنید و آرام‌آرام تکان دهید. از طرف دیگر بعضی بچه‌ها دوست ندارند که خیلی تماس بدنی با آنها برقرار شود، از اینکه مرتب بوسیده شوند و از این بغل به بغل دیگری بروند، زود خسته می‌شوند و گریه می‌کنند. در مقابل این کودکان بچه‌هایی هستند که دوست دارند همیشه در بغل باشند. برای این بچه‌ها ممکن است مادر از آغوشی استفاده کند که هم کودک تماس نزدیکی با مادر داشته باشد و هم دست مادر برای انجام کارهایش باز باشد. شاید این راه‌حلی است که هم بچه و هم مادر کمی راحت‌تر شوند.
 
آرام باشید
 گاهی اوقات والدین خودشان را سرزنش می‌کنند که چرا نمی‌توانند کودک را آرام کنند. اگر نیازهای کودک را برطرف کرده‌اید و مشکل خاصی وجود ندارد،  دیگر وقت آن است که از خودتان مراقبت کنید و آشفته نشوید. سعی کنید به خودتان آرامش بدهید تا بتوانید کنترل بهتری روی اوضاع به دست آورید. از دیگران کمک بگیرید و لحظاتی کودک را به شخص دیگری بسپارید.

 

منبع

نخستین معاینه نوزاد و کنترل علائم حیاتی

نخستین معاینه نوزاد و کنترل علائم حیاتی

نخستین معاینه بلافاصله پس از زایمان و ترجیحاً در اتاق زایمان صورت می‌گیرد. این معاینه عبارتست از:

• حصول اطمینان از این‌که کودک در فرآیند تولد دچار آسیب نشده است
• جدا سازی کودکان با ناهنجاری، بخصوص آنهایی که به درمان سریع نیازمندند
   

 

یک فوق تخصص نوزادان گفت: معاینه نوزاد پس از تولد برای مشخص شدن ناهنجاری‌های احتمالی ضروری و ارزیابی علائم حیاتی نخستین قسمت معاینه فیزیکی است و در نوزادان بیمار و نارس اندازه‌گیری این علائم باید مکررا در موقعیت‌های مختلف ثبت شوند.
دکتر محمد کلانی با بیان این مطلب و با اشاره به اینکه دمای بدن، نبض، تنفس، رنگ، قوام عضلانی، فعالیت و سطح هوشیاری نوزاد باید هر ۳۰ دقیقه به مدت دو ساعت یا تا زمان برقراری ثبات کنترل شوند، اضافه کرد: معاینه نوزاد شامل معاینه سریع و اولیه در اتاق زایمان، معاینه جزء به جزء در ۲۴ ساعت اول زندگی و در صورتی که بیش از ۴۸ ساعت در بیمارستان بماند معاینه کامل قبل از ترخیص است.
وی ادامه داد: قبل از انجام معاینه فیزیکی مرور سریع شرح حال مادر و نوزاد و بررسی تاریخچه زایمان‌های قبلی ضروری است. دانستن سن، شغل و وضعیت اقتصادی و اجتماعی مادر، سابقه فامیلی بیماری‌ها، سوءمصرف دارو یا الکل در مادر، تاریخچه حاملگی‌های قبلی و عوارض و مشکلات احتمالی، سابقه بیماری‌های مادر و داروهایی که طی بارداری مصرف کرده است، اهمیت زیادی دارند.
کلانی تصریح کرد: بررسی تست‌های اسکرینینگ برای تشخیص عفونت‌ها، بیماری‌های متابولیک و ژنتیک، سونوگرافی و غیره با نتایج اقدامات تشخیصی و نیز اطلاع از مشکلات حین زایمان، نیاز به احیای پس از تولد، وزن تولد، سن حاملگی نوزاد و جنس نوزاد آمادگی ذهنی مناسبی قبل از معاینه به ما خواهد داد.
این فوق تخصص نوزادان اظهار کرد: از زمان تولد جنسیت نوزاد باید به والدین اطلاع داده شود و در صورت ابهام تناسلی پزشکی حق ندارد حدس خود را به والدین بگوید بلکه باید ارزیابی‌های بیشتری در این مورد لازم صورت بگیرد.
وی گفت: نوزادان خیلی نارس و کم وزن، بدحال و دارای ناهنجاری‌های شدید مادرزادی نیاز به بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه دارند. نوزاد سالم طی ساعت‌های اولیه پس از تولد معمولا هشیار بوده و قادر به مکیدن سینه مادر است. در معاینه معمولی و جزء به جزء نوزاد تمام قسمت‌ها باید با دقت معاینه شود و اندازه‌های آناتومیک طبیعی‌ مورد ارزیابی قرار گیرد.

منبع

مواردی که باید به سرعت در نخستین معاینه نوزاد بعد از تولد مورد توجه قرار گیرد

مواردی که باید به سرعت در نخستین معاینه نوزاد بعد از تولد مورد توجه قرار گیرد

• سیانوز (کبودی) لب‌ها و پوست
• هرگونه مشکل تنفسی
• مقعد مسدود
• استفراغ مداوم
• علائمی مانند؛ انقباضات سریع عضلانی، تشنج، سفتی گردن، برآمدگی ملاج قدامی (fontanel) و عدم ثبات درجه حرارت بدن.
• هرگونه آنومالی مادرزادی

 

مراقبت‌های پس از ترخیص

اگر تا این زمان هنوز در انتخاب یک پزشک اطفال موفق نبوده‌اید، بهتر است هرچه زودتر یک پزشک مناسب پیدا کنید و به مراقبت‌های بعدی کودکتان توجه لازم را داشته باشید. در طول این مراقبت‌ها، کودکتان معاینه می‌شود و تحت بررسی‌هایی کلی قرار می‌گیرد. برخی از این معاینات و بررسی‌ها شامل موارد زیر است:

• معاینۀ کامل نوزاد
• اندازه‌گیری وزن، قد و دور سر نوزاد
• ارزیابی کاهش وزن
• بررسی وضعیت تغذیۀ نوزاد و تعداد دفعات تغذیه
• بررسی بی‌اشتهایی، اسهال یا استفراغ در نوزاد
• بررسی دفع ادرار و مدفوع نوزاد
• ارزیابی چگونگی تنفس نوزاد
• بررسی تب و دمای بدن نوزاد
• بررسی بند ناف
• بررسی محل ختنۀ نوزادان پسر در صورت انجام شدن ختنه
• توجه به رابطۀ مادر و نوزاد
• ارزابی وجود علائم اولیۀ افسردگی بعد زایمان در مادر
• کنترل نتایج آزمایشات قبل از ترخیص نوزاد
• بررسی واکسیناسیون‌های انجام‌شده قبل از ترخیص برای نوزاد
• ارزیابی نوزاد برای شناسایی بیماری‌های متابولیکی ارثی، قلبی و غیره
• یادآوری حضور مادر و نوزاد برای انجام آزمایشات غربالگری
• تأکید بر لزوم انجام غربالگری شنوایی نوزاد در صورت انجام نشدن آن تا زمان فعلی

 

بعد از انجام تمام این معاینات، تاریخ مراجعۀ بعدی را به مادر اعلام می‌کنند و برای مصرف قطرۀ ویتامین برای نوزاد در صورت لزوم، راهنمایی لازم را به والدین می‌دهند. همچنین در مورد چگونگی کسب حمایت‌های مورد نیاز دیگر نیز با مادر صحبت می‌کنند.

منبع

اولین اندازه گیری های نوزاد

اولین اندازه‌ گیری­ های نوزاد

 

اندازه ‌گیری وزن، قد و دور سر هنگام تولد، ساده‌ترین و در عین حال قابل اعتمادترین وسیله‌ای هستند که توسط آن می‌توان سلامتی و میزان رسیدگی کودک را آزمود.

هدف از چنین اندازه‌گیری عبارتست از:

• دستیابی به اندازه‌های کودک و مقایسه با استاندارد‌ها در جمعیت
• مقایسه اندازه نوزاد با تخمین سن بارداری
• فراهم کردن یک عدد پایه برای آنکه پیشرفت‌ های بعدی اندازه‌ گیری و قابل بررسی شود. 

• وزن موقع تولد (Birth weight)

اندازه‌ گیری وزن تولد ترجیحاً باید در نخستین ساعات زندگی، قبل از آنکه کم شدن وزن پس از تولد بطور واضحی رخ دهد انجام گیرد. نوزاد برهنه باید روی یک حوله تمیز روی کفه ترازو گذاشته شود و با دقت بر طبق روش‌های استاندارد وزن شود. وزن نوزادان در طی روزهای اول تولد روند کاهشی دارد بطوری که اکثر آنها در طی هفته اول تولد حدود 10 درصد از وزن خود را از دست می‌دهند. بعد از آن به تدریج تا سن 10 الی 12 روزگی به وزن تولد بر می‌گردند.

• قد موقع تولد (Birth height)

این اندازه‌ گیری لازم نیست سریعاً انجام شود، امّا باید در طی سه روز نخست انجام گیرد. اندازه‌ گیری طول بدن باید با بیشترین دقت به وسیله یک صفحه اندازه ‌گیری انجام گیرد که دارای یک سر ثابت است که کودک به پشت روی آن می‌خوابد، بطوری که پاهایش کاملاً کشیده باشد. بدیهی است که دو نفر مورد نیاز است تا کودک را بطور صحیح نگهدارند. در این روش دقت اندازه‌گیری 0/1 سانتیمتر است.

• اندازه دور سر (Head Circumference)

این اندازه‌ گیری با یک نوار اندازه‌ گیری در قسمتی از سر که دارای بیشترین قطر می‌باشد انجام می‌شود.

در طی اولین چکاپ نوزاد، علاوه بر قد و وزن، تمامی اندام های او از نظر سلامت چک می شود:

سر: پزشک، قسمت نرمه سر او را چک می کند. این قسمت فاصله بین دو استخوان جمجمه است. حالت فیزیکی سر نوزاد نیز بررسی می شود.

گوش ها: پزشک وجود هرگونه مایع یا عفونت را در داخل گوش نوزاد بررسی می کند. همچنین امتحان می کند که واکنش نوزاد نسبت به صداهای اطراف چگونه است.

چشم ها: پزشک، با یک دستگاه مخصوص داخل چشم نوزاد را بررسی می کند. در چکاپ های بعدی میزان واکنش نوزاد به نور نیز بررسی می شود.

دهان: با بررسی دهان نوزاد، هرگونه عفونت قارچی که ممکن است نوزاد در رحم مادر به آن مبتلا شده باشد شناسایی می شود.

پوست: کل سطح بدن نوزاد به دقت بررسی می شود تا اگر لکه یا علامت مشکوکی بر پوست او وجود داشت بررسی شود.

قلب و ریه: پزشک، به صدای قلب و ریه نوزاد گوش می دهد تا هرگونه صدای نامتعارف و مشکوکی را مورد بررسی قرار دهد.

شکم:با یک فشار کوچک، پزشک، می تواند بزرگی یا کوچکی اندام های داخلی را تشخیص دهد.

پاها و ران ها: پزشک، پاهای نوزاد را به آرامی تکان می دهد تا هرگونه دررفتگی مفصل را شناسایی کند.

اندام تناسلی: پزشک، اندام تناسلی و ادراری نوزاد را بررسی می کند تا هرگونه عفونت احتمالی را تشخیص دهد. برای دختران وجود هرگونه ترشح و برای پسران پایین بودن بیضه ها را بررسی می کند.

 

ماه اول :

* اندازه گیری قد و وزن برای اطلاع از رشد مناسب

* تجویز قطره ویتامین D

* تشخیص بیماری های پوستی احتمالی (از جمله کلاه گهواره ای و عرق سوختگی)

* بررسی شنوایی و بینایی:پزشک در هر بار مراجعه، ساختمان چشم و گوش، عملکرد و امتداد دید شیرخوار را چک می کند.

* بررسی برنامه خواب (شیرخوار در این دوره به تناوب 3-2 ساعت بیدار می شود و در طول شبانه روز 15 ساعت می خوابد)

* بررسی وضعیت بدن هنگام خواب (برای پیشگیری از خفگی او را باید به پشت خواباند)

* تناوب شیرخوردن:هر 3-2 ساعت

ماه دوم :

* اندازه گیری قد و وزن

* دومین دوره واکسن (نوبت دوم واکسن های هپاتیت ب و فلج اطفال و نوبت اول واکسن سه گانه:دیفتری، کزاز ، سیاه سرفه)

* تشخیص بیماری های پوستی احتمالی

* مشاوره با شما درباره برنامه شیر دادن و برگشتن به سر کار

* بررسی شنوایی، بینایی، خلق و خوی کودک و بیماری های پوستی آکنه

منبع

اولین تغذیه نوزاد با شیر مادر

  اولین تغذیه نوزاد با شیر مادر

بهتر است اولین تغذیه نوزاد در اتاق زایمان انجام شود و در مادرانی که تحت عمل سزارین قرار می‌گیرند شیردهی باید به محض به هوش آمدن مادر انجام شود. شیردهی باید در عرض 1 ساعت پس از تولد آغاز شود، زیرا علیرغم آنکه در آن زمان شیر کمی وجود دارد ولی این کار کمک می­کند تا تغذیه و ارتباط نزدیک مادر و کودک پایه­ ریزی شود. بهتر است نوزاد در بدو تولد روی شکم مادر گذاشته شود تا ارتباط پوست با پوست در همان دقایق اولیه تولد ایجاد شود. این کار موجب تحریک ترشح هورمون اکسی­توسین در مادر و ترشح شیر از سینه مادر می‌شود، به علاوه در کنترل دمای بدن نوزاد کمک می­کند.

 

تغذیه کودک با شیر مادر

ترک سینه
ترک خوردگی نوک پستان هنگام شروع دوران شیردهی شایع است. معمولا ترک نوک پستان بعد از زایمان، در هفته اول یا دوم شیردهی به وجود می آید. اگر مادری با این مشکل مواجه شد  نحوه شیردهی او غلط است. مادر می تواند هر بار با چربی شیر دور سینه را آغشته کند. این بهترین محلول و چربی است که می توان برای چرب کردن پوست سینه استفاده کرد. نحوه شیردهی مادر باید اصلاح شود تا شقاق سینه به وجود نیاید. بعضی از مادران نوک سینه شان به سمت داخل است. به این مادران توصیه می شود از سرشیشه استفاده کنند. آن ها می توانند قبل از مکیدن و خوردن شیر نوزاد نوک سینه خود را به سمت بیرون فشار دهند یا حتی با ماساژ سینه نوک را پیدا کنند. سر شیشه برای سینه هایی که سرشان به سمت داخل است و سینه هایی که شقاق دارند، مناسب است.

سایز سینه و تاثیر آن در شیردهی به نوزاد
از نظر آناتومیک در هر سینه 15 تا 20 لوب(غدد شیردهی) وجود دارد که باعث می شود سایز سینه ها با هم متفاوت باشند. کوچک و بزرگ بودن سینه مادر در میزان شیر او تاثیری ندارد. ممکن است مادری  سایز سینه اش کوچک باشد ولی نوزادش به خوبی وزن گیری کند و شیر بخورد. در طول دوران شیردهی ممکن است یک سینه ترشح داشته باشد یا مادر شاغل باشد و در خانه نباشد در این صورت می تواند شیر خود را بدوشد و بعدا با قاشق به نوزاد بدهد. شیر مادر را تا 6 ساعت می توان در دمای اتاق نگهداری کرد. همچنین شیر را در یخچال تا 2 روز و در جایخی تا 3 هفته و در فریزر تا 3 ماه می توان نگه داشت. برای مادرانی که شاغل هستند این روش بسیار مناسب است. مادران شاغل می توانند خودشان شیرشان را بدوشند یا این که با استفاده از دستگاه شیر را بدوشند.

دلایل احتمالی عدم تمایل چند روزه کودک به خوردن شیر مادر
1 - غذاهای جدید یا سایر تغییرات در رژیم غذایی مادر که ممکن است باعث تغییر طعم شیر مادر شود.
2-  دندان درآوردن کودک و حساس شدن لثه های او که باعث می شود مکیدن شیر مادر برایش دردناک شود.
3 -   ممکن است شما دچار استرس باشید و نوزاد متوجه این حالت روانی شما شود . 
4 -   شیوه شیردادن تان را تغییر داده اید. 
5 -  ورزش منظم و در حد متعادل مانعی برای شیردهی مادر محسوب نمی شود، اما گاهی دیده می شود که پس از فعالیت بدنی شدید و ورزش مادر شیرده، به علت ورود اسید لاکتیک به شیر، طعم تلخ در شیر ایجاد می شود.
6-  به گاز گرفتن اتفاقی نوزاد با صدای بلند واکنش نشان داده اید و او را ترسانده اید.   
7 -  عطر یا دئودورانت تان را تغییر داده اید و نوزاد متوجه تغییر بوی شما شده است. 
8 -  ممکن است نوزاد شما دچار عفونت گوش شده باشد، آبریزش بینی و سایر عارضه ها در نوزاد که شیرخوردن از پستان را برای کودک دردناک یا ناراحت کننده می کند .
9- فعالیت بدنی شدید مادر شیرده به علت ورود اسید لاکتیک به شیر، موجب تلخ شدن شیر مادر می شود و به همین علت شیرخوار از خوردن شیر امتناع می کند.

موانع شیر را برطرف کنید!

دکتر اکبر کوشانفر متخصص کودکان و استاد دانشگاه شهید بهشتی در مورد مشکلات شیر دادن و روش های برطرف کردن این مشکلات می گوید:
شیر مادر برای تغذیه شیرخواران از بدو تولد تا 6 ماهگی کاملا کافی و سالم است. شیر مادر برای رشد و نمو جسمی و روحی شیرخوار و حرکت شیرخوار بسیار مفید است. مادری که قصد شیر دادن به نوزاد را دارد باید کاملا به روش شیردهی آگاه باشد. زمانی به نوزاد شیر بدهد که وقت خواب نوزاد نباشد، نوزاد گرسنه باشد و درد شکم نداشته باشد. گاهی اوقات که نوزاد از خوردن شیر امتناع می کند دلایلی دارد. ممکن است نوک سینه مادر برجسته نباشد و شیرخوار به سختی شیر بخورد. با توجه به این مشکل مادر باید از قبل این آمادگی را برای حل مشکل داشته باشد تا نوزادش با مشکل شیرخوردن روبه رو نشود.گاهی اوقات هم سینه مادران بزرگ است و جلوی تنفس نوزاد را می گیرد که مادر باید طوری به نوزاد شیر دهد که  مانع تنفس نوزاد نشود. بعضی مواقع نوک سینه مادر در اثر مکیدن شیر زخم می شود، در این صورت مادر باید از پمادهای مخصوصی استفاده کند تا بتواند به نوزاد شیر دهد. اگر مادر تمام این موارد را رعایت کند و با مهربانی به نوزاد خود شیر دهد هیچ مشکلی در شیر دادن به نوزاد خود نخواهد داشت و بعد از 6 ماهگی نوزاد مادر می تواند شروع به دادن غذای تکمیلی به نوزاد کند.

 

شیردادن به نوزاد طبق برنامه
شیرمادر هضم آسانی دارد و زمان و برنامه مشخصی برای تغذیه شیرخوار نمی توان ارائه کرد. این واقعیت طبیعی است که وقتی شکم شیرخوار به طور مرتب پر باشد و پستان ها پی درپی تخلیه شوند از بسیاری مشکلات شیردهی پیشگیری می شود هیچ جدول زمانی نمی تواند مشخص کننده زمان شیردهی باشد. برخی کودکان زودتر از 2 ساعت یکبار و برخی دیگر فواصل زمانی طولانی تر نیاز به تغذیه دارند. آنچه مسلم است اگر کودک از نظر افزایش وزن مشکلی نداشته باشد می توانید بعد از حدود 20 دقیقه عمل شیردادن را قطع کنید و مطمئن باشید که کودک گرسنه نخواهد ماند. در مورد کودکانی که بعد از خوردن چند دقیقه شیر تمایل به خوابیدن پیدا می کنند و مادر مطمئن است که هنوز کودک سیر نشده است توصیه می شود با عوض کردن سینه یا گرفتن آروغ و نیز تعویض پوشک کودک را بیدار نگه دارید تا به شیرخوردن ادامه دهد . البته میزان خیس و کثیف شدن پوشک کودک معیار خوبی برای میزان سیرشدن کودک خواهد بود. در مورد بچه ای که فقط مدت کوتاهی شیر می خورد بهتر است سعی کنید در فواصل زمانی کوتاهتر یا به طور مکرر و پی درپی به او شیر بدهید.
یکی از معیارهای مهم در میزان کافی بودن شیرمادر جدول رشد کودک است. هر کودک شیرخوار ماهانه بین 500 تا 600 گرم وزن اضافه می کند که نشان دهنده سلامت کودک و کافی بودن شیر مادر است. البته کودک در 2 هفته اول تولد وزن کم می کند. معیار دیگر در کافی بودن شیرمادر تعداد پوشک خیلی خیس کودک در شبانه روز است که بین 6 تا 8 عدد مناسب است . کودک برای 6 هفته اول معمولا 2 تا 5 بار مدفوع در طول روز خواهد داشت. مادر باید تغذیه خوبی داشته باشد. ویتامین های لازم، آهن و کلسیم مصرف کند تا شیری که به نوزاد می دهد برای او کافی باشد و نوزاد رشد طبیعی داشته باشد. مادر هر 5/1 تا 2 ساعت می تواند به نوزاد شیر دهد که نوزاد در این فواصل استراحت کافی داشته باشد و هر وقت گرسنه اش شد بیدار شود. در 2 ماهه اول که رشد نوزاد سریع است شیرخوار حتی شب هم درخواست شیر می کند. مادر در این صورت باید با نوزاد همراهی کند و شب ها به نوزاد شیر دهد. دراین مورد اگر نوزاد وزنش طبیعی باشد مادر می تواند شب ها به نوزاد شیر ندهد.

عفونت هایی که از شیر مادر به نوزاد منتقل می شوند
معمولا هیچ مانعی برای تجویز شیر مادر وجود ندارد، جز در موارد خاصی که  مادر به بیماری مبتلا باشد که برای نوزاد خطرناک است و شیر مادر نوزاد را آلوده می کند. از جمله این بیماری ها سل باز ریوی است. در این بیماری چون مادر آلودگی دارد نمی تواند به نوزاد شیر بدهد. همچنین مادرانی که آبسه های شدید پستان دارند نباید به نوزاد شیر دهند. برخی مواقع مادر ممکن است از نظر روحی شرایط مناسبی نداشته باشد که در این موارد بهتر است به نوزاد شیر ندهد.در مواردی مانند سرماخوردگی و آنژین چون با دارو درمان می شود و نگرانی وجود ندارد مادر می تواند به نوزاد شیر دهد.

منبع