علائم، درمان و روش پیشگیری از بیماری زرد زخم در کودکان

 

بیماری زرد زخم در کودکان

 بیماری زرد زخم که بیشتر کودکان مستعد این بیماری هستند. بیماری زرد زخم مسری و واگیردار بوده و احتمال انتقال آن از یک کودک به کودکان دیگر شایع است. اگر نگران هستید و میخواهید در مورد علائم و روش های پیشگیری و درمانی بیماری زرد زخم بیشتر بدانید با ما همراه شوید.

بیماری زرد زخم در کودکان چیست؟
زرد زخم نوعی عفونت پوستی باکتریایی است که بصورت آسیب و ضایعه های پوستی مانند نیش حشرات، بریدگی یا خراشیدگی پوست بروز می یابد. این بیماری گاهی نتیجه تحریک ناشی از آبریزش بینی است. زرد زخم عفونت پوستی بسیار شایعی در بین کودکان، به خصوص در سنین پیش دبستانی و دبستان است. این بیماری سبب تاول زدن یا زخم شدن صورت، گردن، دست و ناحیه پوشک می شود.

زردزخم به راحتی از طریق لمس گسترش می یابد و میتواند به قسمت های سالم بدن و هر چیزی که به وسیله شخص بیمار لمس شده، منتقل شود.

علایم زرد زخم در کودکان:
به طور معمول یک فرد مبتلا به زردزخم، شروع علایم را در عرض ۱ تا ۳ روز پس از وارد شدن عفونت به پوستش، تجربه می کند. نخستین علامت زردزخم، جوش های قرمز است که معمولاً بر روی صورت، بازوها و یا ساق پا واقع شده اند.

- زردزخم غیرتاولی معمولاً باعث ایجاد جوش و خارش در روی پوست می شود. در ابتدا این جوشها بسیار کوچک و قرمزرنگ هستند. عفونت به صورت تاول های کوچک پر از مایع یا ضایعاتی پر از چرک گسترش می یابد. بعد از گذشت چند روز، تاول ها و جوشها پاره و چرک و مایعات آنها خارج می شود. سپس یک پوسته زردرنگ تشکیل می شود.

- زردزخم تاولی، تاول ها و جوش های پر از مایع بزرگ تری دارد و مانند زردزخم غیرتاولی دارای پوسته زردرنگ است. این مدل زردزخم اغلب نواحی از بدن که با لباس پوشانده شده است را تحت تأثیر قرار می دهد.

- زردزخم اکتیما شدیدترین نوع زردزخم است و دارای زخم های عمیقی است که به لایه درم پوست گسترش یافته است. این نوع زردزخم هم مثل انواع دیگر دارای پوسته زردرنگ است.

  
تشخیص بیماری زخم زرد در کودکان چگونه است؟
تشخیص زخم زرد معمولاً از طریق معاینه زخم های بیمار صورت میگیرد و در این مرحله نیازی به انجام ازمایش های خاص نیست. درصورتی که استفاده آنتی بیوتیک ها منجر به بهبود بیمار نشد، پزشک باید مایع درون زخم ها را نمونه برداری کند و پس از بررسی در آزمایشگاه، مصرف آنتی بیوتیک مناسب آن را تجویز کند. برخی از انواع میکروب زرد زخم نسبت به آنتی بیوتیک ها مقاومت می کنند.

عوارض زرد زخم کودکان:
در موارد نادری که باکتری استرپتوکوک از گروه A عامل مولد بیماری زرد زخم است، حداقل تا دو ماه بعد از ابتلا به عفونت کودک باید تحت نظر پزشک باشد. برای این که امکان ناراحتی کلیه وجود دارد که عوارض آن عبارت است از:
- وجود خون در ادرار
- تورم نسوج به ویژه اطراف صورت
- کاهش مقدار ادرار

در صورتی که علایم فوق در کودک مبتلا به زرد زخم دیده شود، بسیار خطرناک است و باید به سرعت تحت درمان قرار گیرد. مجدداً تاًکید می کنیم که این حالت بسیار نادر است.

برای این که این روزها بیماری زرد زخم که عامل به وجود آورنده ی آن باکتری استرپتوکوک است، به ندرت دیده می شود. زرد زخم کودکان امکان دارد عوارض بیماری اگزما را که قبلاً در فرد وجود داشته تشدید کند.

شیوه های ابتلا کودک به بیماری زرد زخم:
زرد زخم بسیار مسری است. کودک شما امکان دارد به وسیله لمس کردن یک کودک آلوده یا بعضی اشیائی که کودک آنرا لمس کرده مانند اسباب بازی یا حوله، این باکتری را دریافت کرده باشد. یا امکان دارد باکتری قبلاً روی سطح پوست کودک وجود داشته و سپس پوست خراش پیدا کرده باشد ، از این جهت باکتری مجوز ورود به ایجاد عفونت را خواهد داشت.

علاوه بر بریدگی ها و خراش ها، باکتری می تواند پوست را از طریق تبخال ها، اگزما یا نیش حشرات یا دیگر نواحی که در آن پوست کودک دچار تخریب گردیده یا حساس است، مورد حمله قرار دهد. این عفونت میتواند درست زیر بینی کودک قرار گیرد اگر کودک نسبت به پاک کردن مخاط حساسیت داشته باشد. زرد زخم در طی هوای گرم و مرطوب شیوع بیشتری دارد.

  
درمان بیماری زخم زرد در کودکان:
دارو:
اگر عفونت بسیار کم باشد، متخصص اطفال سفارش می کند که صرفاً زخم را تمیز نگه دارید و منتظر بمانید تا بیماری رفع شود. ولی احتمال اینکه کودک برای مقابله با عفونت به آنتی بیوتیک نیاز داشته باشد، بیشتر است. دوره درمان دارو باید کامل شود تا عفونت عود نکند.

بیماری درصورتی که سریع تشخیص داده و درمان شود، بیمار سریع بهبود می یابد و جای ضایعات باقی نمی ماند، ولی تأخیر در درمان امکان دارد سبب عفونت های عمقی تر در پوست شود.

درمان زخم زرد با روش طبیعی:
زخم ها و ضایعه ها را هر 8 تا 12 ساعت با استفاده از صابون آنتی باکتریال بشویید.

• بعد از هر دفعه شست و شو زخم را خشک کنید. هر دفعه از حوله ی تمیز استفاده کنید.

• از پانسمان ضد آب بدون سوراخ استفاده کنید و کاملا روی منطقه را بپوشانید تا از گسترش عفونت جلوگیری شود. از یک باند کرپ برای نگه داشتن پانسمان در محل و یا جلوگیری از خاراندن زخم توسط کودکان خردسال استفاده کنید.

• منطقه ی عفونی را بصورت آزاد بپوشانید. زخم ها برای التیام به جریان هوا نیاز دارند. پوشاندن زخم ها به جلوگیری از انتشار عفونت به سایرین و یا به مناطق دیگر بدن کودک کمک می کند. در صورت تشدید عوارض و یا انتشار آن با وجود درمان و یا در صورت بد شدن حال کودک به علت تب به پزشک مراجعه کنید.

• در زمان وجود عفونت، حوله، ملحفه، لباس خواب و ... کودک را بطور روزانه تعویض کنید.

 

داروهای گیاهی برای درمان زرد زخم:

سرکه سفید:
برای درمان زخم های پوستی، باید با استفاده از آب یا شوینده آنتی بیوتیک، ناحیه آسیب دیده را تمیز نگه داریم.

آلوئه ورا:
این گیاه برای تسکین خارش مؤثر است. چندبار در روز ژل آلوئه ورا را روی زخم بمالید و بعد از نیم ساعت بشویید.

سیر:
از آنجایی که سیر خواص ضد عفونی کنندگی دارد هم میتوانید آنرا بخورید و هم این که به روی زخم بمالید. مقداری روغن کنجد و مقداری سیر سرخ شده را با هم مخلوط کنید و روی زخم بمالید.

عصاره هسته انگور:
عصاره هسته انگور برای درمان زرد زخم مؤثر است. این عصاره خواص آنتی اکسیدانی و ضد باکتری دارد و مثل یک ماده ضد عفونی کننده غیر سمی عمل می کند. چند قطره عصاره هسته انگور را با ۲ قاشق غذاخوری آب ترکیب کنید. آنرا با استفاده از یک توپ پنبه ای، ۲ تا ۳ دفعه در روز بر ناحیه اسیب دیده بگذارید. این کار ممکن است در ابتدا سبب خارش شود ولی میتواند بزودی عفونت را درمان کند.

  
برای جلوگیری از بروز دوباره زخم ها:
- مناطق ناقل پوست را درمان کنید: روی پره های بینی پماد آنتی بیوتیک بمالید

- هرروز پوست را با صابون آنتی باکتریال بشویید یا آنرا در ظرفی از مایع سفید کننده رقیق شده بخیسانید

- منبع عفونت مجدد( یعنی فرد ناقل یا آلوده به باکتری) را شناسایی و درمان کنید

جلوگیری از سرایت زرد زخم کودکان به دیگران:
- چهار تا ده روز قبل از پیدایش تاول ها بر روی پوست، کودک به باکتری آلوده شده است؛ بدین ترتیب جلوگیری از سرایت آن به سایرین کاری دشوار و در عمل نانشدنی است.

- نکته اصلی این است که موقع تشخیص زرد زخم و پیدایش تاول ها بر روی پوست کودک، او را از سایر نوزادان و بچه ها دور نگه دارید و به مهدکودک نفرستید تا در خانه استراحت کند. این کار را تا زمانیکه تمام تاول های زرد زخم از بین رفته و بهبود یابند یا تا دو روز بعد از شروع درمان با آنتی بیوتیک ادامه دهید.

- همچنین رعایت موارد بهداشتی زیر از سرایت زرد زخم به دیگر اشخاص خانواده پیشگیری می کند.

- صابون، لباس خواب، حوله، ملافه، برس مو و لباس کودک را از دیگر اعضای خانواده جدا کنید.

- پس از استفاده کودک، حوله ها، ملحفه ها و لباس‌های کودک را با دمای بالا بشویید. همچنین اسباب بازی های پولیشی و نرم را در ماشین لباسشویی بشویید.

- اسباب بازی های پلاستیکی یا چوبی را با مواد شوینده و آب گرم و دستمال بشویید.

- اطمینان حاصل کنید که اعضای خانواده بطور مرتب دستان خود را با صابون و آب شست و شو می دهند.

- هر گونه برش یا خراشیدگی روی پوست کودک را با گاز پوشش دهید. بیماری اگزما و التهابات پوستی کودک را قبل از بروز آسیب دیدگی درمان کنید.

  
پیشگیری از بیماری زرد زخم:
رعایت بهداشت پوست کودکان بهترین نحوه پیشگیری می باشد. درمان بریدگیها، خراش ها و گزش حشرات جهت پیشگیری از عفونت ضروری می باشد. در صورت ابتلای فردی از اعضای خانواده، اقدامات لازم را برای پیشگیری از انتشار عفونت عبارتند از:
- به آرامی ناحیه درگیر را با آب و صابون آرام شست و شو دهید و با گاز استریل بپوشانید.

- شستشوی روزانه لباس، پوشاک و حوله کودک مبتلا به بیماری

- پوشیدن دستکش به دنبال استفاده آنتی بیوتیک های موضعی و شستشوی دست ها

- کوتاه کردن ناخن کودکان مبتلا به بیماری

- تشویق کودکان به شستشوی مکرر دست

 

منبع

 

سینوزیت

سینوس‌ها حفره‌های توخالی اطراف بینی و پیشانی هستند که سطح آنها را بافت مخاطی پوشانده و اگر دچار عفونت شوند، واژه سینوزیت را برای این بیماری به کار می‌برند.

به طور کلی می توان سینوزیت را به دو دسته ویروسی و باکتریایی تقسیم بندی کرد.

ویروس هایی که عامل سرماخوردگی هستند، می توانند با ایجاد التهاب در مخاط بینی و سینوس ها آغازگر سینوزیت باشند و حتی در متون علمی از سرماخوردگی با نام رینو سینوزیت (التهاب بینی و سینوس) نام برده می شود که بیشتر بدون درمان بهبود می یابند؛ ولی تا دو درصد این موارد ویروسی دچار عارضه شده و یک عفونت باکتریال به آن اضافه می شود که علائم شدیدتری دارد.

عوامل مستعدکننده

وجود عواملی در فرد موجب افزایش احتمال ابتلا به سینوزیت می شود که عبارتند از: ابتلا به عفونت های تنفسی، کودکان در سن دبستان و پیش دبستان، وجود رینیت آلرژیک، وجود نقص ایمنی، ابتلا به ریفلاکس گوارشی، داشتنپولیپ بینی و در معرض دود سیگار بودن.

علائم بالینی

احتقان بینی، ترشحات چرکی بینی یکطرفه یا دو طرفه، تب و سرفه از علائم شایع هستند. از علائم دیگر به بوی بد دهان، کاهش حس بویایی و ورم اطراف چشم می توان اشاره کرد.

شکایاتی مانند سردرد و درد گونه در کودکان به ندرت دیده می شود. گاهی احساس ناراحتی، فشار یا درد مبهم در دندان های فک بالا احساس می شود که با خم شدن به جلو بیشتر می شود.

در معاینه بالینی ممکن است قرمزی و ورم مخاط بینی و ترشحات چرکی بینی آشکار شود.

در نوجوانان و بزرگسالان با ایجاد ضربه به سینوس می توان درد را ایجاد کرد که از نشانه های دیگر است.

تشخیص

اساس تشخیص سینوزیت بر پایه شرح حال بیمار است. وجود علائمی مانند ترشح بینی و سرفه برای ۱۰ تا ۱۴ روز بدون بهبودی یا علائم تنفسی شدید شامل تب بالای ۳۹ درجه و ترشح چرکی بینی برای سه تا چهار روز متوالی، یک سینوزیت حاد باکتریایی را نشان می دهد.

زمانی که علائم سینوزیت برای بیش از سه ماه وجود داشته باشد، سینوزیت را باید مزمن محسوب کرد.

دقیق ترین راه تشخیص غیربالینی، آسپیره کردن ترشحات از داخل سینوس است که فقط در موارد خاص مانند وجود نقص ایمنی به کار می رود.

در بزرگسالان گاهی از آندوسکوپی بینی برای دسترسی به ترشحات سینوس استفاده می شود.

درمان

هنوز مشخص نیست که آیا درمان سینوزیت باکتریایی حاد فایده چندانی دارد یا خیر، زیرا حدود ۵۰ تا ۶۰ درصد موارد بدون آنتی بیوتیک بهبود می یابند.

با این حال انجمن متخصصان کودکان آمریکا در هنگام تشخیص سینوزیت باکتریایی، شروع مصرف آنتی بیوتیک مناسب را توصیه می کند تا از تشدید علائم و عوارض عفونی دیگر پیشگیری شود.

 

منبع

 چشمان صورتی

ترشح اشک، قرمزی چشم، خارش چشم و سفت شدن مژه ها همه جزو علائم ورم ملتحمه است که به نام چشمان صورتی خوانده می شود.

غالبا به علت عفونت ویروس سرماخوردگی ایجاد می شود.

چشمان صورتی به سرعت در مدارس و مهدکودک ها پخش می شود. 

به نزد پزشک متخصص اطفال بروید تا مراقبت های لازم را دریابید.

این بیماری در بیشتر موارد بعد از 4 تا 7 روز بهبود می یابد.

 

منبع

 عفونت گوش

کودکان مستعد ابتلا به عفونت گوش می باشند، چرا که آنها دارای شیپور استاش کوچکی می باشند. این شیپور (مجرا) گوش میانی را به گلو متصل می کند.

هنگامی که سرماخوردگی باعث التهاب می شود، این شیپور مسدود می شود و موجب می شود که مایعات زیادی در گوش میانی و در پشت پرده گوش جمع شوند.

 

این تجمع مایعات، اجازه ورود میکروب ها را می دهد.

 

علائم شامل: تب، ایراد گیری و نق نق زدن و پر بودن گوش می باشد.

 

بیشتر عفونت های گوش در نتیجه ویروس ها می باشد و به خودی خود از بین می روند.

 

واکسیناسیون دوران کودکی می تواند از عفونت های گوش جلوگیری نماید.

 

آسپیرین در کودکان و نوجوانان موجب ایجاد سندرم ری می شود.

منبع

 چسب گوش

تجمع مایع در گوش میانی (با درد و یا بدورن درد) می باشد که به نام اوتیت میانی با ترشح خوانده می شود.

غالبا، با یک عفونت گوش حاد و یا عفونت دستگاه تنفسی فوقانی همراه می شود.

مایع معمولا در عرض چند هفته از بین می رود.

به هر حال، اگر مایع چسبناک و ضخیم باشد، می تواند با شنوایی کودک تداخل ایجاد کند.

پس بهتر است نزد پزشک بروید تا با لوله ای مایع داخل گوش کودک را خارج کند.

 

منبع

مراقبت از بند ناف نوزادان

 مراقبت از بند ناف نوزاد

  جنین در رحم مادر مواد مغذی و اکسیژن را از طریق جفتی که به دیواره داخلی رحم متصل است، دریافت می‌کند.

  در این میان بندناف رشته حیاتی است که فرزندتان تمامی ضروریات رشد خود را به این طریق دریافت می‌کند.

  پس از به دنیا آمدن فرزندتان پزشک به بندناف گیره زده و از محلی نزدیک به بدن نوزاد آنرا قطع می‌کند.

  از آنجایی که هیچ عصبی در بندناف وجود ندارد،  این روند برای شما و فرزندتان کاملا بدون درد است.

   بسیاری از مادران می پرسند که برای تسریع در افتادن بند ناف نوزاد چه کاری می توان انجام داد؟

   اگر شما هم می خواهید بدانید که راه تسریع در افتادن بند ناف نوزاد چیست، تا پایان این مطلب همراه ما باشید.

   بعد از تولد، بند ناف نوزاد نرم و مرطوب بوده و مکان مناسبی برای رشد باکتری­ ها می­ باشد. مراقبت از بند ناف 

بسیار مهم می ­باشد. درمدت حضور نوزاد در بیمارستان بند ناف باید روزانه از نظر خونریزی و احتمال عفونت مشاهده

شود و حتماً آموزش­ های بعد از ترخیص به مادر داده شود. بند ناف شامل دو شریان و یک ورید است که در دوران

جنینی اکسیژن و مواد غذایی از این طریق به جنین می رسد و دی اکسید کربن و سایر مواد دفعی بدن جنین از این

راه خارج می­ گردد. بندناف از بعد از قطع شدن در مدت کوتاهی (حدود 24 ساعت) خشک می ­شود، و طی 7 تا 10 روز

می افتد. گاهی افتادن بند ناف تا یک ماه هم طول می کشد. در صورتی که افتادن بند ناف بیشتر از 30 روز طول کشید

به پزشک مراجعه نمایید. ممکن است بعد از افتادن بند ناف ترشحات زرد رنگ یا خونی در ناحیه بند ناف دیده شود که

غالباً طبیعی بوده و تا یک ماهگی برطرف می شود. در صورت خونریزی زیاد از محل ناف نوزاد حتماً به پزشک مراجعه

نمایید. هیچ گونه نیازی به استفاده از آنتی بیوتیک نیست. اگر بندناف بعد از ۲۴ ساعت مرطوب و نرم ماند یا بوی بد

داشت، باید آن را از نظرعفونت بررسی و درمان کرد. بندناف را نباید بانداژ کرد. هیچ نوع ماده ضد عفونی کننده از قبیل؛

الکل سفید، بتادین و.... برای ناف استفاده نشود و تا وقتی‌که بند ناف نیفتاده است، از پوشاندن زیر پوش های سرهمی

بپرهیزید. از قرار دادن ناف درون پوشک خودداری کنید و سعی شود بند ناف در معرض هوا قرار داشته باشد ، از ناف

بند استفاده نشود.

   علائم عفونت اگر چه نادرند عبارتند از:

  تورم یا قرمزی

  جمع شدن چرک در قاعده بند ناف

  تب

  بوی بد

 

منبع